Billytown goes gallery

De bordjes zijn luid en duidelijk maar wat had ik me vergist; van hot naar daar gereden, vooral veel afslagen gemist en nee het is niet bij Binck 36 maar na de MacDonalds een kruip-door-sluip-doorweggetje langs de Pontmeyer. Bereid u voor, het is makkelijk te vinden.

Billytown goes gallery; wat zoveel wil zeggen als kunstenaarsinitiatief gaat voortvarend de boer op met schitterende whitecube / galerieruimte en opent feestelijk met een door Walden Affairs samengestelde groepstentoon.

Gezellig. Dat oogt als vanouds Billytown vertrouwd, ooitmalige Rijswijkse bedrijventerreinen indachtig.

Maar let op de Neu…

Artist-run gallery. Wat zoveel wil zeggen als hèhè: een kunstenaarsinitiatief met prijskaartjes.

Dus niet meer – Q: Wat kost dat nou? / A: Dat is op aanvraag of Q: Wat kost dat nou / A: Wat denk je zelf? Alles keurig en kleurig uitgewerkt en klaar en paraat en van sponsorbier voorzien. Laat de verzamelaars maar komen.

Hoogtepunt één: draaipilaar van Bram de Jonghe.

Hoogtepunt twee: werkelijk wonderschoon werk van Marius Lut. Petje af en chapeau. (hier nog niet gehangen en dat is ook wel lekker zo.)

Hoogtepunt drie: beamergekte van Toshie Takeuchi. Projectie op koper, hout. Geen idee wat of het is maar intrigrerend.

Hier wil je dus een solo van zien, Robbin Heyker. Zeker zo’n blauwe. Ik heb schik in de schilderwijze.

Bram de Jonghe.

De vulling van Nishiko en een daarop gebaseerd landschappelijk fenomeen. Een ode aan de tandarts.

Zaaloverzicht.

Iede Reckman

Toverstokjes Maja Klaassens in de keuken

Alwaar ook iets gek gehangen in een lasagneschaal.

Artist run art gallery dus. En vanzelfsprekend met als noodzakelijk kwaad de introducerende groepstentoon. Ziet ons allen. Ziet ook de ruimte.

Wat ik meekreeg is vooral het emuleren van het klassieke galeriemodel. Ruimte, beursgang, afroompercentage. Maar waar bij de galerie, agent, vertegenwoordiger een distante derde enthousiasme kan prediken, ontbreekt die hier vooralsnog: de Jan Klaasen met brille, kennis van zaken en relativeringsvermogen als verbindende spil.

Eigenlijk vertegenwoordigen de kunstenaars nu nog zichzelf. Logischerwijs deel je meer gut feeling met de ene buur dan met de andere. Een initiatief is op andere grond tot orde gekomen dan een vertegenwoordiging. En dat is een potentiele lamspiraal.

Maar driewerf hulde voor een zoveelste hoofdstuk Billytown. Nog lang niet uit- of stuk gelezen.

Opent hedenmiddag zaterdag 16 mei om 16:00 uur, gaat dat zien.

billytown.org