- Manon Clement
Het is een groot avontuur om in deze tijd af te studeren aan een kunstacademie en vervolgens de eerste stappen op het pad van een professionele carrière te maken. Hoe doe je dat vanuit een alsmaar voortdurend isolement? Alles is gesloten en iedereen blijft thuis. Kunstpodium T is een mooie uitzondering, want dat gaat gewoon door met het Master Apprentice project, hoewel de uiteindelijke presentaties steeds aangepast worden aan de geldende regels. Het Master Apprentice project loopt inmiddels al 12 jaar. De opzet is om zojuist afgestudeerde kunstenaars te koppelen aan gerenommeerde kunstenaars, de masters, bij het verkennen van hun professionele mogelijkheden. Kunstpodium T biedt de Apprentices een plek voor onderzoek en experiment, waar nieuwe wegen worden ingeslagen, waar nieuwe banden ontstaan en waar nieuwe ideeën worden gematerialiseerd.
(een bericht van André Smits)
In MasterApprentice#4, met als titel A Frame for Substance, werken de kunstenaars Emiel Ambroos, Manon Clement, Quinn Zeljak en Jesse van Epenhuijsen samen met masters Monika Dahlberg en André Smits. De werkperiode splitsen zij op in drie delen. Het eerste onderdeel bestaat uit Skype ontmoetingen. Uitgangspunt is om elkaar beter te leren kennen, te praten over hoe iedereen in deze omstandigheden zijn werk maakt en over hoe dit project verder te ontwikkelen. Deze wekelijkse ontmoetingen vinden altijd op dezelfde dag en tijdstip plaats. Een inloop praatcafé voor wie daar op dat moment zin in heeft, niets is verplicht. Deze ontmoetingen resulteren in de publicatie van vijf zines waarin het werk van de kunstenaars geleidelijk tegen elkaar aan kruipt en een verbinding krijgt
Het tweede onderdeel is de werkperiode in M_M_Artspace in Kattendijke. Deze ruimte van Monika Dahlberg en André Smits is een kunstwerk op zichzelf, die een unieke plek inneemt tussen de kunst en de kunstwereld. Door hun reizen hebben ze inmiddels een omvangrijk netwerk ontwikkelt. Dat gebruiken ze als basis voor deze bijzondere kunstplek in Zeeland. Belangrijk daarbij is de wisselwerking tussen de werkelijkheid en wat er virtueel op social media en websites te zien is. De werkruimte bestaat weliswaar echt maar is alleen bij ‘koninklijke toestemming’ toegankelijk. De installaties die hier gemaakt worden sluiten aan op de tentoonstellingen die zij onderweg in binnen- en buitenland organiseren. Het nomadische aspect is belangrijk, de planning is kort, spontaan en snel en resulteert in kortdurende pop-up events. Altijd staat daarin het verbinden van kunstenaars centraal en als het even kan HEIN KOOKT!
Als de apprentices in Kattendijke aan het werk gaan heerst het gevoel dat ze elkaar al veel langer kennen, ook is er een vanzelfsprekende overeenstemming over het plan dat uitgevoerd gaat worden. Het vertrekpunt wordt een gezamenlijke installatie, niemand claimt zijn eigen plek. Er ontstaat een aanstekelijke chaos waarin de werken en probeersels dagelijks van de ene naar de andere ruimte zwerven op zoek naar een geschikte plek.
- Joran van Soest vertelt over zijn beroepspraktijk.
Als aan het einde van de week het moment aanbreekt dat het opgeleverd moet worden en de ruimte schoongemaakt, blijkt alles op zijn plaats te staan. Het uiteindelijke resultaat lijkt op een filmset of een decor van een merkwaardig personage.
In de eerste ruimte heerst nog enigszins een alledaagse ordelijkheid. In het midden staat een kleine stoel naast een knapperend haardvuur, daarnaast een kledingrek met vreemde attributen: collages in de vorm van een badpak of een trui, persoonlijke foto’s en een vakantieparasol met de feestverlichting die herinnert aan gezellige feestjes. Bij alles vraag je je af, wie is dit? Wat is zijn/haar verhouding tot de werkelijkheid en tot de medemens, de ander? In de tweede ruimte heerst ontregeling. De wanden zijn bekleed met geluiddempend isolatiemateriaal, het doet denken aan een vreemde praktijkruimte. De objecten lijken in grote haast achtergelaten, hangen willekeurig en slordig aan de wanden of liggen her en der over de vloer gegooid. De omgevallen bierflesjes veronderstellen een haastig vertrek.
Werk van de apprentices boven v.l.n.r. Emiel Ambroos en Jesse van Epenhuijsen. Onder v.l.n.r. Manon Clement en Quinn Zeljak.
Groepsfoto bij zoom event Kunstpodium T.
Klaartje Esch (Kunstpodium T)
Interview Kunstpodium T
Het derde onderdeel is de ‘One Weekend Show’ bij galerie Van den Berge in Goes. De kunstenaars werken samen met Tom van den Berge en Joyce van Elzakker aan een serieuze galerieshow. Na een bezoek aan de galerie konden de kunstenaars vragen afvuren op Tom. Alle aspecten van de relatie kunstenaar t.o.v. de galeriehouder kwamen aan de orde. De voorbereiding gaat volgens de vaste afspraken. Het aanleveren van teksten, afbeeldingen, plannen en prijslijsten gebeurt op professionele wijze. Iedere kunstenaar was in de gelegenheid om een plan te maken voor zijn/haar werk in de grote zaal. De masters Monika Dahlberg en André Smits maken een presentatie in de kleine salon.
Inrichten One Weekend show
- Galerie van den Berge, Joyce van Elzakker en Tom van den Berge.
Manon Clement werkt met teksten. Uitgangspunt voor haar werk is het dagelijkse ritueel van denken en schrijven in stille concentratie in een atelier in een voormalig klooster in Gent. Op deze manier zoekt ze naar de tastbaarheid van de woorden, ze wil ze verlossen uit de vergankelijkheid en een plek geven waar ze aanzien krijgen. Het woord als kleinste beeldelement van betekenis. Ze zoekt naar verbindingen tussen de woorden om een context te creëren, ze laat de woorden werken als draden die met elkaar verweven raken, verweven ook weer in het textiel, want dat is het materiaal waar die woorden uiteindelijk een plaats krijgen.
Dit materiaal maakt de woorden zichtbaar en voelbaar, de woorden hechten zich vast aan het textiel en worden in deze afgebakende ruimte voor eeuwig gekoesterd.
- Manon Clement en Emiel Ambroos
Emiel Ambroos maakt droomachtige installaties van gevonden objecten en materialen die hij op locatie bij elkaar zoekt. Ze tonen het gevoel van niet helemaal te passen in de hiërarchieën van ons ingewikkelde sociale leven, in die zogenaamde vanzelfsprekende economische structuren. Het werk ontstaat vaak uit dat misplaatste gevoel. In tijden van avocado-toast posts zijn we verbonden, maar ook meer dan ooit verdeeld. Een knipoog naar de decadentie van deze tijd. Het liefst wil hij alleen maar rondzwerven en zijn ideeën over een nomadische leven en werkstijl toepassen, op zoek naar meerduidigheid en de verbanden in ons zelfbewustzijn.
- Emiel Ambroos en Jesse van Epenhuijsen
Jesse van Epenhuijsen is situatiemaker. Hij isoleert momenten, handelingen en situaties. De vorm die zijn werk aanneemt is divers. Soms zit hij uren en dagen naar dezelfde plek in de openbare ruimte te staren en probeert daarvan de essentie te ontrafelen. In welke toestand bevindt zich deze plek? Wat gebeurt hier werkelijk? De verrassing ontstaat uit die overmatige aandacht. Op een ander moment bouwt hij zelf een plek of een object waar hij als regisseur de gedachtenwisselingen stimuleert en het samenwerkingsproces laat borrelen.
In deze opstelling bouwt Jesse een raamwerk om het werk van de andere kunstenaars te vangen en te omarmen. Een subtiel opstapje voert de toeschouwer mee in een afgezonderde ruimte waar de wanden in zijn geheel bekleed zijn met dempend, knal groen isolatiemateriaal. Op deze manier ontstaat een mooi gevoel van intimiteit met de gegeven objecten en het gesprek die ze met elkaar aangaan. Het is de ultieme metafoor voor deze werkdagen. En alles klinkt ook nog eens heel anders hier.
- Manon Clement en Quinn Zeljak
Quin Zeljak is een verzamelaar en collagemaker. Ze verzamelt woorden en teksten uit spam advertenties, het is de banaliteit van het internet die haar inspireert. Op luchtige wijze geeft ze deze een plek in haar collages. Ze ziet al haar werk door de lens van de collage als medium. Op deze manier haalt ze iets uit zijn originele context. Dit sluit goed aan bij haar werk, waarin het gaat over gevoelens van vervreemding en afstand tussen haarzelf, haar lichaam en de wereld om haar heen. Ze schuift met stukjes van deze verschillende werelden en creëert associaties die nergens heen gaan. Er zit geen besef van tijd in haar werk. Geen beweging. Geen verhaal. Met haar werk creëert ze een wereld die losgekoppeld is van ons lichaam en ze onderzoekt lichamen die los staan van onze geest. De wandkleden en kledingstukken ziet ze ook als collages. De kledingstukken zijn dus niet bedoelt om te dragen. Het is geen mode, dat interesseert haar niet. Het element tijd is daarin heel belangrijk voor haar. Al het werk maakt ze helemaal zelf, je kunt zien dat het een tijdrovend proces is. Op deze manier wil ze het contrast tussen het vluchtige van internet en het tijdsintensieve van handwerk benadrukken.
A one weekend show
Apprentice Master #4 – A Frame for Substance
22 t/m 24 april 2021
GALERIE VAN DEN BERGE
Albert Joachimikade 5, 4461 BG Goes (NL)
De galerie is op afspraak open op donderdag, vrijdag en zaterdag tussen 11.00 – 17.00 uur
Boek tijdig een tijdslot via: https://www.galerievandenberge.nl/
Apprentices:
Emiel Ambroos – ArtEZ, Arnhem
Jesse van Epenhuijsen – St. Joost, Breda
Quinn Zeljak – Zuyd Hogeschool, Maastricht
Manon Clement – Luca School of Art, Gent
Masters:
Monika Dahlberg
André Smits
Leave a Reply