Appeltje wtf?!Jonge kunstenaars…het geld kan niet op maar fatsoenlijke tekenaars die in de categorie “jonge kunstaars” vallen zijn niet te vinden? Over wie zegt dit meer? Bizar dit.
snap de verontwaardiging, maar kon hij niet gewoon ff contact opnemen met iris i.p.v naar de krant stappen?
Op het eerste gezicht lijkt het inderdaad een makkelijke kopie. Maar op het tweede gezicht valt me op dat de koning in de tekening zijn kalmte en zelfverzekerdheid kwijt lijkt te zijn. Zijn blik is angstiger geworden. Als Iris van Dongen dit verschil bewust heeft aangebracht vind ik dat briljant en hoop ik dat ze wint.
Interesting, exactly in the struggle among the traditional position of photography as a medium in service of ‘greater’ art forms (see example by Dégas http://img.izismile.com/img/img3/20100725/640/how_famous_painters_640_02.jpg) and the current of photography being recognized fully as an independent art discipline. And while many of Dégas pictures were shot by himself, in this case the author of the original photograph is one of the most well know Dutch photographers, so the discussion regarding authorship and where art is born even more fascinating. I personally think concerning the staatsieportret that there are two births, as nobody will deny the value of both Breukel and van Dongen’s qualities. I am curious about the outcome of this discussion.
In één woord: kunstgeschiedenis
Art-history appropriates artists to its own construction, and vice versa: artists appropriate theoretical and canonical elements of art historical authority to further its own development. Still to not make this an all too muddled de-authorized game that leaves us guessing who ‘writes’ what, (though in itself this is an interesting consideration) shouldn’t we take the artists intent in this as starting point? Did Van Dongen introduce appropriation or the issue of authorship into her work, and did she want to express that in this commission? And since van Breukel is a well established artist in his own right, including the recognition of his stature as artist-photographer, I think it maybe was a careless move by Van Dongen.
It is interesting to realize that the outcome of this discussion will be based upon context and artist intention, and that, considering the history of art, there isn’t likely any possible ‘objective’ conclusion. If this would reach court, I would be very curious to hear what the lawyers and judge have to say.
As you well say, art history and artists are in a constant play with each other, and there are many traditional examples of use of photographs for painting purposes (van Gogh, Delacroix, Toulouse Lautrec and many others), and many other examples of appropriation in art and in other industries (what is fashion doing any differently?).
Looking at it from the other side, photographers produce constantly images inspired by painting, for the sake of art, the sake of commerce and for the sake of the in between. (See this double example http://partnouveau.com/wp-content/uploads/2013/01/John-Singer-Sargent-and-Steven-Meisel-and-Peter-Lindeberg.jpg Steven Meisel, Vogue June, 1999 followed by http://partnouveau.com/wp-content/uploads/2013/01/tumblr_ma3rwpGPZM1r56kfgo1_1280.jpeg Peter Lindbergh, Harper’s Bazaar May, 2008).
We see this practice of ‘inspiration’ almost daily in magazines, and somehow it seems less shocking than reusing a photograph for making a drawing/painting. Despite the position of photography in contemporary art, it seems very difficult for photography to escape from its condition of being ‘mechanically reproduceable’ and being subordinate to other disciplines. Specially now photography is more than ever in the public realm (“Google pictures”, quote).
Most likely, if Koos Breukel had lived 150 years ago, this discussion would not exist and Iris van Dongen’s drawing would be considered an hommage. But there is a lot of money involved, and the amount involves authorship fees and rights, and there it gets a bit misty and subjective. I guess Breukel must have been inspired himself too?
I think it is not fair to put that much emphasis on the element of envy and financial consequences in this issue. I heard Breukel talk about his exhibition at the Gemeentemuseum The Hague on this particular image he made of the then Prince (I think) and the way it played a role in his oeuvre. The show was presented as installation of his numerous works, mixing all topics, styles and seizes, alongside very private photo’s of his direct family. To me this makes it an image of particular artistic valued importance to this artist. This image serves as a fragment in his artistic statement. You are right, it won’t become more Benjaminian then this: The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction and particular in this case the photograph. To me his complaint should be heard, simply because of the artistic value he nominates it to have and the consequences it would have on the conditions of authorship. Just as Van Dongen may claim the appropriation of this image to fit her artistic program.
Anyhow…
The assignment consisted of ‘schetsontwerpen’ were based upon photographs (maybe ‘schetsontwerpen’ is too much of a word, as ontwerp implies creation and it seems to me that the jury did rather a sort of ‘style-casting’ to choose from for the definitive portrait still to come).
This specific image by Breukel was the only one whose rights had not been bought by the state. Yes, van Dongen used it literally, but was good enough to convince the jury of her craftmanship. She presented two drawings that she intented to melt into one when selected. She got an amount, Breukel wants a share (or the rights bought by the state, as in other images by him that were also used about which he is not complaining).
Beyond authorship and plagiarism, this is just a money discussion.
Allemaal leuk en aardig, maar ziet dan niemand dat hier onder de oppervlakkige confrontatie Breukel vs Van Dongen een ordinaire belangenstrijd speelt tussen de inmiddels nogal wanhopige hautaine hoeders van high art (Mondriaan Fonds, Stedelijk) en de even onverdraaglijke low culture upstarts van het al te populaire fotografische beeld (Dutch National Portrait Gallery en nog zo wat reactionaire fotografie-initiatieven). Los daarvan heeft de Koning nattuurlijk schoon genoeg van dat geflirt met zijn vrouw.
With much respect and admiration for Breukel’s work, to me the best portrait photographer in The Netherlands and beyond.
Ik dacht dat we al hadden besloten dat fotografie geen kunst is?
Wanneer was dat dan Pop? Die vergadering heb ik gemist blijkbaar. En wat heeft ‘kunst’ er eigenlijk mee te maken? Wie beheert de agenda hier? Wat een zootje.
hij
heeft
gelijk
maar…
leuk toch?
boos worden is so 2006
De kunstenaarschique die voor het oog afstand doet van het copyright wint aan artistiek kapitaal. Tel uit je onbaatzuchtige winst.
amen!
Hi, n kopie van reactie op metropolis m
Zo, ik heb geloof ik wel iets losgemaakt zeg .. ;-D
Had ik niet gedacht toen ik een week voor de deadline opeens dacht ‘ik moet nog n kleine studie van zn hoofd erbij maken, dat dichter bij mijn eigen werk ligt’. Ik heb gezegd tegen de jury dat ik op deze manier, zonder m’n onderwerp te kunnen fotograferen, geen schetsontwerp kan maken, maar n suggestie kan doen van m’n techniek dmv studies..
Mijn schets had ik omschreven in woorden ipv op doek.
Daarnaast heb ik ze eerdere portretten door mij getoond (van o.a. Caldic en Brinkman.)
Ik kon me dus niet voorstellen dat t n probleem zou worden omdat t zo overduidelijk is dat t er niet zo toe deed welke foto ik überhaupt genomen zou hebben..
Neemt niet weg dat ik me kan voorstellen dat als Koos ’s avonds lekker zit te zappen en daar zijn werk voorbij ziet komen denkt: ja ho es effe! Ik heb in die zin de hele belangrijkheid van zo’n opdracht onderschat, had niet verwacht dat er zo veel pers over zou zijn, over deze opdracht, en hoe dit zou overkomen zonder mijn verhaal aan de jury erbij.
In dit hele verhaal ben ik erg positief over het Mondriaan fonds. Zij hadden misschien hierop moeten letten, of ons restricties moeten geven? Misschien. Maar ik ben zeer positief over hoe zij dit begeleid hebben zowel naar mij en, in hoeverre ik dit weet, naar Koos toe.
Tumbs up voor Koos, een interessante fotograaf die zeer bevlogen en zeer betrokken is omtrent zijn werk.
Toen ik hem aan de telefoon had, spraken wij onze verwondering naar elkaar uit over wat dit los heeft gemaakt. Hij gaf ook aan dat naar zijn idee de pers ermee aan de haal is gegaan, en hij was daarvan geschrokken. Enfin, de studie nav Koos’ foto gaat nu n reisje maken, hoewel ik liever had gehad dat de studie in stukjes gescheurd zou worden, door Koos, t fonds of de koning zelf.
Deze studies zijn namelijk nogal onbelangrijk en representeren niet mijn werk… maar nu zal de studie een werk worden.
Ik heb dus ook zeker mij excuses aan Koos aangeboden en vind t vervelend dat ik hem in deze positie geplaatst heb. Het verbaasd mij echter dat er blijkbaar zoveel meer speelt tussen sommige partijen…
groeten.. iris
Netjes van Iris van Dongen om excuses aan te bieden aan Koos Breukel. Dat zij daarbij ook nog het Mondriaanfonds in bescherming neemt siert haar. Juist dat had van ons nou ook weer niet gehoeven. Je zou het eerder andersom verwachten. Op dag één van de ‘kwestie’ had het Mondriaanfonds natuurlijk onmiddellijk de gang van zaken moeten betreuren, het verwijt van ‘plagiaat’ moeten rechtzetten en Breukel eventueel compenseren voor geleden schade. Je kunt niet als hoeder van de Nederlandse beeldende kunst te pas en te onpas verkondigen dat kunstenaars hun energie moeten steken in het cultureel ‘ondernemen’ om dan vervolgens met je mond vol tanden te staan als iemand in een competitief spektakel en breed uitgedragen mediacircus verongelijkt raakt als hij zich gebruikt voelt. Alles van waarde heeft een prijs.
Zelf verbazen wij ons vooral over de teloorgang van de kritische en utopische dimensie die zo kenmerkend was voor veel van het beste dat de beeldende kunst de afgelopen honderd jaar aan het licht heeft gebracht. De belofte die de kunst in zich draagt wordt nu eenmaal alleen in het werk gesteld door het cultureel ‘ondervragen’ van al het bestaande. Het siert Luc Tuymans dat hij dat in zijn portret van de vorige vorstin in ieder geval heeft aangedurfd. Wij wensen de geselecteerde kandidaten voor het staatsieportret veel kracht en wijsheid toe.
Hi galerie sissingh,
hmmm, zij namen mij juist erg in bescherming en hebben daarom denk ik eerst afgetast wat er eigenlijk aan de hand was, dat is denk moeilijk om meteen te meten van persberichten..
Dank voor je wens.
Het was mij in het begin niet helemaal duidelijk in hoeverre het staatsieportret een eigen artistieke interpretatie mag zijn, had t dus voorzichtig benaderd in eerste instantie,maar dit is gestimuleerd door de jury als de koning zelf, dus t zal wel goed komen.. als je tenminste iets kan met de van Dongen stijl.. ;-) groet
ik ging iets te snel:
maar dit is gestimuleerd door zowel de jury als de koning zelf
Mooi zoals je het schetst Iris: Breukel die op TV zijn prent vertekend langs ziet komen en denkt krijg nou tieten. En de rest is weer andere vertekening, ditmaal door de media, het akkefietje gaat een eigen leven leiden.
(Btw ik heb vernomen dat de koning zelf de studies gaat verscheuren ten paleize, het eindwerk eenmaal aan de muur.)
In ieder geval gefeliciteerd met je overtrek-subsidie!
Iris
We zijn al blij als het een beetje wordt zoals het is : een braaf maar toch licht verontrustend sprookje…
Appeltje wtf?!Jonge kunstenaars…het geld kan niet op maar fatsoenlijke tekenaars die in de categorie “jonge kunstaars” vallen zijn niet te vinden? Over wie zegt dit meer? Bizar dit.
snap de verontwaardiging, maar kon hij niet gewoon ff contact opnemen met iris i.p.v naar de krant stappen?
morsig
Het Volksgericht gaat er ook al mee aan de haal:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3372/beeldende-kunst/article/detail/3580728/2014/01/20/Kunstenares-staatsieportret-pleegt-plagiaat.dhtml
Op het eerste gezicht lijkt het inderdaad een makkelijke kopie. Maar op het tweede gezicht valt me op dat de koning in de tekening zijn kalmte en zelfverzekerdheid kwijt lijkt te zijn. Zijn blik is angstiger geworden. Als Iris van Dongen dit verschil bewust heeft aangebracht vind ik dat briljant en hoop ik dat ze wint.
Interesting, exactly in the struggle among the traditional position of photography as a medium in service of ‘greater’ art forms (see example by Dégas http://img.izismile.com/img/img3/20100725/640/how_famous_painters_640_02.jpg) and the current of photography being recognized fully as an independent art discipline. And while many of Dégas pictures were shot by himself, in this case the author of the original photograph is one of the most well know Dutch photographers, so the discussion regarding authorship and where art is born even more fascinating. I personally think concerning the staatsieportret that there are two births, as nobody will deny the value of both Breukel and van Dongen’s qualities. I am curious about the outcome of this discussion.
In één woord: kunstgeschiedenis
Art-history appropriates artists to its own construction, and vice versa: artists appropriate theoretical and canonical elements of art historical authority to further its own development. Still to not make this an all too muddled de-authorized game that leaves us guessing who ‘writes’ what, (though in itself this is an interesting consideration) shouldn’t we take the artists intent in this as starting point? Did Van Dongen introduce appropriation or the issue of authorship into her work, and did she want to express that in this commission? And since van Breukel is a well established artist in his own right, including the recognition of his stature as artist-photographer, I think it maybe was a careless move by Van Dongen.
It is interesting to realize that the outcome of this discussion will be based upon context and artist intention, and that, considering the history of art, there isn’t likely any possible ‘objective’ conclusion. If this would reach court, I would be very curious to hear what the lawyers and judge have to say.
As you well say, art history and artists are in a constant play with each other, and there are many traditional examples of use of photographs for painting purposes (van Gogh, Delacroix, Toulouse Lautrec and many others), and many other examples of appropriation in art and in other industries (what is fashion doing any differently?).
Looking at it from the other side, photographers produce constantly images inspired by painting, for the sake of art, the sake of commerce and for the sake of the in between. (See this double example http://partnouveau.com/wp-content/uploads/2013/01/John-Singer-Sargent-and-Steven-Meisel-and-Peter-Lindeberg.jpg Steven Meisel, Vogue June, 1999 followed by http://partnouveau.com/wp-content/uploads/2013/01/tumblr_ma3rwpGPZM1r56kfgo1_1280.jpeg Peter Lindbergh, Harper’s Bazaar May, 2008).
We see this practice of ‘inspiration’ almost daily in magazines, and somehow it seems less shocking than reusing a photograph for making a drawing/painting. Despite the position of photography in contemporary art, it seems very difficult for photography to escape from its condition of being ‘mechanically reproduceable’ and being subordinate to other disciplines. Specially now photography is more than ever in the public realm (“Google pictures”, quote).
Most likely, if Koos Breukel had lived 150 years ago, this discussion would not exist and Iris van Dongen’s drawing would be considered an hommage. But there is a lot of money involved, and the amount involves authorship fees and rights, and there it gets a bit misty and subjective. I guess Breukel must have been inspired himself too?
I think it is not fair to put that much emphasis on the element of envy and financial consequences in this issue. I heard Breukel talk about his exhibition at the Gemeentemuseum The Hague on this particular image he made of the then Prince (I think) and the way it played a role in his oeuvre. The show was presented as installation of his numerous works, mixing all topics, styles and seizes, alongside very private photo’s of his direct family. To me this makes it an image of particular artistic valued importance to this artist. This image serves as a fragment in his artistic statement. You are right, it won’t become more Benjaminian then this: The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction and particular in this case the photograph. To me his complaint should be heard, simply because of the artistic value he nominates it to have and the consequences it would have on the conditions of authorship. Just as Van Dongen may claim the appropriation of this image to fit her artistic program.
Anyhow…
The assignment consisted of ‘schetsontwerpen’ were based upon photographs (maybe ‘schetsontwerpen’ is too much of a word, as ontwerp implies creation and it seems to me that the jury did rather a sort of ‘style-casting’ to choose from for the definitive portrait still to come).
This specific image by Breukel was the only one whose rights had not been bought by the state. Yes, van Dongen used it literally, but was good enough to convince the jury of her craftmanship. She presented two drawings that she intented to melt into one when selected. She got an amount, Breukel wants a share (or the rights bought by the state, as in other images by him that were also used about which he is not complaining).
Beyond authorship and plagiarism, this is just a money discussion.
Allemaal leuk en aardig, maar ziet dan niemand dat hier onder de oppervlakkige confrontatie Breukel vs Van Dongen een ordinaire belangenstrijd speelt tussen de inmiddels nogal wanhopige hautaine hoeders van high art (Mondriaan Fonds, Stedelijk) en de even onverdraaglijke low culture upstarts van het al te populaire fotografische beeld (Dutch National Portrait Gallery en nog zo wat reactionaire fotografie-initiatieven). Los daarvan heeft de Koning nattuurlijk schoon genoeg van dat geflirt met zijn vrouw.
With much respect and admiration for Breukel’s work, to me the best portrait photographer in The Netherlands and beyond.
Ik dacht dat we al hadden besloten dat fotografie geen kunst is?
Wanneer was dat dan Pop? Die vergadering heb ik gemist blijkbaar. En wat heeft ‘kunst’ er eigenlijk mee te maken? Wie beheert de agenda hier? Wat een zootje.
hij
heeft
gelijk
maar…
leuk toch?
boos worden is so 2006
De kunstenaarschique die voor het oog afstand doet van het copyright wint aan artistiek kapitaal. Tel uit je onbaatzuchtige winst.
amen!
Hi, n kopie van reactie op metropolis m
Zo, ik heb geloof ik wel iets losgemaakt zeg .. ;-D
Had ik niet gedacht toen ik een week voor de deadline opeens dacht ‘ik moet nog n kleine studie van zn hoofd erbij maken, dat dichter bij mijn eigen werk ligt’. Ik heb gezegd tegen de jury dat ik op deze manier, zonder m’n onderwerp te kunnen fotograferen, geen schetsontwerp kan maken, maar n suggestie kan doen van m’n techniek dmv studies..
Mijn schets had ik omschreven in woorden ipv op doek.
Daarnaast heb ik ze eerdere portretten door mij getoond (van o.a. Caldic en Brinkman.)
Ik kon me dus niet voorstellen dat t n probleem zou worden omdat t zo overduidelijk is dat t er niet zo toe deed welke foto ik überhaupt genomen zou hebben..
Neemt niet weg dat ik me kan voorstellen dat als Koos ’s avonds lekker zit te zappen en daar zijn werk voorbij ziet komen denkt: ja ho es effe! Ik heb in die zin de hele belangrijkheid van zo’n opdracht onderschat, had niet verwacht dat er zo veel pers over zou zijn, over deze opdracht, en hoe dit zou overkomen zonder mijn verhaal aan de jury erbij.
In dit hele verhaal ben ik erg positief over het Mondriaan fonds. Zij hadden misschien hierop moeten letten, of ons restricties moeten geven? Misschien. Maar ik ben zeer positief over hoe zij dit begeleid hebben zowel naar mij en, in hoeverre ik dit weet, naar Koos toe.
Tumbs up voor Koos, een interessante fotograaf die zeer bevlogen en zeer betrokken is omtrent zijn werk.
Toen ik hem aan de telefoon had, spraken wij onze verwondering naar elkaar uit over wat dit los heeft gemaakt. Hij gaf ook aan dat naar zijn idee de pers ermee aan de haal is gegaan, en hij was daarvan geschrokken. Enfin, de studie nav Koos’ foto gaat nu n reisje maken, hoewel ik liever had gehad dat de studie in stukjes gescheurd zou worden, door Koos, t fonds of de koning zelf.
Deze studies zijn namelijk nogal onbelangrijk en representeren niet mijn werk… maar nu zal de studie een werk worden.
Ik heb dus ook zeker mij excuses aan Koos aangeboden en vind t vervelend dat ik hem in deze positie geplaatst heb. Het verbaasd mij echter dat er blijkbaar zoveel meer speelt tussen sommige partijen…
groeten.. iris
Netjes van Iris van Dongen om excuses aan te bieden aan Koos Breukel. Dat zij daarbij ook nog het Mondriaanfonds in bescherming neemt siert haar. Juist dat had van ons nou ook weer niet gehoeven. Je zou het eerder andersom verwachten. Op dag één van de ‘kwestie’ had het Mondriaanfonds natuurlijk onmiddellijk de gang van zaken moeten betreuren, het verwijt van ‘plagiaat’ moeten rechtzetten en Breukel eventueel compenseren voor geleden schade. Je kunt niet als hoeder van de Nederlandse beeldende kunst te pas en te onpas verkondigen dat kunstenaars hun energie moeten steken in het cultureel ‘ondernemen’ om dan vervolgens met je mond vol tanden te staan als iemand in een competitief spektakel en breed uitgedragen mediacircus verongelijkt raakt als hij zich gebruikt voelt. Alles van waarde heeft een prijs.
Zelf verbazen wij ons vooral over de teloorgang van de kritische en utopische dimensie die zo kenmerkend was voor veel van het beste dat de beeldende kunst de afgelopen honderd jaar aan het licht heeft gebracht. De belofte die de kunst in zich draagt wordt nu eenmaal alleen in het werk gesteld door het cultureel ‘ondervragen’ van al het bestaande. Het siert Luc Tuymans dat hij dat in zijn portret van de vorige vorstin in ieder geval heeft aangedurfd. Wij wensen de geselecteerde kandidaten voor het staatsieportret veel kracht en wijsheid toe.
Hi galerie sissingh,
hmmm, zij namen mij juist erg in bescherming en hebben daarom denk ik eerst afgetast wat er eigenlijk aan de hand was, dat is denk moeilijk om meteen te meten van persberichten..
Dank voor je wens.
Het was mij in het begin niet helemaal duidelijk in hoeverre het staatsieportret een eigen artistieke interpretatie mag zijn, had t dus voorzichtig benaderd in eerste instantie,maar dit is gestimuleerd door de jury als de koning zelf, dus t zal wel goed komen.. als je tenminste iets kan met de van Dongen stijl.. ;-) groet
ik ging iets te snel:
maar dit is gestimuleerd door zowel de jury als de koning zelf
Mooi zoals je het schetst Iris: Breukel die op TV zijn prent vertekend langs ziet komen en denkt krijg nou tieten. En de rest is weer andere vertekening, ditmaal door de media, het akkefietje gaat een eigen leven leiden.
(Btw ik heb vernomen dat de koning zelf de studies gaat verscheuren ten paleize, het eindwerk eenmaal aan de muur.)
In ieder geval gefeliciteerd met je overtrek-subsidie!
Iris
We zijn al blij als het een beetje wordt zoals het is : een braaf maar toch licht verontrustend sprookje…
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4d/Ferdinand_VII_of_Spain_(1814)_by_Goya.jpg
:-)
Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ~♥ ¤(¯`*•.¸(¯`*•.¸ ♥ Goya♥ ¸.•*´¯)¸.•*´¯)¤ ♥~Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ… de meester..
@ pief , merci