Een opening is niet compleet zonder de onvermijdelijke performance. Naast een openingstoespraak met bedank en welkom vormt een kleine hindernis in tijd een gepaste scheidslijn tussen dicht en open. Zich moeite getroosten – een reidans van zowel performanten als publiek. Een moment van verstilling in gewilde aandacht wordt gezocht, waar ergernis en verveling op de loer liggen. De performance als performance, symboolhandeling, waarbij de potentiele inhoud van de handeling gewoonlijk van minder belang is dan het ritueel zelf. Slechts bij hoge uitzondering werkt een performance naar twee kanten.
Waar valt wat te halen: een kwart van het publiek wil aan het bier, een kwart van het publiek kijkt naar het andere publiek. Een kwart doet zijn best maar wordt afgeleid en van het resterende kwart zijn er een paar die smullen van het gebodene, rode koontjes van opwinding, hier gebeurt wat! De hier geschetste verhoudingen zijn fictief en verschillen per performance maar liggen ten grondslag aan plotseling opkomende gevoelens van plaatsvervangende schaamte.
Ik was net te vroeg om toespraak en performance te hebben gemist. Maar het weer was prachtig en buiten liggen geweldige geluidsculpturen.
Waar Dordtyart vooral sterk in is: podium voor buitenissig materiaal. Het staat in de weg en het maakt geluid. Ik ken geen plek waar dit knettergekke ‘beregeningsscherm’ getoond zou kunnen worden. Het regent geluid. Pneumatic Sound Field Edwin van der Heide.
Een verlaten Theo Jansen in de schuur.
Dit en natuurlijk ook de prachtige industriele hal waar klein en fijn verdwijnt en grote gebaren gedeien.
Na acht jaar stopt Dordtyart als gepland. Veertien kunstenaars werken zes weken lang aan nieuw werk. Afgelopen zaterdag was de opening van het laaste seizoen met werk van ondermeer:
Een grote installatie van J&B
Tactiel zustertje, piëta in vuilniszak.
Sarah van Sonsbeeck. Gevandaliseerde kuub stilte.
Isabelle Andriessen
Rick van Meel, acht jaar geleden betrokken bij de opbouw van de eerste presentatie in Dordyart. In de tussentijd kunstacademie gedaan en le voila bij de laatste Dordtyart aanwezig als resident en maker.
Rick van Meel
Driessens & Verstappen
Fascinerend werk Femke Herregraven. (Genomineerd Prix de Rome)
Overzicht hal met Susanna Inglada
Puck Verkade
Nog geopend tot 28 juli (en dan nooit meer) Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat de bestemming van de hal is. De leegte eromheen is in de laatste jaren volgebouwd met woningen. Het laat zich wel een beetje raden.
Leave a Reply