De tentoonstelling 15/Love is ontstaan uit de interesse die Sjoerd Tim en Ian De Ruiter delen voor sculptuur en literatuur. Beiden zijn ze gefascineerd door het boek Kosmos (1965) van Witold Gombrowicz, waarbij twee losse entiteiten symbiotisch naar elkaar toe geschreven worden. Het boek is een metafoor voor het zoeken naar een kader, een verklaring, betrekkingen, hoe absurd die ook zijn. Maar ‘een opgehangen mus’, ‘een opgehangen stokje’, ‘een pijl aan het plafond’, ‘een misvormde mond’ et cetra, zijn wrede spelbrekers. Gombrowicz probeert deze ‘feiten’ met elkaar te verbinden, orde te scheppen in de hem omringende chaos. Het boek is een opeenvolging van toevallige, opmerkelijke configuraties, die samen een nieuwe werkelijkheid vormen.
Om deze nieuwe werkelijkheid te verbeelden zijn acht kunstenaars uitgenodigd om op de geënsceneerde tennisbaan in De School sculpturen te maken als variatie op de klassieke beeldentuin.
Bij aankomst in de hal van de tentoonstelling staat voor de entree van de ‘expositieruimte’ een bankje met ruim veertig tennisschoenen in diverse maten. De dienstdoende suppoost attendeert mij erop dat ik een paar moet aantrekken om de tentoonstellingsruimte te mogen betreden.
Een stap op het gravel en mijn hersenen beginnen te borrelen van geluk. Ik zie een diversiteit aan beeldtaal en materiaal die mijn zintuigen op diverse manieren prikkelen. Vragen en antwoorden komen naar boven drijven, maar de verwarring overheerst. Heerlijk! Al die verschillende beeldtalen door elkaar heen vertellen een verhaal, maar zodra je denkt er een glimp van te begrijpen beland je op een dwaalspoor.
De tennisbaan, de basis van de tentoonstelling, is een speelse interpretatie van de klassieke beeldentuin. Het geënsceneerde speelveld is op te vatten als symbool van het spel des levens. De regels van het tennisspel vormen een leidraad voor de chaos en onzekerheden die in het leven constant op de loer liggen.
Het eerste werk waar je tegenaan loopt is van Tim. Een slapstickachtige fantasie mannetje dat gemaakt is van ‘dansende’ buizen, die bevestigd zijn aan een paal en in evenwicht wordt gehouden door swingende betonnen bananen. Daarvoor ligt een zak met gravel. Het sculptuur ziet er bewegelijk uit , alsof het elk moment zou kunnen omvallen.
Het sculptuur van Bramh de Jonghe roept vervreemding en verwarring op en zit vol tegenstrijdigheden. Ik raak gefascineerd, omdat ik het niet begrijp. Vervolgens bekijk ik het sculptuur heel nauwkeurig. Links staat een werkbank, die is vastgemaakt aan een lange stang, die begint met twee lichtgevende tl-buizen die samen de hoofdletter L vormen. Aan het einde van de stang is een opgerolde krant bevestigd. De tl-buizen doen me denken aan de zon die opkomt, bij helder weer blijft schijnen totdat hij ondergaat. De krant symboliseert ook een tijdsbepaling, maar dan in een vastomlijnd kader: datum staat vast en de krant zal met de tijd vergaan. Het blauw van de werkbank appelleert aan de buitenlucht: buiten is binnen. De rest van werkbank symboliseert het werk dat verricht wordt bij het bekijken van de sculptuur en de expositie. Maar versterkt ook de verwarring en de vervreemding die alom aanwezig zijn in de hele expositie. De tijdsbepalingen die te lezen zijn in de tl-buizen en de krant geven een leidraad van een zoekmotief aan, één die aan tijd is gebonden, maar zonder einde.
Midden in op de tennisbaan zit een levensgrote cementen gehaktbal, die gemaakt is door Kasper de Vos, met daarop een gladgestreken klodder mosterd, lekker te relaxen op een warme grijze deken die op een tuinstoel ligt.
De ambachtelijk vervaardigde totempalen van Markus Karstiess zijn de meest conservatieve beelden in de tentoonstelling. Het werk is abstract, organisch en tactiel. Het roept een aangename en verstilde spanning op in het geheel.
De waarde van de tentoonstelling 15/Love is het raadselachtige labyrint waarin cryptische sculpturen met elkaar converseren op een tennisbaan. Voor wie het niet uitmaakt om hopeloos te verdwalen is 15/Love – in ieder geval bij de eerste keer kijken, maar vermoedelijk ook bij de derde of vierde keer- een weergaloos avontuur, een tentoonstelling die je na het zien nog tijden aan het denken en lachen brengt.
Deelnemende kunstenaars: Deelnemende kunstenaars zijn: Sjoerd Tim (NL), Ian de Ruiter (NL), Semâ Bekirovic (TK), Bram de Jonghe (BE), Kasper de Vos (BE), Ana Navas (CE), Tim Breukers (NL) en Markus Karstiess (DE).
Te bezoeken tot en met 8 oktober 2017 de openingstijden zijn: dinsdag – zondag van 14:00 – 22:00 en tijdens clubavonden
Adres: De School, Doctor Jan van Breemenstraat 1, 1056 AB Amsterdam/ Vrij toegankelijk.
Deschoolamsterdam.nl/nl/programma/2017/09/15-love-in-de-aula/505/
Leave a Reply