Bij Charlie Roberts, rijzende ster van Vous Etes Ici, straalt het plezier er gewoon vanaf.
De kranten zijn opvallend positief – misschien als kadootje voor de vertrekkende Anneke Oele – en de bezoekers ook, dus de sfeer is goed – maar is het werk dat ook? Bij nader inzien blijkt er niet eens zo heel veel moois, maar zijn er als altijd pareltjes tussen de zwijnen te vinden.
Abstracte doch gevoelige doekjes van Charl van Ark bij Phoebus. Wel een van de besten denk ik zo.
En het prijskaartje willen we er ook graag bij.
Dave Meijer, bij Van den Berge, is altijd mooi.
Fijn detail van JCJ, zomaar ergens.
Marius Lut sprong er op de Rijksakademie al tussen uit.
Jan Maarten Voskuil bij Rob de Vries had inderdaad de prijs moeten winnen. (Galeriehouder De Vries wilde hier overigens graag vermeld zien dat hij niet blij is met Trendbeheer’s pesterijtjes van Armando, die zich als oude man niet schijnt te kunnen verdedigen.)
B.C. Epker tekende een mooie pornoscene met verongelukte autobus. Seks lijkt trouwens eindelijk uit, maar dat geheel terzijde.
Pauline Wiertz, Frederieke Taylor gallery, gaat eigenlijk over het randje van de kitsch, maar met het mooie verhaal erbij – over twee gangsters die bij moeder aan de theetafel hun plannen beramen – zou ik het best aan de muur willen hangen.
Bij de foute Willem Kerseboom een foute Japanse, waar mijn blik toch steeds aan bleef haken: Noriko Ito.
Romantische maar rare tweeluikjes van Franziska von Stenglin – steeds een foto uit het familiealbum met een nieuwe foto – bij Patrick Heide uit Londen.
En iets soortgelijks in zwart wit van Tomio Seike bij Wouter van Leeuwen, beschaafd maar aantrekkelijk genoeg.
Misschien wel veelbelovende doekjes met een mengeling van figuratieve tekeningen en abstracte schilderingen van Henrik Kröner bij galerie Smarius
Het slechtste schilderij op de beurs is van Jochen Muhlenbrink maar sommige van zijn doeken – over orkaan Kathrina? – zijn echt goed.
Het koekje bij de koffie tot icoon verheven tussen de voorstellen van Hans Aarsman.
Gewoon een lekker doekje tussendoor van Lotte van Lieshout bij galerie Wit.
En zomaar een fijn wandje van Maurice Scheltens bij Martin van Zomeren.
Nieuw meisje in ongenaakbaar marmer van Thom Puckey, dat alleen al door het materiaal indruk wekt, bij Aschenbach & Hofland.
Variatie op Tracey Emin door Sabine Finkenauer bij (het nieuwe?) Artbackoffice
Vittorio Roerade (Ramakers) doet het dit jaar met poezieplaatjes en kreeg gemengde reacties maar van mij mag het.
Engels bloemetjesbehang dat eigenlijk Hollandse strakheid is van Gerco de Ruijter (MK Galerie).
Manu Baeyens doet het nog steeds met konijnen, mooi detail.
Maar werd overtroffen door een willekeurige bezoeker.
En natuurlijk Marcel van Eeden, die eigenlijk al veel te veel aandacht kreeg, winnaar van de mooiste stand van het jaar.
En zo is het.
Mooie reportage Hinke!
Hou die Henrik Kroner (met puntjes op de o) in de gaten. Daar gaan we meer van horen. En die oranje Marius Lut bevindt zich nu in een vooraanstaande collectie.
Mooie reis door de beurs.
En dan kan je bij Charley Roberts ook Georg Baselitz noemen? Doe maar niet.
http://lh3.ggpht.com/_SS8dNz1NUqc/RyhvE1WzEPI/AAAAAAAAAEs/Gy5iwQSdJDY/PICT0068.JPG
geweldig dat Henriks werk eindelijk gezien wordt!
De Baselitz is (helaas?) niet te vinden.. Het werk van Lutz vond ik op de Rijks wel beter uitkomen dan in een cleane beursstand, hij was me anders misschien niet opgevallen. En Kröner, ik stond er in de wandelgangen een half uur te praten en het bleef goed, al mag het wel wat steviger wat mij betreft – we gaan het zien.
De ‘ouders’ van het kunst-konijn, een betergesteld echtpaar op leeftijd verklapte dat hun lievelingetje altijd overal mee naar toe gaat, ook het museum in, soms aangelijnd.
Ik vond dat toch wel een hoogtepunt
leuk dat je de beurs altijd volgde. ik heb ook steeds gekeken. artbackoffice is het oude vieleers, maar dan zonder mijnheer vieleers en sterk verbeterd. mieke doet het nu alleen. had je the international 3 nog gezien? ze waren mijn favoriet voor zover dat kan.