Hoogtij Den Haag

Een van de eyecatchers op de achtermuur: bloedrood Van Golden patroon, gematerialiseerde substantie verschijnt.

Om maar te beginnen met een hoogtepunt: de jubileumtentoonstelling van Marcel van Eeden bij Maurits van de Laar. Wat een tekenfeest – humorvol, precies, terloops, verhalend, toegankelijk, herkenbaar, eigenzinnig, virtuoos. Oud-hollandse gezelligheid met kwaliteitskeurmerk. Sinterklaas is niet bang. Topwerk van een topkunstenaar, wat een fijne en overzichtelijke tentoonstelling. Zondag 26 mei finnissage met thee en koekjes. Ik was er kortom de voorlaatste dag en verdrie ik ben blij dat ik dit niet heb gemist.

Hoogtij #57 alweer. Van Marcel van Eeden bij Maurits van de Laar tot Tanja Ritterbex bij Nest, boem!, nog een niet te missen hoogtepunt sluit deze rondgang Den Haag, een selecte greep met tussendoor ondermeer 1646, Billytown, Ruimtevaart, Durst Britt & Mayhew, Quartair en Har.art – Petra Knötschke is voor mij een ontdekking, ze maakt geweldige abstracte tekensculpturen.

Maar eerst een kleine greep Van Eeden:

Ouder werk, scherp, dubbelzinnig, surreëel. Weggekrast roodborstje?

Muur gelardeerd met bruiklenen.

Een persoonlijke favoriet. Kerk met rookworst. Absurd zonder gek te zijn.

Uit de collectie Akkerman die kant op brouwn.

Gedetailleerde rijke composities.

En wat een vette zeg maar moddervette schoolbordtekening. De materialiteit van Van Eeden’s tekenen is net zo pregnant aanwezig als de sublieme figuratie, zo uit de losse pols.

Haast u deze zondag (als u niet net als ik naar de finnissage van Hadassah Emmerich in Mechelen bent – ook al een must see) naar Maurits van der Laar en vraag beleefd om een kopje prosecco in plaats van thee, eenmaal kwart over drie.

1646 geheel oranje geverfd. Luís Lázaro Matos Notes on Cosmic Pluralism nog tot 2 juni. Het oogt wel krek op de foto maar de presentatie van teksten in groene satelietontvangers komt gewild over.

Billytown om de hoek van 1646 (weer wat geleerd, logistiek gezien) alwaar mijn oog viel op een promoposter Machiel van Soest(!) bij Stichting Ruimtevaart. Neus in de boter. Binnen eerst een presentatie derdejaars KABK. Op zich wellicht interessant maar zonder kuise bron of plaklettering dacht ik eens de flyer in de hand – laat maar. Een tikfout is zo gemaakt en dan zijn immer de rapen gaar.

Geen idee wat van wie.

Maar het oogt best krek soms.

En ik vermoed dat dit een bankje is. Of toch performatief restant van een niet te hebben iets.

Huid – het is vaak huid wat de klok slaat bij Machiel van Soest

Van Machiel van Soest heb ik lang niets gezien. In Stichting Ruimtevaart een schilderkunstige installatie – een dertigtal(?) one day plastic paintings en een zak aardappelen.

Drie opmerkingen 1 Stichting Ruimtevaart haar website tooit zich als allerlaatste nog met knettervette framesets 2 op een of andere manier hebben ze het voor elkaar gekregen de sfeer bizar een op een mee te nemen van de vorige naar deze nieuwe lokatie. Met barretje en beamhoek alsof ze niet zijn verhuisd. 3 De installatieve ordes gestapelde lelijkheid van Van Soest contrasteren met bv de netheid van de ingreep bij 1646; hier lijkt zoveel meer aan de hand. De werkdrift van deze niet aflatende kunstenaar dwingt respect af. Vooral het zinloze van de exercities is een fort. Waarbij het tegelijk ook altijd ergens over gaat of lijkt te gaan – al is dat niet een-twee-drie te zien of te herleiden uit het gebodene. Nog tot zondag 2 juni.

Billytown heeft een installatieve tentoonstelling die thuis maakt en voelt in materiaal en vorm. Een dubbelexpo van Iede Reckman and Rein Verhoef. (Lees ik nu pas. Ik dacht met het werk van een kunstenaar te maken te hebben.)

2019 is het jaar van de ingedroogde modderplaat. Geen expo kan zonder.

Damn fine korrels. Zo goed voelt het.

Op de eerste verdiep knettervette oldschool van Marius Quee, wie kent hem niet.

Voor de deur staat ook zo’n impossant ding uit vervlogen tijden. Als je kunst in de openbare ruimte maar lang genoeg bewaart wordt het vanzelf weer eigen en bijzonder.

The Moon Gallery bij Quartair

Hoe goed is dit: prachtig gedetailleerde objectjes, abstracte teatrico’s, tekeningen in hout.

In het atelier van Petra Knötschke een expo met werk van haar en Wilco Kwerreveld, Veenkade 136 op initiatief van Har.art en OPEN bondgenootschap.

Wilco Kwerreveld

Geniaal in bevreemdende detaillering, lijkt nergens op, maar je ziet zo dat het goed is. Extreem bescheiden geprijsd. Liefhebbers moeten even buurten.

Tanja Ritterbex gaat museaal – a star is born (nonsens we volgen haar sinds jaar en dag als goed en niet makkelijk te duiden) maar dit is wel weer een kneiter – Nest presenteert Free Your Eyeballs een monumentale solo van haar hand met 60 videos (en een paar schilderijen)

Niet te fotograferen gewoon gaan zien. Verplichte kost. Niet missen. Voor de grap begin ik met de spoiler een klein kamertje achterin met ‘klassiek’ schilderwerk. De hoofdmoot vormen de youtubes, de berg getoonde snel geschoten video’s.

Ritterbex moet u gaan zien bij Nest – nog tot 7 juli.

nestruimte.nl/exhibition/tanja-ritterbex-free-the-eyeball

Verdient een eigen entry zoals zoveel – afsluiter voor mij:

Eerst moest ik zelf aan de kastijding. Kunst maken in mensenvlees.

Lennart Lahuis bij Durst Britt & Mayhew

Exit May

2019 is het jaar van de ingedroogde modderplaat. Geen expo kan zonder.

Net als Van Eeden alleen nog zondag 26 mei.

durstbrittmayhew.com