TRACK Gent

S.M.A.K. voor de gelegendheid omgedoopt tot TRACK deze zomer

Verspreid over zes wijken door de stad een veertigtal werken op lokatie. Imposant, dwars, divers en hier en daar wat hermetisch. Je mag er moeite voor doen: de werken liggen wijd verspreid door de stad en je fietst of loopt ettelijke kilocaloriën stuk. Sommige werken vereisen achtergrondinformatie. Neem de tijd, huur een fiets en pak er twee dagen voor.

track.be

Een selectie:

Om te beginnen in S.M.A.K. waar enkele relieken uit de legendarische Chambres d’Amis tentoon van Jan Hoet uit 1986 zijn tentoongesteld.

TRACK is geen Chambres d’Amis – kunstwerken bij de mensen thuis en dan alleen in het pittoreske centrum – maar is er in zekere zin schatplichtig aan. Waar Chambres d’Amis thuis bleef waaiert TRACK uit over de hele stad. TRACK toont hele projecten waar Chambres kunstwerken out of context toonde.

(BTW Jan Hoet organiseerde offtrack en diametraal tegengesteld aan TRACK een eigen expo in de Baafse kathedraal: werken in de kerk, beeldverslag Anne Wenzel hier op trendbeheer.)

Ontwerptekening tafel Mario Merz

In S.M.A.K.

Merz’ tafel zoals in Chambres d’Amis (Foto smakblog)

Lijkt elk jaar moderner te worden: Paul Thek.

Thek toen.

Oswald Oberhuber toen en nu.

Jan Vercruysse toen en nu.

Piece de resistance: de herbouw van Daniel Buren’s slaapkamer d’Amis.

Exact nagebouwd – waar het origineel elders in de stad de burenstrepen boven heeft, is hier de onderhelft behangen.

Intermezzo I: Prachtoverzicht Nedko Solakov sloot drie juni.

Was u er niet bij dan miste u dit topwerk – A life (Black & White) De een schildert de muur wit, de ander zwart.

Intermezzo II: Marcel Broodthaers museum in een museum in de maak.

In voorbereiding/aanbouw: Broodthaers krijgt zijn eigen vaste ministek van drie verdiepingen hoog en een dikke meter diep aan de achterzijde van het huidige museum.

Vlak achter de royale fietsenstalling achter smak.

Rechts achter de entree van SMAK kunt u een fiets huren en dan hop naar buiten, TRACK, de paden op, de lanen in:

Danh Vo in het Museum voor Schone Kunsten. “We the people” – onderdelen van een 1 op 1 replica van het vrijheidsbeeld in New York.

Vitrine met bladeren van Elmgreen & Dragset. Topwerk van de clowns uit het circuit. Waar de onderzeebootloods niet echt gelukte en het roeptoeteren voor het Stadhuis in Rotterdam ook niet echt beklijft werkt dit kleine gebaar in het park wonderwel.

Nét een begraafplaats – Leo Copers

Maar dan één van musea van over de hele wereld.

Daar mag ons Boijmans niet bij ontbreken.

Lastig in te schatten wat dit doet. De wens is de vader van de gedachte? Door in kunstcontext kunstcentra in te schakelen kan de kunstkenner zich vermeien in die kunstcontext. Het is een klein idee, dat nogal voor de hand ligt, maar zo uitgevoerd ligt het tegelijk machtig monumentaal in het park.

Waar ooit de stationsklok passanten de tijd toonde…

…toont de stationklok nu slechts de tijd aan de hotelgast van Hotel Gent.

9845 treden voor de roomservice. Gelieve voorzichtig te zijn wanneer er drank in het spel is en wanneer u torrenladderzat des nachts hotelwaarts keert.

Van alle gemakken voorzien.

Een project van Tazu Rous.

Opmerkelijk: Tazu Rous verandert om de zoveel jaar van naam. Een straffe operatie, daar je als kunstenaar je eigen merk bent. Fijn ook voor google. Affijn, Tazu is wel zo kien om een pagina verzamelde aliassen online te kletsen: tatzunishi.net.

Tazu kiekt.

En staat de pers te woord.

Een overnachting in hotel Gent kost slechts 110 euro. De volledige periode aan beschikbare overnachtingen was binnen 23 minuten volgeboekt.

Tien voor half, tijd om door te gaan.

Massimo Bartolini’s openbare bibliotheek tussen de wijnranken

Een oase van rust in hartje Gent. In de kleine boomgaard is het fantastisch vertoeven. Het aanbod van boeken is mager en bestaat voor een deel uit overduidelijk overtollig restmateriaal. Toch zie je passanten enthousiast weglopen met verse lectuur.

The Basics of Growth van Alon Levin: twee verdiepingen in situ bij de Economische Faculteit. En let op de wonderschone architectuur van het gebouw op de achtergrond.

Incluis studiemateriaal in de vorm van wikipedia printing on demand.

Lawrence Weiner. Heeft een baard, zegt men wel. De grootvader van de lettertruuk is ook op Track aanwezig.

In een oud pand aan de Korelei deze merkwaardige sculptuur van Michaël Borremans. Onder het stof, 2,5 keer uitvergrote objecten uit zijn atelier. Moet je dat weten?

Maar de installatie is fenomenaal. Mausoleum gelijk, unheimisch, gewijd. Optimaal vervreemdend en een van mijn hoogtepunten. Misschien wel juist omdat ik er geen touw aan vast kan knopen. Sferisch, raadselachtig en hoogst concreet tegelijk. Subliem.

Een ander absoluut hoogtepunt helemaal in de outskirts van de stad. In de oude boksschool Golden Gloves plaatste Peter Buggenhout een sculptuur.

Size does matter, soms. Dit is een waanzinnige ingreep in de ruimte. Ook uit de foto’s blijkt: opnieuw geen touw aan vast te knopen. Een enorm organisch werk, een explosie van gerecycleerd materiaal dat de ruimte ingroeit.

Peter Buggenhout. Deze installatie alleen al maakt mijn reis naar TRACK meer dan de moeite waard.

Lara Almarcegui doet iets met braakliggend land. Ik weet niet eens of het hier is, maar het geeft gelijk een mooi beeld van de outskirts waar Peter Buggenhout in The Golden Gloves gelokaliseerd is.

Lara Almarcegui doet ook op de steenkoolmanifesta iets met braakliggend land. Eigen aan braakliggend land is wel dat het braak ligt. De buurt, omwonenden zullen er niet veel van merken daar het al braak lag, Track-visitors zien dat er niet veel te zien is.

Wacht, ik lees in de catalogus dat het niet braak ligt maar dat er 700 ton cement gestort is. Evenveel als benodigd was voor de bouw van de gesloopte gashouder. Conceptueel helemaal correct. En nu ik dit weet/lees toch ook wel weer goed. Maar wel volbloed Koeratorenkunst.

De betonnen picknicktafel van Teresa Margolles is een tragische mislukking.

Lees en huiver. Bloed van vermoorde drugsdealers uit Mexico in een betonnen bankje in een parkje in Gent: uit context getrokken misplaatste dramatiek.

Op het grensvlak van de oudbouw van de volkswijk en de kantoren van de stadsvernieuwing ligt 100 meter renbaan van [naam vergeten en ik tref het ook niet in de track-gids] Mooi stukje voor meerdere uitleg vatbare gebruiksklare minimal: ik dacht een riesenartige jeu de boulesbaan te treffen.

Du moment dat het wereldrecord sprint wordt verbroken wordt ook de muurtekst aangepast.

Stukje Efteling van Benjamin Verdonck. (“En je zingt niet!” klinkt het door mijn hoofd, denkend aan de boomhut van Assurancetourix, de bard in Asterix en Obelix)

Achter de facade van dit onoogelijke pand gaat een ander absoluuut hoogtepunt schuil: Mark Manders op de eerste verdiep.

Incluis de mooiste wenteltrap ever

Wat een waanzinnige badkamer… Ondenkbaar dat zulks al dertig jaar staat te verkrotten.

Incluis de Mark Manders gazette voor eigen tijdloos signatuur.

Zeer zeker meer dan alleen mooi Manders. Al is dat al geen straf op zich. Het blends in / gaat op in de omgeving die ervoor gemaakt lijkt te zijn. Fenomenaal. Helemaal van een andere planeet zonder andere bezoekers. De kans daarop is klein.

Favela Tadashi Kawamata aan het Octrooiplein.

Te bekijken via twee doodlopende stellages aan de andere kant van de ringweg.

Een spoortje antitrack in de vorm van een pamflet: “Er worden mensen uit huizen gejaagd om kunstenaars een atelier te geven” Klinkt goed.

Holland house van Erik van Lieshout. Revanche op de minder geslaagde deekname aan de steenkoolmanifesta.

Incluis Hollands Blok.

En dit is dan nog maar de helft van wat Track te bieden heeft. Must see/must visit wat mij betreft. Ook omdat het meer is dan een verzameling artefacten waar eenieder zijn favorieten uit kan plukken. Door de versnippering door de stad wordt het reizen van en naar zeker zo belangrijk. Er is geen vaste route voorradig en dat maakt het welliswaar spoorzoeken met alle onmin van dien maar het wordt zo ook een over de huid van Gent kruipen. Onder de huid zo je wilt want bijna alle lokaties zijn ongebruikelijk en normaliter niet open voor publiek.

Nog te zien tot zestien september.

track.be