De verdeling

Jacques Placques

Terwijl het lekker druk was in de Van Nelle-fabriek moest het in de cruise terminal nog een beetje op gang komen. Het was dag twee van de Rotterdam Art Week en Rambambita had zichzelf een dagje vrij gegeven. Gisteren waren er drie werken van haar verkocht. Niet via galeriehouder Joop, maar dankzij een reportage van Kunstkevertje, de vlogger met 30.000 volgers.

De video was nogal onsamenhangend geweest, maar haar werk kwam prominent in beeld en dat was genoeg geweest voor Messias21, Cultina en TrendyHomes om toe te happen. Joop had een percentage van de opbrengst geëist, “als moedergalerie.” Rambambita had daarop erg moeten lachen: “Als jij m’n moeder was geweest, had ik al op m’n twaalfde als crackhoer in een greppel gelegen.”

Uiteindelijk waren ze eruit gekomen en terwijl Joop er vandaag alleen voor stond op de Art, stapte Rambambita tevreden bij de cruise terminal naar binnen. Wat ruikt het hier naar wafels, dacht ze. Zou het een voorbode zijn van de mierzoete meuk die ik verderop ga aantreffen?

Bij de stand van Cora Kraal met haar Afrikaanse kettingen zag ze de mooi-boys staan, vier kunstenaars die bij dezelfde galerie exposeerden. Rollo had duidelijk z’n ritalinnetje nog niet ingenomen en was zo te zien al lang aan het woord. Appeltje, Reep en Justin stonden er gelaten bij.

“Belachelijk dat we hiervoor moeten betalen!” gilde hij.
“Zit je panty te strak?” grapte Rambambita.
“Ik zeg net dat het belachelijk is dat we moeten betalen om op deze beurs te staan!” herhaalde Rollo. “Moet je kijken wat een droefenis!”
“Serieus? Moeten jullie je galerie betalen om hieraan mee te doen?” vroeg Rambambita.
Appeltje keek bedrukt. Hij was niet gemaakt voor moeilijke situaties. Zijn hele gezicht stond naar plezier. Behalve nu. “Maar misschien verkoopt deze beurs wel heel goed”, zei hij zwakjes. Ze keken rond: naast de cateraar waren ze de enigen in hun gangpad.

Ondertussen vond Cora Kraal het wel welletjes geweest. De kunstenaars blokkeerden al een half uur de ingang van haar stand en hoewel ze niemand in de weg stonden, waren ze zo luidruchtig dat ze inbreuk maakten op haar aura. Zo voelde ze dat.

Cora was een type vrouw waar de culturele sector in grossiert. Hypersensitief maar bang voor conflict en daarom bijzonder manipulatief. Ze schraapte een paar keer haar keel. Zette een zielig gezicht op. Klopte haar zakdoek uit. Toen dat allemaal niet werkte, inspecteerde ze ostentatief de buitenwanden, waarbij ze hard zuchtend haar terrein afbakende.

“Hoeveel betalen jullie je galerie dan?”, vroeg Rambambita, het gewapper van Cora Kraal negerend. Op dat moment hoorde ze vier verschillende bedragen. De mooi-boys waren er zelf ook even stil van. “Zie je wel?!” gilde Rollo, nu echt de waanzin nabij. “We worden gewoon genaaid waar we bij staan! Waarom betaal ik twee keer zoveel als jij, Reep?!”

“Misschien omdat jij twee keer zoveel verkoopt?”, opperde Justin.

“Mag ik even?”, brak Cora in. “Jullie discussie wekt nogal wat negatieve energie op. En dat straalt af op mijn kettingen.”

De kunstenaars dropen af. Ze hadden het wel gezien. Cora haalde opgelucht adem.

About Jacques Placques 97 Articles
Jacques Placques schrijft over hardnekkigheden, schandaaltjes en stereotypen in de kunst- en designwereld. Als stille getuige tekent hij observaties op die geromantiseerd zijn weergegeven om herkenning te voorkomen.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*