Buurten op een dinsdagmiddag in de net niet regen, alles grijs, en zeker niets te doen van al, daar houd ik van. Beeldimpressie rondje Ruigoord, waar ik nog nooit geweest was.
nl.wikipedia.org/wiki/Ruigoord
De natuurlijke poëtisch verhalende schoonheid van Gijs Frielings kerkschilderingen doen verlangen naar dansen tot laat in de ochtend.
En ik zie overal Femmy Otten en volgens mij kan dat kloppen. Ze staat op de setlist.
Die kerk die leeft, dat ziet een blinde ook. Het wassende fotomoment even verderop is toonzettend: het zijn de mensen die Ruigoord maken. Die er op de grijste dinsdagmiddag in februari wijselijk even niet zijn maar net even bij de buren netflixen of anderszins met een kopje warmige chocolademelk de mogelijkheden van collectief wilde dieren punniken doorspreken.
Dat circelvormige levende CV is een mooi ding. En maar loeren naar bekenden.
Een vijfhondertdertigtal groeps- en portretten en wie is dit?
Kunstalarm galore, vooral van de buitenmaatschappelijke orde.
Woeste Willem meets De Kleine Kapitein, althans zoals ik mij die herinner, op schaal 1 op 1 & in het echt geleefd.
Wilde dieren nee. Maar hoedt u voor de boshaai. Een waarlijke gnomenkiller.
Vandaar geen rood gepuntmutste kabouters in het Boogiebos. Rien Poortvliet is al jaren dood en dat is best lang voor een man.
Elke elfde van de elfde wordt de S gestolen van The temple of elf.
Machtig mooi opgehokt tussen haven, industrie en districenter, een klein stukje andere wereld. Niemandsland werd iemandsland, voor zolang als het duurt. Het verschiet ligt op de loer.
nl.wikipedia.org/wiki/Ruigoord
Leave a Reply