Zitten, zat, gezeten, nu ga ik staan!

Parade (foto: Ruben la Cruz)

Als we het niet eens zijn met wat onze vertegenwoordigers in de politiek uitspoken, spring je op de trein (of tractor) naar het Binnenhof in Den Haag om daar met hen in discussie te gaan. Alleen het Binnenhof in Den Haag wordt gerenoveerd, de kantoren van de door ons gekozen vertegenwoordigers zijn daardoor voorlopig verspreid door Den Haag. Ik weet niet hoeveel lezers nu weten waar iedereen dan wel zit maar ik heb eerlijk gezegd geen idee. Waar moet je nu heen om onze vertegenwoordigers aan te spreken over wat ze daar doen voor ons (of zouden moeten doen)?

Kunst biedt uitkomst, een percentage van het totale renovatie budget is toegewezen aan kunst. Gedurende de jarenlange renovatie krijgen (ik begreep tien maar dat lees ik nergens terug) kunstenaars een opdracht om nieuw werk te maken over wat de betekenis van het parlement en staatkundige zaken voor het volk (of wat het zou moeten zijn): een “parade van kunst”. Een van de criteria voor deze projecten is dat er deelname en ontmoetingen met Nederlandse kiezers moet zijn om te zorgen dat de kiezers hun vertegenwoordigers (in Eerste en Tweede Kamer, Algemene Zaken, en Raad van State) kunnen blijven ontmoeten.

De parade eind mei (foto’s: Ruben La Cruz)

De Eerste Kamer trapte af en nodigde beeldhouwer Tirzo Martha uit met het thema: Reflectie. Hij ontwikkelde het project: “Zitten, Zat, Gezeten. Nu Ga Ik Staan.” Hoe voelt het om een zetel in te nemen? En wat betekent het om vanuit deze zetel te reflecteren op maatschappelijke ontwikkelingen?

Eerstekamer.nl/nieuws/20230517/kunstparades_binnenhofrenovatie

De Eerste Kamer nodigde voor dit project de kiezers in Nederland uit om met een ‘zetel’ (stoel) naar de locatie van het Binnenhof te komen (Kunstparadebinnenhof.nl/) Na het verzamelen trokken de deelnemers met hun zetels in parade op de muziek van een Tambu band, door de stad terwijl allerlei historische figuren vanaf hun sokkels neerkeken op ‘het volks gespuis” en zich afvroegen wat die nu weer van plan waren. Onderweg werd er gestopt en gingen deelnemers met elkaar in gesprek, onder leiding van kunstenaar Gerson (sorry achternaam vergeten). Op de eindlocatie stond al een basissculptuur van plastic tuinstoelen die Martha vooral op Curaçao maakte en die naar Nederland was verscheept. Een aan de regels van de vergunningen voldoend ‘hufterproof’ fundament wat niet kon omwaaien, mocht het gaan stormen, en waar mensen op konden klimmen en tegenaan kunnen duwen.

De deelnemers van deze –in dit geval letterlijke- parade konden daar hun meegebrachte zetels: klapstoelen, plastic tuinstoelen, krukjes, op straat gevonden stoelen, makkelijke fauteuils, en zelfs een oude rolstoel van een fysiek uitgedaagde Hagenees die zich beter vertegenwoordigd wil zien door de huidige politiek werden, samen met de kunstenaar aan de tijdelijke basissculptuur toevoegen. Als extra konden ze op de stoelen schrijven (of een papier met tekst op de stoel plakken) met hun wensen, opmerkingen, vragen voor onze vertegenwoordigers. De tijdelijke sculptuur was vier dagen te zien (27 – 30 mei) en werd daarna afgebroken (de stoelen werden gedoneerd voor hergebruik). Zeer tijdelijk dus, en ik hoor dat daags erna mensen werden gespot die met een stoel op het plein rondliepen op zoek naar de sculptuur om mee te doen…

Zitten Zat Gezeten vertoning documentaire en gesprek met Martha.

En voor de nu briesende belastingbetaler “verspilde belastinggelden voor een kortstondig tijdelijk hobbymoment…” Alle projecten op het Binnenhof worden gedocumenteerd op video en deze documentaires komen ook op een publieke website. Vorige week gin ik naar Bilthoven voor een besloten vertoning van de eerste korte documentaire over het project van Martha.

In samenspraak met de architecten en atelier Rijksbouwmeester is er een locatie gekozen voor een te hernemen versie van de zetelsculptuur van Martha die na de renovatie dan permanent geïnstalleerd zal worden op het Binnenhof.

Het volgende kunstparade project is op uitnodiging van de Tweede Kamer in het voorjaar van 2024, ik weet niet wie de kunstenaar is.

FOTO DANK:
Parade met toestemming van Ruben La Cruz, “blauwe foto” vertoning documentaire met toestemming van producent Kristiaan Accheman.