Open Ateliers @ Rijksakademie, Amsterdam

In het provincieplaatsje Amsterdam is het één keer per jaar feest in de Rijksakademie, als de ateliers open gaan voor een inkijkje. Iedereen kan dan weer een mening vormen over het instituut ‘Rijks’ en de opbrengst van een werkperiode.

Het geheel lijkt minder ambitieus dan het in werkelijkheid is.
Er gaat een flinke organisatie aan vooraf om er voor te zorgen dat de rijksakademiers zo snel mogelijk worden opgenomen in de vaart der kunstvolkeren. Er zijn persopeningen, vip en alumni-openingen en vvip-openingen voor de echt belangrijke mensen.

De Rijksakademie is dan ook de supermarkt voor galeristen..

.. en verzamelaars.

Elk jaar wordt er achter de schermen weer gevochten om de krenten in de pap.

En als een belofte na een tijdje wat tegenvalt, dan kan er een volgend jaar weer een nieuwe uitgekozen worden.

Met een dergelijke faam mag er natuurlijk alleen maar kwaliteit hangen;  orginele werken, bijzondere gedachten en vernieuwende technieken.

Maar bij het rondgaan van de ring valt dat wat tegen.

Er is een hoop werk dat op een gemiddelde kunstacademie-eindexamenshow niet was opgevallen.

Dat komt, zo wordt me verteld, omdat dat de eerstejaars zijn.

Een verblijf op de rijks duurt twee jaar en in het tweede jaar ontstaat de bloei..

Marius Lut is bijvoorbeeld klaar met zijn twee jaar en is officieel volgroeid. Hij is in ieder geval een van de weinige schilders waar iets interessants gebeurt.
Dat hij tweedejaars is, is geloof ik wel kennis voor intimi, want voor de reguliere passant is het niet direct duidelijk hoe lang een kunstenaars al op de rijks bivakeert.

Het geheel is sowieso niet overdreven informatief ingericht, veel werk blijft zonder context redelijk ongrijpbaar en informatie is voor een niet ingewijde vaak niet terug te vinden.
Er is ook heel veel te zien en het ‘hokje in, hokje uit, hokje in’ draagt niet bij tot een helder overzicht. Maar goed, dat hoort er bij.

Het hokje van Sharon Houkema toont een stuk of vijtig projecties van roadmovies. Vaak zijn het redelijk bekende films. Een poging om een onderling verband te zoeken strandt, de films zijn ook niet als een aaneengeregen verhaal van samples te lezen. Wellicht een statement over de Amerkiaanse filmcultuur? Of zou het gezien moeten worden als een readymade? Het afzien van het zelf maken van een film, omdat er genoeg mediageweld wordt aangeboden in het bioscoopcircuit?

Bij het verlaten van het atelier is het doel nog niet helemaal duidelijk, als het oog valt op een stukje uit de NRC waarin het werk beschreven wordt.

Het blijkt dat er één auto een rondje rijdt door de cirkel van filmclips. Eenmaal terug in het atelier is het autootje snel gevonden en ontstaat een fascinerend visueel spel. Het werk krijgt humor en een simpelheid die het bij aanvang leek te missen.

Wellicht is er nog veel meer werk dat heel anders gewaardeerd zou worden met een heldere duiding.

Soms is dat niet nodig en spreekt het werk visueel zodanig dat de uitleg nog wel even kan wachten..

..en soms heb je het gevoel dat geen enkele (con)text een uitweg zou kunnen bieden.

In de ‘Manege’ zitten wellicht meer tweedejaars, het niveau is er in ieder geval aanzienlijk hoger.

Veel installaties, waarvan de meeste met overtuiging neergezet.

Lotte Greeven bofte dat ze goed in de route zat, maar..

.. voor Pilvi Takala moest men een extra trappetje op en een gesloten deur door. Ik had het bijna gemist.

Dat zou wel heel jammer zijn geweest, want de film waarin de kunstenaar probeert Disneyland binnen te komen in het kostuum van Sneeuwwitje is een hilarisch hoogtepunt.

Waarschijnlijk heb ik nog wel wat gemist, dat ik niet had mogen missen, maar het blijft toch een beetje een druk en chaotisch gebeuren. Tussendoor moet er natuurlijk ook een hoop ‘Dag’ en ‘Hey, hoe gaat het er mee’ gezegd worden, meestal gevolgd door ‘ik ga even verder, ik zie je later in de bar’.

De bar is later dan ook een gezellig bijkomen.

En voor wie daar dan nog niet genoeg aan had, was er in W139 nog een verkleedfeestje..

.. met make over optie voor degene zonder 1978 outfit.

————————————————————————

Voor de mensen die het nu echt wel zelf in levende lijve willen aanschouwen: nu de trein of tram in, want vandaag is de laatste dag.

http://www.rijksakademie.nl/exposities/nl_ex_open_ateliers.htm

————————————————————————