Het jaarlijkse uitje ten paleize – vijftien genomineerden, drie winnaars. Kekke ambiance, fijn veel volk op de been. Het is de kunstwereld die komt buurten, kortom 98,3% wit. De juryvoorzitter acht het belangrijk te beklemtonen dat 8 van de 15 genomineerden hun wieg elders hadden staan. Jaha, want de inclusiviteitsindustrie, die wil wat. Anders dan normaliter in de kunstwereld is ook het personeel ten paleize roomblank – zo haal je nooit geen representatief percentage. Waar het Stedelijk nog eens een Marokaanse rondleider of drie op kan voeren, danwel bewakers en aardappelschillenstampers tot museale staf rekent, ten faveure van de statistieken, is daar hier geen schijnheilige sprake van.
Om over na te denken.
Applaus voor de winnaars: Machteld Rullens, Cian-Yu Bai en Leo Arnold.
Mijn persoonlijke favoriet: Ricardo van Eyk. Steekt met kop en schouders boven alles uit. Deels ingegeven door smaak en gevoel van verwantschap. Maar zijn werk is terloops en toevallig, scherp, gesneden uit de werkelijkheid. Een ruimtelijke parade van fouten die je maar moet durven. Naast dat er wat te zien is gebeurt er wat. (zie ook 2017)
Scherp contrast: borduurwerk Kateřina Konarovská
Sophie Lee
Winnaar Cian-Yu Bai erg feëriek.
Hedy Tjin schildert haar naam op het werk. Doet bijna niemand.
Vera Gulikers – fraai gewrochte straffe composities in pastel.
Tom van Veen.
Erik-Jan van der Schuur schildert hier als een outsider.
Machteld Rullens in gesprek met SBS 6. Ik dacht al, wat doet een jongeman met ongestreken overhemd, adrenaline en borsthaar tussen de kunstenaars. Die moet vast interviewen op een leuke ontspannen lekker gekke manier. Heeft iemand het gezien?
Simone Albers
Winnaar Leo Arnold.
Meg Forsyth
En steeds druk bij Luis Xertu.
Nog te zien tot 17 november
paleisamsterdam.nl/koninklijke-prijs/koninklijke-prijs-voor-vrije-schilderkunst-2019
Leave a Reply