- Daan Botlek op lokatie
Afgelopen weekend vond in Leipzig deel twee plaats van het project If paradise is half as nice. Waar Daan Botlek en Pim Palsgraaf vorig jaar nog samen een oud leegstaand industriepand gebruikten om nieuw werk te maken en te laten zien is de groep dit jaar groter. Samen met Willem Besselink, Bram Braam en Ties Ten Bosch gingen ze vier weken geleden in een voormalige kazernebakkerij, ondertussen bijna vervallen tot ruïne, aan de slag. Afgelopen zaterdag vond de presentatie plaats waarbij toch nog zo’n 50 mensen het hek rond het moeilijk toegankelijke gebouw trotseerden om het eindresultaat te zien..
(een bericht van Ties Ten Bosch)
Een ruig gebied waar de natuur en de ‘straatcultuur’ de overhand hebben genomen dient voor vier weken als werkterrein en uiteindelijk ook als tentoonstellingsruimte. Op zich al een spannende locatie vanwege de imposante gebouwen die op het terrein staan en de geschiedenis van Leipzig duidelijk met zich mee dragen. De voormalige legerbasis, voorzien van een totaal zelfstandig draaiende broodbakfabriek staat, net als de vele andere industriegebouwen in Leipzig sinds de eenwording van Duitsland leeg. Een perfecte locatie voor kunst dus!
Dit jaar opende de presentatie een heus praatje van Möritz Jähnig, de oprichter van de Verein für Leipziger Industriekultur. Voor wie goed Duits verstaat een interessant verhaal over het belang van industrie voor Leipzig en ook een pleidooi voor creatief gebruik van de leegstaande gebieden. Maar goed, snel over naar wat er te zien was.
In de meest centraal gelegen ruimte vertelt Nederlander in Berlijn Bram Braam over zijn ‘White cube’, een werk gemaakt van witte materialen die te vinden waren op het terrein.
Een installatie dus die gepaard gaat met een stuk muur dat wit is gemaakt en die ons terug doet denken aan dat wat de ruimte ooit geweest zou kunnen zijn.
Aan de muur twee foto’s van een installatie, eveneens van Braam, die in een gebouw elders op het terrein gerealiseerd waren. Helaas was de ruimte een beetje donker, waardoor de foto’s wellicht door een aantal bezoekers over het hoofd gezien zijn.
In de zelfde ruimte legt Daan Botlek tot vlak voor de opening nog de laatste hand aan één van zijn werken. In zijn herkenbare stijl, met veel precisie en natuurlijk ook veel humor presenteert Daan een aantal werken in de tentoonstelling die ons een kijkje geven in zijn wereld van vreemde mannetjes op vreemde plaatsen.
En het resultaat mocht er wezen, al moest je wel af en toe goed zoeken.
Ook een vreemde, maar wel zeer bijzondere doorkijk is het werk van Willem Besselink, misschien wel het topstuk van dit project. Op een manier zoals we wel vaker bij hem gezien hebben pakt hij groots uit met een bijna Gordon Matta-Clark-achtige ingreep. Over vier verdiepingen verspreid zien we boven elkaar de groei van Leipzig over 4 eeuwen.
Maar van onderaf misschien nog wel veel mooier. Heel wat zaaguurtjes, maar zeker de moeite waard. Dus als u nog in de buurt van Leipzig bent, dit werk zal er nog wel even zijn.
En of het nog niet genoeg was presenteerde Besselink over 3 verdiepingen van een ander gedeelte van het gebouw nog een serie werken, gemaakt met tape.
Ook ondergetekende had de eer om onderdeel te mogen zijn van dit project. Hiervoor werd de voormalige klokkentoren helemaal voorzien van een beschermde laag papier op de grond en een dikke laag latex op de muur. Vervolgens werden uit het papier stukken gesneden die in de ontstane ‘white cube’ werden gepresenteerd als onderdeel van de groeiende serie Remains/Stolen footage.
Een andere kleine bijdrage bestond uit het ter plekke gemaakte werk As best as it gets.
Veel belangstelling voor het werk van Pim Palsgraaf die maar liefst vier nieuwe sculpturen presenteerde, allen ter plekke gemaakt van materialen die voor handen waren. Werken over natuur en cultuur die in elkaar over gaan, hetgeen zo goed paste bij de locatie dat sommige werken bijna opgingen in het gebouw.
En natuurlijk werd dit festijn afgesloten met de nodige versnaperingen, voor deze ene keer vooral ook meegebracht door de bezoekers zelf.
Een bijzonder project waar ongetwijfeld volgend jaar een deel 3 van zal volgen. Mocht u dit alles gemist hebben en toch nog een indruk willen krijgen, aankomende vrijdag presenteert het 5-tal het project nog eens in Atelierhof Kreuzberg in Berlijn. Voor wie in de buurt is.
(Een verslag van Ties Ten bosch)
(foto’s: alle deelnemende kunstenaars)
Ziet er weer goed uit! Mooi project!
Dank! En vanavond deel 2 in Berlijn! Atelierhof Kreuzberg.