Bij binnenkomst in Galerie Ramakers zie je een simpel, zelf gemaakt bankje van verschillende soorten plaatmateriaal, hout, plastic en een bruine zitting. Pas bij vertrek valt me een schilderijtje op dat is opgenomen in de voet van het bankje. Het is een interpretatie van De dood van Marat van de Franse schilder Jacques-Louis David. Wat doet die verwijzing naar de Franse revolutie daar? Wat een vreemde manier om een schilderij te tonen.
Veron Urdarianu groeide op in het communistische Roemenië en de sfeer van verval die hij daar ervoer liet zijn sporen na in het werk en kleurpalet: flets en grijs, met de verf laag over laag. De manier van werken ziet er soms meer uit als repareren dan als maken. De schilderijen en objecten bevatten interieurs, ruimtes, gebouwen en landschappen. Meestal kaal verbeeldend en soms verhalend: een meisje naast een spiegel en een kind in een kano. In de werken gebruikt hij soms ineens hardere kleuren naast fletsheid van zijn jeugd. In een abstract model ondergraaft het kleurgebruik de verwantschap aan het modernisme. Tegen de zijkant van een grijs berglandschap zijn plankjes met kleuren geplaatst die de aandacht wegzuigen.
Uit de jaartallen van de werken blijkt dat die dubbelheid in kleurgebruik er door de jaren steeds is. Het ene schilderij is grijsbeige en het andere bevat kleurrijke elementen. In het schilderij Farmhouse uit 2024 bijvoorbeeld staat een boerderij met een rood dak in een winterlandschap. Ook is de hoek rechtsonder in het schilderij rood geschilderd. Die ingreep verwijst waarschijnlijk naar een werk van Sigmar Polke: Höhere Wesen befahlen: rechte obere Ecke schwarz malen!
Een gevoel van heelheid is te vinden in de huisjes, waarvan er meerdere in de tentoonstelling te zien zijn. De prachtig eenvoudige, haast geknutselde modellen van hout, polyester, gekrast plexiglas en verf zijn naast architectonische schetsen ook een jongensdroom. Zo hadden we ze ook wel willen maken. De sfeer wordt opgeroepen door de vanzelfsprekende onbeholpenheid van de constructies. Uit het hout stekende of als poten gebruikte schroeven. Bouwinstructies in potlood. Niet-sluitende onderdelen en met verf weggewerkte onnauwkeurigheden… Het draagt allemaal bij aan het geheel: ontroerende objecten.
Nog te zien t/m 16 maart 2025
Galerie Ramakers
Toussaintkade 51
2513 CL Den Haag
Open van donderdag t/m zaterdag 12:00 – 17:00 uur en zondag 13:00 – 17:00 uur.
(Als je er toch bent, bezoek dan een paar deuren verder ook de tentoonstelling van Dirk Zoete en Martin Assig bij Maurits van de Laar.)
Leave a Reply