Tien jaar later en 220 miljoen verder opent het Stedelijk zijn deuren. Topmuseum. Internationale allure. Mag best wat kosten.
Niet alleen het Stedelijk verbouwt. Ook het Rijksmuseum. Het Drents museum. De Fundatie, het Noord Brabants Museum en het Stedelijk Museum ‘s-Hertogenbosch, het Van Gogh Museum, het Stedelijk Museum Alkmaar, het Dordrechts museum, het Museum aan het Vrijthof, er moet een nieuw museum voor het nieuwe museum Kunsthal Kade komen, het Scheepvaartmuseum is net af, het filmmuseum EYE is helemaal nieuw, mooi, prachtig, de grote verbouwing van museum Mauritshuis is begonnen, het Centraal Museum gaat verbouwen. De verbouwing van het stedelijk museum in Coevorden gaat volgende maand beginnen, de verbouwing van Museum Vlaardingen staat op stapel en Armando krijgt een museum in Oud Amelisweerd.
Het Stedelijk is nog altijd trendsettend bezig.
Als het om stenen stapelen gaat trekt iedereen de portomonnee.
Elke stad een fris gestuct museum. Verzonken stopcontacten. Roltrappen als in het beste Spaanse regionale vliegveld. Je kunt niet achterblijven. Anders mis je de boot. Tel je niet meer mee.
Met een zelfde voortvarendheid als bij steen trekt men grote sommen geld uit waar het gaat om de titel culturele hoofdstad van de planeet. Breda, Den Bosch, Tilburg, Eindhoven en Helmond – samen Brabantstad – trekken elk tien miljoen euro uit. De provincie Brabant geeft tien miljoen euro per stad toe. Een uitgelezen kans om 100 miljoen euro uit te geven. Was het plan. Utrecht, Maastricht, Leeuwarden en Den Haag kunnen niet achterblijven en dingen mee.
Cultuur is een geheide winstverdubbelaar, een winstpakkertje, als je de investeringen in steen en de gedroomde opbrengsten van jaarkermis beschouwd.
Je vraagt je af waarom er ooit op kunst en cultuur bezuinigd zou moeten worden.
Je kunt in Nederland niet met droge ogen beweren dat er geen geld is voor kunst en cultuur. Het geld klotst over de plinten.
Tenminste voor zover het over steen gaat. Ook voor snode citymarketingplannetjes krijg je de handjes op elkaar en de wangetjes rood van opwinding.
Ik ga verder niet zeuren als ik het verse Stedelijk bezoek.
Ik ga niet vragen of er al een huurcontract is. Of de toegangsprijs verdubbeld wordt tot dertig euro. Wie de energierekening gaat betalen. Hoeveel dagen per week de deuren gesloten blijven. Of de uitbater van het restaurant al ergens van weet.
Eerst eens kijken of de boel wel netjes hangt.
Daar staat tegenover dat het Schielandhuis en de Dubbelde Palmboom hun deuren sluiten…
Zonder dollen: Op de twee laaste twee –wat zure– alinea’s na lees ik een bericht vol goed nieuws.
Ondanks bezuinigingen lijken beheer en presentatie van erfgoed en kunst niet in gevaar te komen, integendeel!
Pas als er geen geld meer is voor “stenen stapelen” in het kader van cultuur moeten we ons ècht zorgen gaan maken. Voorlopig valt het allemaal wel mee.
(Dat sommige individuële kunstenaars nu op andere wijze dan voorheen in hun inkomen moeten gaan voorzien is sneu voor hen, maar niet meer dan dat. Daar worden heus geen nieuwe ‘topkunstenaars’ mee in de kiem gesmoord. Veeleer is het geduld nu op met de broddelaars aan de rafelranden en de zich voor ‘kunstenaar’ uitgevende nonvaleurs op de onderste treden: iets waar iedereen, beroepskunstenaars en ‘kunstwereld’ incluis, verheugd over zou mogen zijn!)
Trouwens terzijde, over Rotterdamse Cultuur gesproken: de directeur van het Hofpleintheater dreigt met sluiting, want van krap een miljoen per jaar lukt het hem niet om zijn 120 –zegge: honderdtwintig– vaste medewerkers te betalen.
Ja, dát. Erg hè!?
Dus mensen: binnenkort staat er een fraai theater leeg, waar je –naast je inkomsten uit deurgeld en foyer/bar– een miljoentje ‘s jaars vanuit de gemeente bij gefourneerd krijgt.
Anyone? Nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Dus inderdaad: verder niet zeuren als je het verse Stedelijk bezoekt.