De mythe van het kunstenaarsschap – door Jonas Staal en Vincent van Gerven Oei

Wim van Krimpen, directeur van het Haags Gemeentemuseum, selecteerde dit jaar een zevental pas afgestudeerde kunstenaars voor een tentoonstelling van hun (eindexamen)werk, met de creatieve titel ‘7-up’ (sic!). Hieronder was ook de uit Iran afkomstige Sooreh Hera, waarvan enkele fotowerken uit de serie ‘Adam en Ewald’ waren uitgekozen alsmede het videowerk getiteld ‘Allah o Gaybar’, ten opzichte van welke Al-Qa’ida homevideo’s uitblinken in esthetische waardigheid, onuitputtelijke creativiteit en een diepzinnig vermogen op reflectie van de condition humaine van de westerse kapitalistische samenleving. In het werk van Hera zijn islamitische mannen te zien, verwikkeld in homoseksuele handelingen, soms door maskers onherkenbaar.

Recentelijk echter, kwam naar buiten dat de maskers niet ‘neutraal’ waren, maar gezichten van de profeet Mohammed en zijn schoonzoon Ali voorstelden. Hoewel het geval is, dat zowel Mohammed als Ali niet mogen worden afgebeeld binnen de Islam, niemand überhaupt een idee heeft hoe deze mannen er (niet) uit zouden moeten zien. Treffend recent voorbeeld was de rel om een teddybeer in Khartoum, die door een Engelse docente Mohammed genoemd was. Een van de voornaamste argumenten voor de daaropvolgende veroordeling van deze vrouw betrof de stelling dat ‘de profeet niet mocht worden afgebeeld.’ Elk individu kan dus feitelijk met een simpele benoeming van willekeurige objecten, mits juist gemedieerd, een rel ontketenen. Een sinaasappel genaamd Mohammed valt als een bom in Teheran.

Wim van Krimpen besloot na het ‘uitlekken’ van de ‘betekenis’ van de maskers het werk niet te exposeren. Vanzelfsprekend leidde dit tot een tsunami van aandacht uit de media, die zich onmiddellijk op dit nieuwtje stortten om het fijne te weten over potentiële bedreigingen, woedende moslims, institutionele censuur en kamervragenstellende politici, zoals Geert Wilders, die vanochtend aan de regering vroeg er alles aan te doen aan te dringen op het ontslag van de “lafhartige” museumdirecteur Wim van Krimpen. Hera verklaart zelf in het NRC Handelsblad van drie december, naast diverse lofuitingen aan het adres van Hirsi Ali – “ik vind haar geweldig”, zelf het volgende over haar werk:

„Achter deze religieuze gezichten schuilt een andere boodschap [naast het niet publiekelijk zichtbaar willen zijn, red.], de Islam is namelijk enorm hypocriet over seks. Homoseksualiteit komt veel voor onder moslimmannen. Ik wil deze kwestie aan de kaak stellen. Kunst is bedoeld om te irriteren.”

Het is in dit en andere interviews volkomen onduidelijk wat nu precies de “kwestie” is die aan “de kaak” moet worden gesteld, behalve de vermoedelijke ‘hypocrisie van het systeem’, vergelijkbaar met de constatering dat je in Nederland op het voetpad moet oversteken, maar dat veel mensen dat niet doen. Het verschil met Iran is echter, dat indien iemand hier naast een voetpad de straat oversteekt ten overstaan van zijn familie, niet onmiddellijk wordt gestraft. Dit heeft dus in principe niets te maken met hypocrisie, maar met de curieuze strafbaarheid van homoseksualiteit binnen de Islam. De hypocrisie waar Hera beroep op doet is zuiver mythologisch van aard binnen het discours van de zogenaamde vrijheid van meningsuiting: een onderwerp dat, ook binnen de kunst, eenvoudig en zonder uitleg wordt aangehaald ter legitimatie van een aanval op de te bekritiseren geloven, culturen of overtuigingen.

Dit staat dan nog los van de romantische presumptie dat kunst zou horen te “irriteren” (kunstcritica Anne Berk pleitte recentelijk nog voor een onbediscussieerbare legitimiteit van de gesubsidieerde ‘luis is de pels’), als ware het een van haar natuurlijke eigenschappen. Irritatie die door een kunstwerk wordt opgewekt dient ten dienste te staan van het werk en zijn boodschap, en het feit dat het bij de maskers om meer dan onherkenbaarheid ging, had bij Wim van Krimpen direct duidelijk moeten zijn, hetzij door de foto’s of de context waarin ze werden getoond, hetzij doordat Hera haar verhaal vanaf het begin helder op papier had staan. Het aandragen van ‘irriterend vermogen’ is een ad hoc-argument, dat door media vanzelfsprekend klakkeloos wordt bevestigd; kunst dient ten slotte te ‘confronteren’ en te ‘ontmaskeren’. Dat het in dit geval zelfs niet zo is dat in de belabberde thuisgeknutselde frutselwerken van Hera deze simpele realiteit, dit cliché, niet is opgenomen, kenmerkt het artistieke onweten en onvermogen van haar uitspraken en geproduceerde werk.

Wim van Krimpen heeft allereerst een zuiver artistiek inhoudelijke fout gemaakt door dit werk te selecteren voor een op uiterst twijfelachtige criteria gebaseerde tentoonstelling, en een tweede, door deze keuze daarna terug te trekken ook, op basis van op zijn minst bizarre argumenten: het museum zou eerst geen “politiek platform zijn”, daarna wel, maar dan pas over tien jaar, wanneer de “integratie voltooid zou zijn”. Als een museum ook al geen “politiek platform” meer is voor kunstenaars, welke instelling dan wel? Tegelijkertijd is het totale onvermogen van musea om te dealen met actuele maatschappelijke kwesties in de kunst, daarmee wel uitstekend geïllustreerd.

Het meest problematische in dit geval vinden wij de kwaliteit van de zogenaamde ‘video’, die getuigt van een minimaal artistiek en/of cinematografisch vermogen, een cut-en-paste videoclip, slechts van enige betekenis voor Youtube of Geenstijl, vele malen erger zelfs dan het filmische wrak dat men ‘Submission’ noemt en nog verschrikkelijker, zelfs als een film durft te benoemen! Het tekort aan gefundeerde artistieke inhoud van Hera vinden wij even kwalijk als de uitermate zwakke en slecht gefundeerde en geïnformeerde positie van Van Krimpen. En dan hebben we het nog niet eens over de media en de kunstkritiek, die voor de zoveelste keer niet in staat blijken te zijn in hun beschouwing van conflicten gerelateerd aan de kunst, enige vorm van inhoudelijke en/of artistieke visie aan de dag te brengen, waardoor deze pathetische eindexamenexpo, onmiddellijk over had kunnen worden gelaten aan collega’s van De Telegraaf.

Naar onze mening hangt de kwestie rondom het werk van Hera aan elkaar van onduidelijke en onzorgvuldige geformuleerde posities, alleen hierin is zij van enige betekenis: zij illustreert een klimaat waarin kennis over de functie en potentiële betekenis van de beeldende kunst volkomen ontbreekt, en elke vorm van ontvangst bepaald wordt door presumpties, ingefluisterd door politiek, sensatiegeile media of hulpeloze directeuren geplaagd door multiculturele nachtmerries.

Vincent van Gerven Oei en Jonas Staal

About Jeroen Bosch 4740 Articles
Smaakmakend sinds jaar en dag: onafhankelijk kunstenaar, tentoonstellingmaker, trendbeheerder en oprichter art agent orange, artist run art agency. Eigen werk onder jeroenbosch.com Meer info zie trendbeheer.com/jeroen-bosch

50 Comments

  1. In Nederland hebben wij het recht om kunst te maken. Kunst, zoals wij dat willen. Kunst kent g e e n grenzen en geen taboes.

    Kunst kent geen limiet als het gaat om kenbaar te maken hoe u of ik dingen (als kunstenaar) zien.

    Buiten het feit, stelt kunst maatschappelijke problemen aan de kaak. Kunst is daarom verheven boven een levensvisie.

    Kunst is een absolute onafhankelijke partij, waar afhankelijken een mening over kunnen vormen, maar nooit de kunstenaar aansprakelijk kunnen stellen voor belediging van hun God, hun afkomst of hun levenswijze.

    Als kunstenaar ben je creator, schepper van een kindje. In dit geval had de kunstenares een een kindje dat spreekt over hypocriete houding van de islam, waar het een alledaags feit is, dat vele islamitische mannen homosexuele contacten hebben, maar hier niet voor uit durven komen.

    Provocatie is een belangrijk onderdeel van kunst. Kunst is door de eeuwen een verhalerverteller geweest, die mensen hun ogen wilde openen.

    Deze verhalen verteller is, dit weekend monddood gemaakt, gemarteld en beschadigd.
    Een kunstenaar vertelt een verhaal, in gedachte, woord of daad. Middels een medium. Verf, brons, toneel, film, muziek etc.

    Ons land staat vermoedelijk onder een sterke druk te van bepaalde geloofswaanzinnigen die ons land lijken over te nemen. Zowel uit Christelijke hoek *Yvette Lont* als uit islamitische hoek.

  2. Ok,een onuitgesproken, kwalitatief niets betekenend werk is om onduidelijke, inhoudelijk ongefundeerde redenen een tentoonstelling uitgegooid. Was dat de moeite van het schrijven van die lap tekst waard?

  3. Ik vind de stelligheid waarmee bepaald wordt dat t werk bagger is nogal frappant. Tuurlijk, moslimbashen is lekker scoren op het moment, toch komt het me niet voor als goedkoop effectbejag. Voor een net-afgestudeerde weet ze blijkbaar toch voldoende relevants in de schaal te leggen om ‘serieuze media’ en hotemetoten als een Wim van K. te doen stotteren. Stotterend nihilisme met publieksklappers als “Wow, de 60’s!” En dát is goed. Want wie zich echt zou moeten schamen, én onbedoeld een hoop gevoeligheid blootgeeft, is volgens mij toch echt een zgn gerespecteerd instituut als het gem. Of zie ik het verkeerd? Per slot van rekening zijn veel lezers/betrokkenen hier toch ook niet geheel vies van een potje malsche publiciteit, al dan niet ‘gemakkelijk’ verkregen? Wat u wilt dat men u niet verbiedt, verbiedt dat ook een ander niet?

  4. Arme Krimp,

    Had het lekker uitbesteed en even niet goed opgelet en ziedaar, we hebben de iraanse overheid niet meer nodig om entartete kunst te brandmerken…

  5. Gemak zal zoveel mogelijk verschillende en soms verrassende geluiden laten horen; om het debat te verlevendigen en nieuwe, onverwachte impulsen daaraan te geven

    Ik heb ‘m door: het is gewoon een nieuwe, onverwachte impuls!

    Of het werk van Sooreh Hera goed is of niet, is wat mij betreft niet aan de orde. Wat mij stoort is dat meneer Van Krimpen door middel van oneigenlijke argumenten zijn eigen onoplettendheid recht probeert te breien. Het lijkt mij duidelijk dat hij terugschrikt voor al te heftig oplopende emoties, en daarbij helaas, helaas, en passant een kunstenaar daarbij platwalst om zijn eigen hachje (lees: de ruiten van het museum) te redden. Ik vind dat eigenlijk wel schandalig; het zou het museum en meneer Van Krimpen sieren als zij op hun onbesuisde besluit zouden terugkomen en het werk alsnog zouden willen exposeren. Of Soonah Hera daar op in zou moeten gaan is een tweede.
    Wat zij in ieder geval heeft bereikt, wellicht onbedoeld, is de hypocrisie van het Gemeentemuseum Den Haag bloot te leggen. Want wat moeten we nu nog verwachten van Gemak, Kunst Politiek Debat, http://www.gemak.org/gemak.html het zojuist gelanceerde podium van de Vrije Academie en dit museum? Debatje?

  6. ‘hypocrisie van het Gemeentemuseum Den Haag’

    dat niet alleen, ook de hypocrisie van ‘er zijn geen homo’s in de islamitische republiek Iran’ wordt blootgelegd, nee die hangen aan hijskranen in de straten van Teheran.

    en de hypocrisie van de schrijvers van het broddelwerkje hierboven.

    Kortom relevant werk.

  7. Het gevaar in de hele kwestie is dat de uitbaters van culturele instellingen blijkbaar het alleenrecht menen te hebben om na inhoudelijke selectie (naar ik aanneem in overleg met meerdere personen cq. sel.commissie) achteraf werk gaan weigeren op basis van “publieke gevoeligheid” . Wat ik in de media mis (of ik misschien over het hoofd heb gezien) is de wijze waarop de weigering tot stand is gekomen, hebben we het over een soloactie van W.v.Krimpen of is er een degelijk debat binnen het Gem over deze beslissing gehouden en zo ja welke argumentatie is er ter tafel gekomen ? m.a.w. transparantie graag !!

    In het debat over de verschuiving van subsidiestromen zou men hiermee ernstig rekening moeten houden, verschuiving van de macht van kunstenaar naar uitbater, niet over artistieke kwaliteit maar bemoeienis met onderwerp keuze naar gelang de wind in de maatschappij waait !!

    Gaan we naar een toekomst waarin we “gevoelig” werk van inhoudelijk artistieke waarde wegstoppen in kelders/depots ?

  8. Er kan ook iets voor gezegd worden dat Wim v K. geen werk wil exposeren wat “te makkelijk scoren” is. Ofwel shockeren om de publiciteit zonder dat er verder nog iets inhoudelijks te melden valt.
    In de eerste instantie had Wim niet zo goed gekeken en gedacht dat het een serie foto’s was met als onderwerp homosexualiteit in Iran. De Koran / Mohammed verwijzing had hij over het hoofd gezien.

    Wellicht hebben de essayisten zich hierdoor op de tenen getrapt gevoeld en het nodig gevonden in het wilde weg terug te gaan trappen?

  9. Jan Cremer heeft in zijn boek ‘Ik Jan Cremer’ al een helder betoog over vrouwen als kunstenaar geschreven, pardon.
    Ik begrijp niet zo goed dat mensen en media zich niet opwinden over het feit dat er bagger tentoongesteld wordt en het niveau van de gemiddelde kunstacademie flapdrol bedroevend laag is. Dat perverse gelul over moslims en terroristen en belediging en censuur. Het wordt godverdomme langzaam eens tijd dat er een intercity de lucht in gaat. Klootjesvolk, bang voor mannen met baarden. Al dat gedoe om niks. het waait vanzelf wel allemaal over, zolang er maar niet steeds zo overdreven gereageerd wordt.
    Vind het een veel groter probleem dat dit soort baggerwerk überhaupt aandacht krijgt. Het gaat toch eigenlijk om kwaliteit enzovoort. Daar moet ik dhr. Staal dan weer wel gelijk geven, al zou hij daar zelf nu en dan ook wat meer voor mogen doen!
    Was laatst weer op zo’n jaar tentoonstelling en heb me toch behoorlijk kwaad lopen maken. 120 kunstenaars en misschien 2 of 3 interessante werken. Stel ik wat vragen aan het betreffende fris afgestudeerde jongetje of meisje, vragen ze meteen hoopvol met ogen op steeltjes of ik een curator ben. Als ik daarop ontkennend antwoord en wat kritische vragen en opmerkingen laat vallen word ik uitgemaakt voor kunstfascist. Oke, het is hier dan wel Duitsland, maar dan nog..
    In verbinding met de afgelopen postjes hier over subsidies en kwaliteit en 900 Euro per maand enzo. Begin langzaam maar zeker toch wel tot de conclusie te komen dat er teveel jongens en meisjes een kunstopleiding volgen. Dit vaal vanaf een te jonge leeftijd. Soort ‘aquarium jeugd’ zeg maar. Kan me het sfeertje vroeger in Arnhem nog goed herinneren. Zo’n dappere conceptuele flutstudent die me vraagt of ik voor he´m een paar stukken oud ijzer van de sloop mee kan nemen omdat hij ‘niet zo goed met dat soort mensen kan praten’. Constant het gelul over ‘wij’ en ‘zij’. Meisjes die iets verschrikkelijks schilderen in blauw en het dan presenteren met een verhaal over dat hun ouders gescheiden zijn toen ze vijf en een half jaar jong waren. Meisjes die erop aandringen toch vooral te zeggen wat je er echt van vindt en vervolgens boos en huilend weglopen als je hun vraag honoreert.

  10. @ MB; …vooral als je een van die teddyberen dan ook nog eens Mohammed noemt…

    Eigenlijk was die Engelse lerares in Sudan gewoon een performance kunstenares, alleen koos ze het verkeerde land voor haar presentatie. Volgende week in t GEM?

  11. Juist Wouter.

    1 of 2 academies is meer dan genoeg.

    Hoef je ook niet meer te lullen over subsidies…

    Geen dromers meer die hun atelier aanhouden omdat ze zich kunstenaar voelen…

    Hoeven de acadmies ook geen flutstudies meer te verzinnen om zoveel mogelijk studenten te lokken..

    PS. Mocht je toch nog de behoefde hebben om iets te kwijten: morgenavond 6 december 20.00 uur kunstsubsidiedebat in Posttheater Arnhem, waar ook Jonas Staal en Lex ter Braak aanwezig zullen zijn…!

  12. @MB, Ik moest al denken aan de enorme piemels van Mapplethorpe, zullen we die voortaan ook maar in de kelders laten hangen, die zijn toch minstens wel een belediging voor ons “normaal” afgemonteerde heren. Toch zeker wel zo’n beetje de halve wereldpopulatie, op zo her en der een enkele enorme lul na dan natuurlijk, je komt bijna met een complex uit het museum, nee dat gaat geen volle zalen meer trekken, onverantwoordelijk!!

  13. @MB,@ceessie,

    Neukende kunstenaars zouden ook verboden moeten worden! onverantwoordelijk! Krijg je alleen maar kleine piemels en grote monden!
    En gelul over koters..
    ;-)

  14. Op 2525.com

    “In Zomergasten legde Ayaan Hirsi Ali destijds uit hoe ze tot Submission was gekomen.
    Dat idee kwam van Wim van Krimpen, vertelde ze. Ze had het plan een tentoonstelling te maken en kwam hem tegen op een feestje. Waarom maak je er geen film van stelde hij voor. Daar kun je een veel groter bereik mee krijgen.”

    http://www.2525.com/log/archives/2007/12/tip.html

  15. @Vincent en Jonas: ben het voor groot deel met jullie eens.
    Van Krimpen is een gepassioneerd liefhebber van (hedendaagse) kunst; en een verdienstelijk museumdirecteur. Maar met deze actie diskwalificeert hij zich als curator in twee opzichten.
    Ten eerste heeft hij het werk van Sooreh Hera naar eigen zeggen louter op artistieke gronden geselecteerd. Maar een van de belangrijkste kwaliteiten van een goed kunstwerk is gelaagdheid en meerduidigheid. Dat onderscheidt een kunstwerk van reclame, porno of propaganda. Het werk van Hera is zo eenduidig dat je niet om de ondubbelzinnige boodschap heen kan. Daarmee is het misschien goede provocatie, maar een slecht kunstwerk. Op artistieke gronden af te wijzen.
    Ook al wist je niet dat de maskers afbeeldingen zijn van Mohammed en Ali (welke journalist kende die namen anders dan in de combinatie van een bekend pugilist?), dan nog kon de intentie van het werk je niet ontgaan. Van Krimpen heeft dus gewoon heel slecht gekeken.
    Ten tweede diskwalificeert hij zich omdat hij meent dat artistieke kwaliteit kan worden losgezongen van inhoud. Het is de typisch Nederlandse benadering waarmee bijv. in de jaren negentig Erik van Lieshout werd bejegend: “Okay, een neger aan het spit is twijfelachtig, maar hij kan wél schilderen”. Van Lieshout is daarna in Berlijn genadeloos tegen de lamp gelopen. Gelukkig maar! Het is een verstikkend soort welwillendheid waarop de Nieuwe Dapperen (zie Francisco van Jole) nu parasiteren.

    Ik ben het met Rob Knijn eens dat het meest cynische van alles wel is dat Van Krimpen met zijn actie zegt dat het museum geen plaats is voor politiek (debat). Diezelfde Van Krimpen opende nog geen twee maanden geleden met veel aplomb een dependance van het Gemeentemuseum onder de naam Gemak. Ondertitel: Kunst, politiek, debat. In het Gemak toont men politieke kunst. Er is nu een tentoonstelling met vnl. Irakese kunstenaars en het beroemde autobomwrak te zien. Er is een debatreeks onder de titel “The Making of a Terrorist”.
    Hoeveel veilig academisme en politieke correctheid kan dit cynisme voortbrengen?
    Als Van Krimpen een museum zonder politiek wil kan hij beter directeur van de Efteling worden.

  16. Bwoh bwoh…is het niet gewoon weeeeer een net niet helemaal gelukte verwoede poging om relevant te zijn als kunstenaar in een wereld waarin grenzen opzoeken allang tot de dagelijkse blasé blasé gang van zaken behoort?

    Geenstijl doet het nog beter…

    Startstipendium voor Geert Wilders!

  17. Het probleem is hem juist dat deze ‘kunst’ enkel en alleen politiek is.
    Inderdaad; een kunstwerk is gelaagdheid, waarbij elk aspect van dit bestaan een onderdeel kan zijn.

    Het grootste probleem is dat het aspect ‘beeldend’ nauwelijks meer een rol speelt. Beeldende Kunst lijkt wel dood. Daarvoor in de plaats komen creatieve politiek en creatieve journalistiek.. Het nieuwe negativisme. :-(

    Ach, ja.. Mooie dingen maken is nie cool meer, he..

  18. Thomas Schutte zei eens in een interview dat kunstenaars op een andere, beeldende, manier met elkaar discussieren. Omdat tenslotte niet alles in woorden is te vatten.

    De discussie in de beeldende kunst in Nederland lijkt voornamelijk door curatoren en kunstcritici in woorden te worden gevoerd.

    Het is jammer dat hierdoor de kunst inderdaad steeds verder van zijn beeldende en esthetische oorsprong lijkt af te dwalen.

  19. ………………“In Zomergasten legde Ayaan Hirsi Ali destijds uit hoe ze tot Submission was gekomen.
    Dat idee kwam van Wim van Krimpen, vertelde ze. Ze had het plan een tentoonstelling te maken en kwam hem tegen op een feestje. Waarom maak je er geen film van stelde hij voor. Daar kun je een veel groter bereik mee krijgen.”………………………..

    Was het niet Wim T. ScHippers?

  20. @ Wompel, stoor Rogier nu even niet met irrelevante zaken. Laat ‘m zijn set afmaken, hij zit er net lekker in.

  21. Rogier Maaskant, die met een lekker biertje op youtube ontdekt, tot ons aller genoegen en geluk.

    In de media gaat de discussie verder nagenoeg alleen over moslims en homos, gelijk gister in Pauw en Witteman, met een vers opgerichte vereniging Moslim Rechten Nu. Over de knie van Van Krimpen hoor je veel minder.

    Kern van de zaak:
    Islam + homosexualiteit + kunst = makkelijk scoren voor de media.

    Hele item is opgeboerd door de media. Nieuws is pas nieuws is als het tot nieuws gemaakt wordt.

  22. “artistieke onweten en onvermogen” en “pas afgestudeerde kunstenaars”

    Ik dacht na snel scannen van het artikel waarempel dat het over Vincent van Gerven Oei’s eindexamenwerk ging..

  23. Youtube ontdekt JB, zou je ook eens moeten doen.
    Mijlen beter dan Pauw en Witteman kijken en het op een benepen manier becommentarieren van bijdragen aan dit (open?) weblog waar het opboeren van vooroordelen en het op simplistische wijze analyseren van zeer complexe vraagstukken soms ook niet van de lucht is…

    http://nl.youtube.com/watch?v=bbC-ya-7wvE

  24. Misschien zouden we de vragen die hier oprijzen ook eens meer moeten toespitsen op hoe het mogelijk is dat een Academie werk als dit vooruitschuift om een tentoonstelling mee te maken.
    Met een dergelijke hoeveelheid kritiek op de directeur van het betreffende museum blijft het opleidingsinstituut -dat tegenwoordig meer carrieres vormgeeft dan studenten vormt- opvallend buiten schot.
    Is mijn werk net eindelijk eens in de galerie van bovengenoemde Academie terecht gekomen ter ere van haar 325 jarig bestaan (en ik kan u verzekeren; lang niet met jubelende instemming van iedereen van de afdeling) of ik moet alweer een besluit gaan nemen over of ik het daar eigenlijk wel zou moeten laten hangen gezien de domheid en de kortzichtigheid van het bestuur of de docent(en) van deze Academie. Wie daarover ook de uiteindelijke beslissing heeft.
    De kunst van het beledigen is al lang geleden verschenen.
    In een betere uitvoering dan dit.

  25. Jesus Rogier, had ik net een goeie indruk van je gekregen door je liefde voor Bob, moet ik mijn mening alweer herzien door de domheid en kortzichtigheid van bovenstaand stukje.

    De laatste twee zinnen daarentegen getuigen dan ineens wel weer van een enorme zelfkennis! Da’s knap.

  26. Is iemand dom noemen discriminerend?
    of is dat gewoon dom meneer Knijn?
    En wat is dat eigenlijk meneer Knijn, dom?

  27. Rogier ik zou je werk inderdaad direct terugtrekken, dat kan natuurlijk niet zo, zo maar en zonder zonde.
    Persberichtje naar de kranten, busje huren en inladen die handel.

  28. @jacko

    Als echte goudsche kan ik je vertellen dat museum Gouda zeer de moeite waard is. Het bezoekersaantal schiet het dak door met deze ‘ fijne ‘ kiekjes naast alle originele tekeningen van de glazen uit de Sint Jan.
    Dat wil natuurlijk ook wat zeggen

  29. Goh, Joost, wat een vragen! Ten eerste noem ik niemand dom, als je dat bedoeld, dat deed Rogier. En als antwoord op je vragen: nee; niet perse; weet ik niet.

  30. Is een beetje te makkelijk EvdL.
    Bovendien is het belangrijker dat het er juist wel hangt dan om er een heisa van te maken en het weg te halen.
    Wat dat betreft ben ik ook een voorstander van meer stille diplomatie in de kunst. Al ben ik bang dat dat niet werkt in dat domein.
    Bovendien meneer Knijn, ben ik er niet op uit om een goede indruk op jou te maken. Maar je mag je mening overigens zo vaak herzien als je maar belieft wat mij betreft.

  31. Sooreh kan wel inpakken: Rogier Maaskant introduceert de stille diplomatie binnen het door hem zo verguisde circuit. Het is belangrijker dat het er juist wel hangt – lang niet met jubelende instemming van iedereen – dan om er een heisa van te maken en het weg te halen. De Methode Maaskant TM. Al ben ik bang dat dat niet werkt.

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*