François Ozon, bekend van bijvoorbeeld de meezingfilm 8 femmes, verfilmde een boeketreeksroman van Elizabeth Taylor (helaas nummer II). Dat levert een vermakelijk met poedersuiker bestoven melodramatisch meta-sprookje op, over de stormachtige carrière van een jonge boeketreekssprookjesschrijfster (bij haar debuut: ‘de redacteuren dachten meer dat u een kale man van in de vijftig was’) tot haar onvermijdelijke tragische dood. Helaas verdwijnt de vaart tegen het einde, zodat de nazit met een lekker biertje bijna drie kwartier te laat begint.
Leave a Reply