Allegories of Good and Bad Government @ W139: kamperen

Feed start 13:00 uur

“Allegories of Good and Bad Government is confrontatie, debat, performance, tentoonstelling, politiek en kunst: het is een artistieke en politieke symbiotische daad.”

1 tot 4 mei in conclaaf: Salima Belhaj, Carolien Gehrels, Ruud Nederveen, Mariko Peters, Michiel van Wessem, Nicoline van Harskamp, Jeanne van Heeswijk, Hans van Houwelingen en Jonas Staal.

Voortdurend verslag:

allegoriesofgoodandbadgovernment.com

Op 1, 2 en 3 mei is de ruimte voor publiek van 20:30 tot 23:00 open, iedereen is dan welkom met de kunstenaars en politici mee te debatteren.

Programma (- op geheel eigen wijze – online te volgen):

DAG 1 (13:00 tot 18:00)

Ruud Nederveen (VVD)
Case: (1) Politiek moet zich veel inhoudelijker met kunst bemoeien (2) Het is een publieke zaak dat kunst in alle breedte en hoogte kan bloeien (3) Maatschappelijke effecten die de kunsten voortbrengen (citymarketing, sociale versterking, vestigingsklimaat enz) mogen geen doorslaggevende invloed hebben op de het kunstbeleid van de overheden

Nicoline van Harskamp
Case: Waarom kunst wel een instrument moet zijn in het politieke, maar niet in beleidspolitiek.

DAG 2 (09:00-13:00 / 14:00 – 18:00)

Jonas Staal
Case: In hoeverre is democratie een ideologie (democratisme), op welke wijze geldt moderne kunst als haar propaganda-instrument en wat zijn hierin de verantwoordelijkheden en mogelijkheden van de kunstenaar?

Mariko Peters (GroenLinks)
Case: Kunst, politiek en de vrijheid van informatie: pleidooi voor een waakhondendemocratie

Michiel van Wessem (VVD)
Case: De relatie tussen kunst, politiek en electoraat

Jeanne van Heeswijk
Case: Waarom je stoepje weer je stoepje is

DAG 3 (09:00-13:00 / 14:00 – 18:00)

Carolien Gehrels (PvdA)
Case: De stad, dat is de kunst

Hans van Houwelingen
Case: Dat bureaucratie de kwaliteit van de stad ondermijnt

Salima Belhaj (D66)
Case: wat als politiek gaat over de kunst?

DAG 4 (09:00 – 13:00)

Afronding

(Zie ook eerder beeld van de tentoonstelling in W139.

Zie ook het artikel uit de Groene herplaatst op trendbeheer.com/2011/04/29/hans-van-houwelingen-en-jonas-staal-op-joop-nl/ en hier (tijdelijk) te vinden op trendbeheer.com/pdf/Macht%20van%20Ware%20Woorden%20%28Groene%29.pdf)

About Jeroen Bosch 4740 Articles
Smaakmakend sinds jaar en dag: onafhankelijk kunstenaar, tentoonstellingmaker, trendbeheerder en oprichter art agent orange, artist run art agency. Eigen werk onder jeroenbosch.com Meer info zie trendbeheer.com/jeroen-bosch

9 Comments

  1. Ik had al een reactie geplaatst op de post via Joop.nl op deze site. Niet geschreeuwd, maar gewoon geschreven. Maar nog geen reactie gekregen van de heren Staal en van Houwelingen. (zie bij ‘laatste reacties” het tweede item)
    Wat vindt jij er dan van Tinkebell?
    Tot zover heb jij alleen maar commentaar op iedereen en alle acties en is het mij nogal onduidelijk waar jij dan voor staat of waarvoor of tegen jij je voor inzet.
    Ik ben heel benieuwd…

  2. hi rv.
    wat ik tot op heden heb gemist in alle ‘acties’ tegen het zog politieke kunstklimaat, de bezuinigingen etc. zijn ‘daden’ die daadwerkelijk de potentie in zich hadden verandering teweeg te brengen.
    ook ik doel hier dan met name op ‘het schreeuwen’ en het bezetten van een museum. (wat mij betreft was het tot nu allemaal te ludiek en vrijblijvend.)
    begrijp mij niet verkeerd, ik heb ook niet overal een oplossing voor, zeker niet hier voor. maar ik voel wel dat genoemde acties voornamelijk lacherig worden ervaren ipv dat het belang van de kunsten ook maar enigszins wordt overwogen.
    de aanleiding van deze gesprekken en tentoonstelling in w139 zijn overigens niet de bezuinigingen: de plannen en gesprekken hier voor lopen namelijk al 2 jaar en gaat veel verder in op de kern van de zaak : ‘ hoe verhouden kunst en politiek zich ten opzichte van elkaar / hoe zouden kunst en politiek zich met elkaar moeten verhouden. ook dat vind ik belangrijk, want anders wordt steeds de illusie gewekt dat het alleen maar over geld (subsidies) gaat en ik geloof dat dat geld en bezuingings deel slechts een uitvloeisel van het daadwerkelijke probleem is.
    juist deze kern en een open en vrij gesprek hier over (er valt niet exact terug te lezen wie welke uitspraak doet waardoor met vrij is te spreken zonder op naam geciteerd te worden met eventuele niet wenselijke gevolgen) is mijns insziens de enige mogelijke eerste stap om elkaar (kunst en politiek) weer serieus te nemen en de samenwerking die er al was te erkennen en (her)waarderen.

    dat is globaal hoe ik er naar kijk.
    naast bovengemelde heb ik grote bewondering voor het gegeven dat het hans, jonas en carolien is gelukt deze mensen bereid te vinden 72 uur (!!!) in een ruimte te verblijven, dag en nacht.
    dat is echt een hele grote belangrijke stap van alle deelnemers. los van wat hier mogelijk uit gaat komen, deze intentie is mijns inziens van grote waarde.

  3. Ik vind het vooral een goed kunstwerk. Kost even wat moeite om de eerste set verslagen tot me te kunnen nemen – verslag in druk, meer ademend opgemaakt gaat goed doen.

    De actie, performance, hoe je het wilt noemen, is groots aangezet en fabuleus in scope en reikwijdte met kunstenaars en politici zo lang in een ruimte.

    Ik zie deze Allegories of Good and Bad Government zelf als iets volslagen en volstrekt anders als de schreeuw of als schuilen in het rijks. Dat waren protesten tegen bezuinigingen. Zo zie ik dit niet. Dit is een tentoonstellingsperformance in de vorm van gesprekken. Hoge esthetische component ook. En zeker niet gelijk te stellen met een politiek debat. De zekere mate van anonimiteit maakt het fascinerend. Het proces, het geheel maakt de waarde ervan.

  4. Ik ben het grotendeels met JB eens. Waar wordt een daad gesteld Tink? 3 dagen in een kunstruimte over cultuurbeleid debatteren in een kunstzinnige set-up, is een daad stellen?
    En waar ontsnapt het aan de white cube en het zijn van een kunstwerk?

    ik zie veeleer een gestyleerde performance in enkele actes. Mooi vormgegeven, conceptueel strak geregisseerd, de esthetische mens wordt goed bediend.

    Wanneer werkelijk de interactie met de politieke beleidsstructurering inzet van de ambitie is, waar wordt die dan gerealiseerd?
    In die zin is het een interessante ‘workshop’ wellicht, een nader tot elkaar willen brengen en ‘onderzoek’ over de beleidsformulering in relatie met het creatieve. Wellicht een goed kunstwerk, wie zal het zeggen.

    quote Tinkebell
    ” juist deze kern en een open en vrij gesprek hier over (er valt niet exact terug te lezen wie welke uitspraak doet waardoor met vrij is te spreken zonder op naam geciteerd te worden met eventuele niet wenselijke gevolgen) is mijns insziens de enige mogelijke eerste stap om elkaar (kunst en politiek) weer serieus te nemen en de samenwerking die er al was te erkennen en (her)waarderen.”

    De onleesbaarheid van de teksten doet vermoeden dat het gaat om een creatief en formeel vormconsequent artistiekigheidje dan over het willen bewerksteligen van concreet effect (moge er geen hierarchie noch auteurschap aan onze gezamenlijke inspanningen kleven!).
    ‘Vrij spreken’ is niet hetzelfde als niet afrekenbaar zijn, wat een malle gedachte. Eerder met een in zichzelf gekeerde methodiek die gepareerd diende te worden toch? Want waar landt dit creatieve residu? Niet in de politieke modder van besluitvorming maar in de symbolische aarde van het artistieke. Art after all zonder uitzicht of intentie op effectiviteit in weerwil van de geformuleerde uitgangspunten en daarmee dus behept met een paradox.
    Met deze vorm landt het wederom in het kunstzinnige domein, want concrete vormgeving en de meer reflectieve waarde van de paradox verdragen elkaar slecht.

    De zogenaamd provocerende wijze waarop een en ander aan de man wordt gebracht is in ieder geval naar en wordt inmiddels ook een kunstje. En slaat zoals JB opmerkt eerder naar verschillende modussen die de verschillende protesten herbergen. Het afvallen van anderen die hetzelfde doel nastreven is provocatief effectief wellicht maar is ook zielloos.

    Of de ander een gebrek aan daadkracht aanwrijven, is dat de ‘daad’? Ik schreeuw zelden tenslotte. Wat een generalisaties.

    En waar komt dat ‘weer’ toch vandaan? Wanneer was er zo’n pracht symbiotische relatie tussen kunst en politiek gerealiseerd ook alweer? Terugverlangen naar wat nooit is geweest is een romantisch daad. Zo ver in de utopische horizonten terugzakkend dat het hol van ronkendheid wordt.
    En een holle romantische ronkendheid is een pracht esthetisch eindresultaat.

  5. Het ontgaat me ook telkens waar de uitnodiging tot debat nu ligt? Eerst meppen en dan paaien tot gesprek leidt niet tot veel, ben ik bang. Dan zou ik flink doormeppen. Of aardiger worden.

  6. @ JB en Jack Segbars

    Ik ben het met jullie eens dat het project veel meer is dan een ‘protest’ tegen bezuinigingen. De aanloop vond ook al ver voor het aantreden van dit kabinet plaats, het samenvallen met het advies van de Raad van Cultuur e.d. is dan ook toeval. Tevens hebben wij niet de illusie dat door dit gesprek de bezuinigingen ineens tot de verleden tijd gaan behoren. Wel is het onze overtuiging dat door middel van dit soort projecten de uitwisseling tussen progressieve krachten in de kunst en politiek op een hoger niveau kan worden getild en dat dit op lange termijn wel degelijk van invloed kan zijn op de wijze waarop de betekenis van beide disciplines in onze samenleving geduid wordt. En de kunst in plaats van boksbal te worden zelf de handschoen op kan pakken.

    En ja, het project dient net zo goed op artistieke en esthetische gronden beoordeeld te worden, maar is ook een poging tot een andere vorm van denken over het politieke te komen. Om deze alleen op artistieke gronden te beschouwen vind ik af doen aan de ambitie en het commitment van de deelnemers.

    Transcript op de site is inderdaad vrij onleesbaar. Deze zal op basis van geluidsopnamen worden getranscribeerd en over enkele maanden uit worden gegeven.

  7. Zomaar een citaat van de site/infostream:
    “Ik kan er niet bij. Shock dat jullie het museum als openbare ruimte dachten, terwijl ik het parlement als openbare ruimte dacht. Terwijl het voor ons van die gesloten … zijn. Ik kwam voor de zoektocht naar de openbare ruimte. Daar ga ik mee door. Ik ben met veel ander ideeën ga ik ook door. Ik ben gesterkt in mijn ideeën en overtuiging dat niet wel ieder mens een kunstenaar is, net als dat ieder mens een politicus is. Jullie kwamen ons opdringen dat ook wij kunstenaar zijn, ik kwam jullie opdringen dat jullie ook politicus zijn.”…..

    Als er communicatie/interactie op gang moet worden gebracht tussen kunst en politiek, is dit dan het resultaat..?
    Dat veel kunstenaars dyslectisch schijnen te zijn is absoluut waar, maar dit is echt niet te pruimen.
    Gelukkig wordt er nog een boek van gemaakt…
    En wellicht zal Metropolis M er nog een kunsthistorisch verantwoord artikel aan wijden..
    Vast wel een leuke en leerzame ervaring voor de deelnemers, maar verder zal het voor de buitenstaanders dus zo hertmetisch en in zichzelfgekeerd blijven als pest.
    Er jammer, want zo worden alle clicheés die er bestaan over de kunst weer bevestigd.

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*