Deze documenta heeft in elk geval lef: de druk van de commercie lijkt genegeerd, men durft (uiteraard subjectieve) kwaliteit meer aandacht te geven dan roem en er is gekozen voor een afwisselende presentatie met soms mooie ensceneringen, beeldrijmen en ‘running gags’. De toekomst zal uitwijzen of het gelukt is door de brede selectie en de nadruk op het ‘gewone leven’ het beeld van de moderne kunst te veranderen. Of zou het toch B-keuzes betreffen?
Een ontdekking zijn de prachtige abstracte tekeningen van Nasreen Mohamedi (1937-1990) uit omstreeks 1970
Ook de installatie van Sheela Gowda met gaasconstructies
waarop wierook is gebrand is indrukwekkend.
Haroun Farocki’s media-installatie ‘Deep Play’ is fascinerend:
de voetbalwedstrijd Italië-Frankrijk wordt op diverse manieren geanalyseerd
er zijn spannende werken van Rockenschaub (deze met 8 tapijten is uit 1991),
zelfs al zijn ze bijna niets (acrylglas uit 2002)
‘The Radio’ van Inigo Maglano-Ovalle waarin hij rode folie op de ramen plakt, is onheilspellend
Lidwien van de Vens zaal mag er zeker wezen….
de boot van Romuald Hazoumé stemt tot nadenken….
de sculptuur van Al Weiwei met houten deuren uit de Ming en Qing-dynastie is gigantisch (hij haalde ook nog eens 1001 Qing-dynastiestoelen naar Kassel)
de video-installatie van Amar Kanwar over het lot van Indiase vrouwen stemt treurig..
en het zaaltje waar Nedko Solakov 99 angsten toont is vol melancholieke humor.
Het werk van Lee Lozano (1930-1999) – hier ‘Switch’ uit 1965 – prikkelt nog steeds…
evenals dat van Charlotte Posenenske (1930-1985) (hier een reconstructie van ‘Drehflugel’ uit 1967)
en een heel actueel ‘Streifenbild’ van geplakte tape uit 1965.
Een slotconclusie met een )mogelijk( veelbetekende inhoud.
Door wat ik hier zie bespaar ik mij mijn tijd en een hoeveelheid fossiele brandstoffen terwijl ik er op 1 of andere manier toch een goed gevoel aan over.
Of dat kan door de genuttigde wijn komen, toch lijkt het wel alsof hier even op een avondje zijdelings internetwatchen bewezen lijkt -voor mij althans- dat indien curatoren er de moeite voor nemen er dankzij werken uit het verleden ook nog voor hedendaagse kunstenaars er mogelijk iets aan de horizon gloort.
De slotconclusie stemt nog positief, of hoopt tenminste toch het positiefste naar boven te halen.
Jammer genoeg blijft het bij dat “kleine” mooie en is er niets die overdonderd, je keel grijpt, hélemaal..
Het is gewoon niet genoeg, voor een Documenta.
Maar Tine, misschien is juist wel het kleine het mooie.
Het is misschien vandaar ook misschien dat ik deze slotconclusie als aangenaam ervaar.
Het is alsof de melkboer je een mooi verhaal vertelt over de buurvrouw.
Of de buurvrouw zich daarvan bewust is -en of het verhaal waar is- dat doet niet ter zake.
Het belangrijkst is dat het een mooi verhaal is.
Van jouw melkboer, over jouw buurvrouw.
Het beste aan deze Documenta is dat ze duidelijk maakt hoe goed de vorige wel niet was. Dat is zowat het enigste positieve dat ik er over kan zeggen. Veel te donkere tentoonstellingsruimtes, alles vaak zo opeengepropt dat de werken niet tot hun recht komen en inderdaad bijna niets dat je aangrijpt, je tot denken aanzet. Zelfs de politiek getinte kunst is mak als een lammetje. 5 jaar geleden heb ik 3 filmrolletjes volgeschoten, nu amper 3 foto’s!
Vaak overstijgen deze zogehete miskende kunstenaars het niveau van een laatstejaarsstudent grafische vormgeving of een eerstejaarsstudent open atelier niet.
40 jaar na datum met “vergeten” kunstenaars afkomen is weinig relevant en heeft niets te maken met het opzet van Documenta. Voor een tentoonstelling hedendaagse kunst was er slechts 1 werk waar er met hedendaagse media werd gewerkt, dat van Harun Farocki (video is reeds 30 jaar oud en telt dus niet mee).
Per uitzondering vermeld ik even het werk van John McKracken, Artur Żmijewski, Trisha Brown, Anatoli Osmolovsky, Al Weiwei’s tragisch omgevallen deuren, Guy Tillim en Georg Osodi (en nog een handvol anderen) die wel zeer de moeite zijn.
Voor de rest, B-keuzes. Graag mijn zuurverdiende centjes terug aub.
In ieder geval knap dat u er toch zoveel positiefs uit heeft kunnen meepakken, dat is mij spijtig genoeg niet gelukt.
Die omgevallen deuren bieden dan wel weer een opening Nicolas.
Ik ben er zelf niet geweest dus kan er niet over oordelen-zo geld althans meestal de regel- maar in sommige gevallen hoef je ergens helemaal niet eens naartoe om er over te oordelen (hence: Titanic, Pearl Harbour, Lord of the Rings).
Maar in dit specifieke geval zou ik het dan toch graag zelf wel willen zien.
Is er nog iemand voornemens er naar toe af te reizen ?
Laat het weten voor wat wellicht een goeie reis en/of spannenden onderneming zou kunnen zijn.
(kunnen we de onkosten wellicht declareren bij e.o.a. fonds)
Rogier,
Ik ben iemand die absoluut geniet van kleine verhaaltjes en kleine rakende prikkels die er voor zorgen dat je vingers beginnen wriemelen, maar .. dat was het niet.
Op een bepaald moment zat’k met mond open naar een groot televisie scherm te kijken waar er foto’s werden geprojecteerd van George Osodi (zoals vb http://www.planb.org/resources/beyondoil/gfx/OIL_STAINSgeorgeosodi_big.jpg)
echt rakend,
maar door de foute opstelling kon je je zelfs niet eens focussen op het werk, (dit werk stond in die grote ‘serre’ (really not made for art))
Het is de melkbooer die z’n verhaal wil doen op de hoek van een straat in Dhaka, waar constant afgedankte bussen passeren en staan stinken dat je zelfs je aandacht er niet kan bijhouden.
:) Als je een beter alternatief hebt, een tentoonstelling die wél de moeite waard is, mag je het altijd laten weten!
@ Tine en andere zoekenden,
voor de beste alternatieven verwijs ik je naar de “Zomertips” op de homepage van Stroom.
Tine,
Ik ga pogen er 1 op te zetten.
Binnenkort op een nog nader te bepalen locatie en nu tijdelijk voor altijd op een bijzonder rumoerloze plek: interconnet.
Kassel mag dan een naam hebben maar onthoudt:een naam geven vergt meer van de fantasie dan een busreis naar Dhaka met een plan in de hand.
met groet,
RM
Ik ben gisteren terug gekomen uit Kassel.
Ik heb mijn ogen uitgekeken van verbazing, maar helaas ook niet door de kwaliteit van de kunstwerken maar door hoe het in hemelsnaam tot deze droevige verzameling heeft kunnen komen. Ook ik had overwegend het idee dat ik was beland op een zeer matige beoordeling van 1e of 2e jaars kunstacademie studenten. En wie bedenkt zo’n lelijke donkere tijdelijke ruimte als er zoveel mooie en onbenutte expositeruimtes zijn in Kassel? Onbegrijpelijk! Zelfs als er een keer een wat interessanter werk tussen zat deed de ruimte waar het in stond of de opstelling er afbreuk aan.
Hey, ik was je al aan het zoeken, sanne.
Was benieuwd hoe je het hebt gehad, maar dat blijkt wel uit je stukje tekst hierboven.
matige bedoeling dus.
jammer, het had zo leuk kunnen zijn
grtjs en tot ‘op de gang’
: )
Mooie slotconclusie GJ gr Dolf
http://rdpauw.blogspot.com/
Ha ha… ik kom het werk tegen van Sheela Gowda en herinner me in eens dat ik met Theo Huygens in deze installatie werd toegelaten na gefoulleerd te zijn geweest omdat het kwetsbaar werk is, en Theo buigt voorover en er valt een potlood uit zijn borstzakje boven op het gaas waar het as op lag…waarop alle AS blokken instortte…
het was even stress met die massa beveiliging maar de kunstenares vond het niet erg! het werk werd er iets mooier op moet ik zeggen!