“Een uur geleden is een inval gedaan in Galerie Masters, Amsterdam, alwaar de tentoonstelling SAVE THE PETS (1) van Katinka Simonse, alias TINKEBELL. werd tentoongesteld. De tentoonstelling, waarbij onder andere hamsters in gekleurde speelballen te zien waren, was de laatste dagen uitgebreid in het nieuws”
EMPATHY TM vervolgt:
“De inval werd naar verluid gepleegd door de Dierenbescherming tezamen met de politie, maar na navraag bij de politie door verschillende media bleek dat die niet op de hoogte was. Het is daarom waarschijnlijk dat het om een actie opgezet door dierenactivisten gaat. Dit vermoeden wordt bevestigd door berichtgeving op diverse dierenactivistische fora die over de tentoonstelling van TINKEBELL. circuleerde.”
Waarschijnlijk moeten we de daders zoeken in de kringen rond het hamsterforum.
“Dit meisje heeft een boodschap. Ze noemt het zelf kunst.”
Noot: niet iedereen vat wellicht direct bovenstaande ingebedde rolprent, maar de makers van de Matrix hadden ook iets met hamsters.
Goed zo, Tinkebell, ga zo door! Weg met de dierenwinkels waar konijntjes in accubakken op hun schizofrene komkommerneukers wachten…
* gaap * die empathy sukkels weer..
Publiciteitsgeile kneutertjes.
..een nep-inval in een galerie, das dan weer wel redelijk spectaculair te noemen.
Vond de Matrix toch al een kutfilm.
inderdaad gaap
zonde van de tijd, ruimte, pixels en het klimaat
http://www.at5.nl/media/at5nieuws_item.asp?newsid=32530
zijn er al tasjes van haar eigen vel verkrijg baar met fel roze lip stift
mens
ga in therapie
Beetje jammer dat mevrouw nog steeds moet teren op de ‘roem’ die ze verkregen heeft door de tas die ze van haar eigen kat heeft gemaakt nadat ze ‘m de nek had omgedraaid.
Alleen om het risico dat deze ‘mevrouw’ neemt dient zij al zeer, zeer gewaardeerd te worden. Niet veel kunstenaars (ontwerpers) durven het toe te laten de thematiek van hun werk ook daadwerkelijk onderdeel te laten maken van uiteindelijke presentaties/polemieken. Formeel juist of niet: dit werk ‘klopt’, beweegt zich op boeiende wijze op de fictieve grens kunst/activisme, en dat verdient respect.
Tja, logisch…En als Jonas en Tinkebell nu in een samenwerkingsproject een kindje gaan maken; dan krijg je vast de ‘ideale kunstenaar’..
Nee..effe serieus:
Je gaat toch ook niet moorden en verkrachten in een kunstgalerie om dat aan de kaak te stellen? Ga toch gauw de journalist uit hangen!
dat verdient helemaal geen respect , dat is gewoon saai , en 1 dimensionaal, en gaaaaap
en hoezo zijn er niet veel kunstenaars die thematiek onderdeel maken van presentatie
kijk verder dan je neus lang is
Jonas: “beweegt zich op boeiende wijze op de fictieve grens kunst/activisme, en dat verdient respect.”
Mij lijkt deze Hamsterdance op kunst, maar de term activisme kan Jonas blijkbaar niet loslaten. Zie ook drie maanden terug in de Vargas-draad (ook wel de Bonzo-draad geheten):
JV: “Jouw veronderstelling dat de kunstenaar het moeilijker heeft, klopt, want hij heeft een ingewikkelder vak: ‘epater le bourgeois’. Dat hoeft de activiste niet. en dat pretendeert ze ook niet. Jonas, welk label prefereer je voor jezelf en je eigen werk: kunstenaar of activist?”
Jonas: “Welk ‘label’ ik prefereer: ‘kunstenaar’ of ‘activist’?…
Noem je dit een keuze? En verwacht je nu werkelijk dat ik daar serieus antwoord op geef? Ga je mond spoelen, en wel heel gauw.”
https://trendbeheer.com/2007/10/19/guillermo-vargas-habacuc/
Volgens de vandale hebben kunst en activisme heel verschillende definities.
http://www.vandale.nl/vandale/opzoeken/woordenboek/?zoekwoord=kunst
http://www.vandale.nl/vandale/opzoeken/woordenboek/?zoekwoord=activisme
De vraag komt hier dus weer terug: wat is er fictief aan de grens tussen die twee begrippen? (En waarom deze woordgoochelarij?)
@JV
Goed, we pakken hem weer op, de kunst/activisme draad. Ik ben een groot aanhanger van de Van Dale, doch met betrekking tot het kunstbegrip vertrouw ik deze bundel voor geen cent.
Mijn referentiekader is die van de beeldende kunst, maar dat betekent niet dat ik perse ‘beeldende kunst wil maken’. De verloop van een ingreep, gedaan vanuit het referentiekader van de beeldende kunst, waarbij raakvlakken ontstaan met politiek, media, e.d – raakvlakken dus met de thematiek van het werk zelf (zoals bij mij het geval is) – is een van de meest boeiende processen die mijn praktijk kenmerkt. In veel gevallen spreek ik dan graag van ‘dubbelzinnig activisme’, een combinatie van termen die jij vast wel van kritiek kunt voorzien.
Verder, voor de duidelijkheid, is het meer dan terecht dat een project als ‘Save the pets’, net als mijn eigen werk, van kritiek wordt voorzien. Dergelijke strategieën vragen om kritische respons. Doch, de luiheid die in bovenstaande comments aan de dag wordt gelegd getuigen niet van kritisch vermogen, maar van gemakzucht. Dat vind ik kwalijk.
Dat de comments niet verder komen dan gegaap en gezucht kan komen door gemakzucht van de beschouwer. Maar dit zou weldegelijk ook kunnen komen door het onvermogen van de kunstenares een werkelijk boeiend dan wel existentieel onderwerp aan te raken. Persoonlijk vind ik het van een ongelofelijke burgerlijkheid getuigen je bezig te gaan houden met de moraal omtrent de omstandigheden waarin wij onze hamsters dan wel konijnen, cavia’s en ander knaagdier gespuis houden. Wat het mooie EmpathyTM verkooppraatje verder ook mag beweren, volgens mij is dit waar het hier om draait.
Een diepe zucht is dan ook op zn plaats als weer het zoveelste triviale onderwerp, met de nodige media bombarie, in de vorm van een kunstproject aan ons gepresenteerd wordt.
Ik vind het van grote luiheid getuigen, wanneer een beeldend kunstenaar vindt dat een ‘kunstwerk’ vooral bestaat uit het commentaar van het publiek…
De beeldende kwaliteiten schijnen niet van belang te zijn; dan heb je het inderdaad over journalistiek of activisme..
Het invalide verklaren van de Van Dale als het gaat om een algemeen geaccepteerde definitie van de term kunst, da’s knap. Van Dale stelt deze betekenissen niet vast, probeert de geldende defintie enkel zo accuraat mogelijk weer te geven. Als je de Van Dale zo slecht vindt, heb je dan woordenboeken die in jouw ogen beter zijn? Of vind je woordenboeken in het algemeen veel te concreet?
Het door jou gelanceerde begrip ‘dubbelzinnig activisme’ lijk ik hier te moeten opvatten als een mengvorm tussen kunst en activisme. Er zit dus een component van activisme in, met (naar ik aanneem) een politiek doel.
Jouw verweer in de rechtzaak rondom je Geert Wilders Werken maakt echter weer exclusief gebruik van de ontlastende eigenschappen van kunst, dat het a-politiek zou zijn. Precies volgens de definitie van de Van Dale.
https://trendbeheer.com/2007/08/01/de-geert-wilders-werken-een-rechtszaak/
Tot nu toe lijkt het allemaal op het definieren van de vierkante cirkel: rond of vierkant, net hoe het je het beste uitkomt. Denigrerende opmerkingen over je discussiepartners zijn onterecht, en nogal plat.
@JV
Op het moment dat ik een eerste comment plaatste, bestonden reacties voornamelijk uit platvloerse zinnetjes, gemakzuchtig en ironisch non-commentaar, dat beter helemaal niet gemeld hoeft te worden. Van de bezoekers van een site die zich voornamelijk richt op de beeldende kunst, hoop ik toch iets meer te mogen verwachten dan die van GeenStijl. Over mensen die zich serieus in een dergelijke discussie mensen zou ik mij niet denigrerend uitlaten.
‘het creatief en origineel tot uiting of voorstelling brengen van gedachten of gevoelens op vaak ontroerende of schokkende wijze’. Dat is de definitie van kunst zoals vermeld in de Van Dale. Die acht ik niet perse onjuist, maar wel onvolledig. Dat staat niet gelijk aan het “invalide verklaren” van mijn geliefde boekenserie. Hoe concreter de definitie, hoe gelukkiger ik ben.
Dubbelzinnig activisme: het gebruik van activistische strategieën om de dubbelzinnige lading van een bepaald onderwerp/bepaalde handeling/historische aspecten van een locatie e.d zichtbaar te maken. Ik benader het begrip activisme als een potentiële strategie en niet om ondubbelzinnig politieke doelen te verwezenlijken. Dat dus verder dan het ‘kruisen’ van kunst en activisme.
Mijn verweer in de rechtszaak kadert mijn activiteiten binnen een referentiekader van de beeldende kunst, en put een aantal doelstellingen uit de kunstdefinitie zoals ik deze aanvoer. Dat is niet hetzelfde als de kunst gebruiken als verdediging, in tegendeel: het is de kunst gebruiken als wapen.
“Tot nu toe lijkt het allemaal op het definiëren van de vierkante cirkel: rond of vierkant, net hoe het je het beste uitkomt.” Argumenteer mijn waarde, met dit soort metaforen kan ik niet zoveel, en aangezien jij blijkbaar erg hecht aan ‘concrete begrippen’, kun je vast wel verwoorden waar de inconsequentheden in mijn discours schuilen.
Huh? raak je de draad nu al kwijt? In de rechtszaal zeg je dat je geen politiek doel hebt, want het is kunst. Hierboven verheug je je op de polemieken, benadruk je positief de ‘fictieve grens kunst/activisme’. Ik zie nogal een incongruentie.
Let wel: dit is geen kritiek op Tinkebells Hansterdance. Zij legt een duidelijke kritiek bij de dubbelzinnige moraal van dierenactivisme. Hier op dit log genoegzaam uit de comments bekend. Maar dat de hamsterdance niet tot algehele applaus zou leiden, was toch de opzet? Hier als een zelfbenoemde schoolmeester bijdragen afkeuren staat nogal vreemd, zeker als je zelf uiteindelijk lijkt te vinden dat alles onder de noemer kunst valt.
@JV
“In de rechtszaal zeg je dat je geen politiek doel hebt, want het is kunst.”
> In de rechtszaak heb ik gesteld dat mijn werk voortkomt uit een kunstzinnig referentiekader, en dat mijn doel niet ondubbelzinnig politiek van aard was, maar gericht op een bepaald politiek aspect m.b.t de vervaging die is opgetreden tussen vertegenwoordigers van een bepaalde politiek/ideologische boodschap en de boodschap zelf, kortom: omtrent persoonscultus, wat ik representeer door het gebruik van bijbehorende cultureel/maatschappelijke fenomenen, zoals die van het zg. ‘herdenkingswerk’
“Hierboven verheug je je op de polemieken, benadruk je positief de ‘fictieve grens kunst/activisme’”
> Ik ‘verheug’ mij niet zozeer op polemieken, maar ben geboeid door het moment dat een raakvlak ontstaat tussen kunst en andere ‘organen’, zoals die van het activisme, van de politiek of de media. Ik heb nadruk gelegd op de fictieve grens tussen kunst en activisme, omdat ik die als twee domeinen zie die niet als zodanig gescheiden kunnen worden, d.w.z, niet bij bepaalde werken, zoals die van mijzelf. Een dergelijk soort fictie bestaat bijv. ook m.b.t de domeinen van de kunst en de reclame. Kunst is vrijwel altijd een vorm van reclame, alleen is zij niet meteen als zodanig herkenbaar (en dus gevaarlijker/effectiever).
“Let wel: dit is geen kritiek op Tinkebells Hamsterdance. Zij legt een duidelijke kritiek bij de dubbelzinnige moraal van dierenactivisme.”
> Dat had ik al begrepen, je hebt het werk ook al even niet meer genoemd.
“Hier als een zelfbenoemde schoolmeester bijdragen afkeuren staat nogal vreemd, zeker als je zelf uiteindelijk lijkt te vinden dat alles onder de noemer kunst valt.”
> Cheap shots. Ik heb het niet over ‘algeheel applaus’, en zoals te lezen in mijn eerdere comments verwacht ik dat ook niet, noch bij het werk van Tinkebell., noch bij dat van mijzelf.
Verder zie ik niet waaruit je af zou leiden dat ik zou vinden dat alles onder de noemer ‘kunst’ valt. Als je leest wat ik schrijf zou je begrijpen dat dit niet het geval is.
“Als je leest wat ik schrijf zou je begrijpen dat dit niet het geval is. ”
Hahaha! Meteen weer een kwaaie sneer als iemand ergens aan twijfelt. Ik zal het hier bij moeten laten, ik lees geen reden om mijn standpunt aan te passen. Helaas…
is tinkebell een kunstwerk van jonas staal ?
De van Dale in de hand om de definities voor een discussie af te kunnen bakenen. Welk een gewaagde en gedurfde strategie wordt daarmee ingezet.
Het schijnt JV maar zwaar te vallen om de juiste kaders te vinden om de non-valeur Staal die maar niet binnen de lijntjes wil kleuren, te kunnen vatten.
Ik heb altijd geleerd dat de taal ‘volgt’, een levend organisme is dat zich voegt naar de wensen van de gebruiker. Taal verandert door de noodzaak nieuw idioom voor nieuwe gebruikers, definities en doeleinden te bedienen. Het is niet een in steen gehouwen werkelijkheid.
Van wie is de woordgoochelarij nu in feite? Vanuit een anaal geknepen reactionaire onvrede met de zich verplaatsende parameters kan ik mij zo’n houding wel voorstellen maar toch niet van jou JV? Jij bent toch ook een avontuurlijk ingesteld medemens, niet tevreden met een teruggezakte leunstoelattitude? Niet tevreden met uitgesleten idioom?
Het lijkt een uitdaging om de discussie fair en sportief te voeren maar ergens bespeur ik een a-priori negatief uitgangspunt waarbij de zaak lijkt te zijn om de ‘ongerechtigheden’ in het betoog van Staal te traceren om te een en alle maal ‘s mans dwalingen voor het publieke voetlicht te brengen. Mocht hier een werkelijk interessante discussie in schuilen zou eerst eens van die voortsluimerende doelstelling moeten worden afgestapt. Er is meer te doen dan elkanders vliegen af te vangen. Natuurlijk is het niet nodig om het eens te worden over de te volgen richting en strategie waarin de kunst gedacht wordt zich te moeten begeven maar dit is een simpele haantjesstrijd waarbij het niet gaat om de inhoud maar om het mannetje.
Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd naar de argumenten van JV over wat kunst volgens hem dan precies is. Wanneer is kunst geen kunst meer JV, waar moet ze zich aan houden en wanneer valt het volgens jou buiten de boot?
En op welk vlak bezondigt Staal zich aan welke van deze begrenzingen? Wat is het onderwerp van kunst waartoe ze zich dient te beperken? Ik neem aan dat het gaat om het onderwerp en dat daaruit de strategien en methodes volgen. Voor deze discussie lijkt me dus het pinpointen van dat onderwerp van belang.
@ Jonas: waarom zou ‘risico lopen’ gewaardeerd moeten worden? En welk type(s) risico loop Tinkebell eigenlijk?
JS: “Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd naar de argumenten van JV over wat kunst volgens hem dan precies is”
Ik kan me prima vinden in de definities die de Van Dale voorschotelt. Daar past dit werk van Tinkelbell dan ook ook in. Je moet echter niet met woorddefinities gaan spelen, behalve als je jezelf ongrijpbaar wil houden. Een ongrijpbaarheid die relatief is: op een geven moment werkt zulk spel niet meer. Dan is het tijd voor wat nieuws.
@Pep
Zou best kunnen…
De geschiedenis is, net als een actueel woordenboek, ook maar een neerslag van wat wij met zijn allen op een bepaald ogenblik van belang achten. Maar toch, misschien dat die ons wat helpt: is het namelijk niet zo dat een groot deel van de kunstproductie van de 20e eeuw, bijv. wat wij de ‘historische avantgarde’ noemen, gekenmerkt wordt door een institutionele kunstkritiek en een daarmee samenhangend verlangen om culturele productie en politieke actie met elkaar te verbinden? Bauhaus, Warhol, After Nature, Wallinger, ….. Daarmee is Jonas Staal’s positie toch op zijn minst voorstelbaar, JV?
Wat je hem bovendien moet nageven is dat hij, als het er op aankomt, zich niet verschuilt achter het verschoningsrecht dat zijn kunstenaarspositie hem eventueel zou kunnen bieden.
@Arno,
Het zit hem juist in het feit dat Jonas’werk enkel en alleen lijkt te bestaan uit het resultaat van het niet gebruiken van zijn ‘verschoningsrecht’. In tegenstelling tot de namen die jij opnoemt, waarbij toch altijd het beeldende element het uitgangspunt blijft…
inderdaad, ga toch beelden maken, stelletje ouwehoeren
Arno:
“Wat je hem bovendien moet nageven is dat hij, als het er op aankomt, zich niet verschuilt achter het verschoningsrecht dat zijn kunstenaarspositie hem eventueel zou kunnen bieden.”
Huh? Ik lees het anders, en bovenstaande reakties scheppen voor mij geen klaarheid. In zijn pleidooi voor de GWW benoemt Staal het oordeel over zijn kunst een kwestie van smaak. Echter, omdat politieke statements deel van zijn performance zijn (hoezo geen gebruik makend van verschoningsrecht?), zou kritiek hier niet op zijn plaats zijn?
Enfin, genoeg hierover.
God is liefde!
Ik krijg hier een soort DEJA VU bij deze discussie met Jonas Staal.
Fijn plan: lekker verder kleien..
http://www.nrc.nl/kunst/article914722.ece/Ik_verbaas_me_over_naiuml_eve_dierenactivist