Vanochtend werd vers werk gebracht van Nies Vooijs door Nies Vooijs. Luukse kunsttransport in boodschappentas met de trein: hoe eenvoudig kan het zijn.
En hoe ingewikkeld kan eenvoud zijn, mindblowing. Wat fijn is om te zien is grote eigenheid, spelplezier, natuurlijkheid sans gene. Nergens ironie of relativering omdat het niet nodig is. Keihard verf op doek in hoge mate van detaillering. Stuk voor stuk werken waar lang, heel lang aan is geschilderd. En die stuk voor stuk meesterstuk worden; hand van, oog van; nu is het klaar en af niets maar aan doen en we noemen het: untitled.
Ik schreef in mijn nieuwsbrief (gelijk abonneren, krijg je De Zoete Inval in je mik):
“Wie niet weet wat scheluw is, wie bang is voor scheluw, moet komen buurten. De vleesgeworden definitie van scheluw staat pront op de grond fier te wezen. Bovenstaand werkje heeft zoveel eigenheid dat je het er van in je maag krijgt.”
Geen woord aan gelogen als je het mij vraagt. Het werk van Nies Vooijs is heel gewoon. Elk werk afzonderlijk is uitzonderlijk – wat al heel bijzonder is, nergens herhaling van zetten – en is open en af. Damn fine.
Keuzestress met hangen want er zijn zoveel wilde combinaties mogelijk. Zowel met eindeloze witruimte alom alsook bruut en grof gepaard. Met Nies kan alles.
Han Sterrenburg is meer eenparig. Die nevenschik ik nooit; één werk tegelijk slechts. Ook op eigen verzoek. Ik ben het met hem eens. Han Sterrenburg kijk je na, niet naast elkaar.
Luuk Smits zag u bij de Van Nelle op Art Rotterdam met zijn in billboard gevangen poëtische sculpturen. Luuk Smits zit in Het Wilde Weten. Ik heb een Dishes en een As Long as it lasts gelijst ten toon.
Inkom vrij (altijd) maar opening vrijdag 17:00 uur, Het Wilde Weten. Nies Vooijs is er ook.
In de projectruimte heeft Het Wilde Weten een presentatie van (ex)gastkunstenaar Izaro Ieregi – The Good Falling
Aan de overkant: HAL Archief van Herman Lamers.
Dus…
Leave a Reply