Villa Zebra, ‘Wat zoekt Loer’ met o.a. Onno Poiesz, Anne Wenzel, Wietse Eeken en Kimberly Clark

01

Kunst voor Kinderen in Villa Zebra

Toen ik jong was hadden we zes volumes van ‘Meesters der Schilderkunst’ op de plank staan en werden we creatief en christelijk gesticht op de evangelische knutselclub waar we Donald Duck mochten uitzagen of een kasteel van lucifers mochten maken.
In Rotterdam doen ze het nu beter en hebben ze sinds 2001 een museum voor de kunsteducatie van kinderen. Ik had in 2001 geen kinderen dus ik kom er nu pas achter.

02

Volgens het bordje is dit ‘Loer’.
Het is ‘Loer’ binnen de context van de tentoonstelling, anders is het gewoon ‘Hideaway Trenchcoat’ van Rosalie Monod de Froideville.
Loer is een punt van vertrek voor de jeugdige bezoekers die met een vergelijkbare jas plus detectivehoed en verrekijker de wereld van den kunsten in worden gestuurd.

03

Daar vinden ze dan werk met opgaaf, in dit geval: ‘doe de beelden na’.

04

Bij sommigen beelden worden geen consessies gedaan aan het niveau en formaat van de doelgroep.

05

Andere beelden zijn van nature meer geschikt.
Een beetje wennen voor de kunstopgeleidde vader is wel de wat vreemde combinaties van beelden waarbij toch nog wel eens de gedachte boven komt drijven: “zou de kunstenaar daar nu blij mee zijn?”
Zo wordt ‘Hug’ van Netty van Osch niet beter van de omringende reizigers van Mark Kramer die, volgens het educatieve paaltje, Hug beschermen.
(maar die zelf weer bescherming nodig hebben van prominent in beeld gelegde kaartjes met ‘Niet aanraken’ er op).

06

Helemaal erg wordt het als een beeld een tweede beeld een schop geeft, zodat die het uitschreeuwt en een derde beeld laat schrikken.

07

Het tweede beeld van Freek Wieringa suggereert dat er nog iets van het evangelische knutselclubidee is blijven hangen, maar ik schat in, dat van de aanwezige vpro kids er maar weinig zijn die weten wie Koning Saul was.

08

Wat zou Peter Konijn of het leven van een psychotische meerpersoonlijkheid gaan doen?
Willen we wel dat kinderen dat gaan kopieren?

10

Door de ingrepen van de kindercurator is het af en toe niet meer duidelijk wat nu wel en niet bedoeld is.
Ligt deze Alice van Anne Wenzel in de galerie normaliter ook op groen golfgras met een plas blauw plastic bloed?

11

De kids maakt het overigens allemaal niet veel uit.
Ze skippen vakkundig alle meegegeven context en volgen het eigen pad.

13

Bij Kimberly Clark ook geen aandacht voor de Sex, Drugs and Rock & Roll side of things, maar meer voor de assepoesterachtige kwaliteiten.

14

Interactiviteit helpt de kids een beetje, maar een slecht beeld blijft bij hun ook een slecht beeld.

14a

De cut outs van Saskia Meesters moeten iets educatiefs doen, maar maken gelukkig geen indruk op de vijfjarigen.
Een hoed is nu eenmaal veel leuker.

15

De gevallen held van Onno Poiesz (die uitgangspunt wordt van het vervolg op deze show) is wel ok;  daar kun je op klimmen.

Iemand zei ooit: “Kunst is als Sex, uit de buurt van kinderen houden totdat ze er oud genoeg voor zijn”.
Dat lijkt bij Villa Zebra wel mee te vallen. Of ze er beter van worden is een tweede, maar ze vonden het nogal leuk en kwaad lijkt het niet te kunnen.

10 Comments

  1. even voor de goede orde: dead alice hoort met blauwe plas, maar zeker zonder groen gras getoond te worden. de plas hoort alleen onder het beeld en niet ernaast te liggen. ze bedoelen het allemaal wel goed daar bij villa zebra. en op zich vind ik het een goed initiatief. alleen kunnen kinderen volgens mij veel meer aan dan ze bij villa zebra denken. zoals evdl al zelf zegt: kinderen hebben best wel door of een beeld functioneert of niet. niemand zo eerlijk en direct in kunstkritiek dan kinderen.

  2. @Anne; ik weet niet hoor, of niemand zo eerlijk en direct in kunstkritiek is als kinderen kunnen zijn. Kinderen kijken veelal nog op een on-geconditioneerde manier waar het ‘kunst ‘ betreft, zoals EvdL terecht constateert als klimmateriaal of verkleed-potentie. Ik ken die villa-zebra ook wel. Heb er een paar maal met verbijstering rondgelopen, mij verbazend over de fantasieloze bijeenraapsels van zo genaamde ‘kunst’. Mijn zoon vond er echt helemaal niets aan terwijl hij toch niet 1 van de domsten is. Ik heb daar aan de balie gevraagd wie de tentoonstelling had samengesteld en hoe je in aanmerking kwam om er iets gerichters te tonen maar het bleek dat de dame in kwestie een maand op vakantie was en alleen maar ‘ net afgestudeerde’ kunstenaars toonde. Wat niet geheel klopte aangezien ik met 1 van de deelnemers was afgestudeerd en een ander kunstenaar ook minstens mijn leeftijd had bereikt.

    Ik ondervond toen een soort plaatsvervangende schaamte tegenover mijn zoontje en had echt spijt dat ik hem daarmee naar toe had genomen. De volgende keer zijn we naar een echt museum gegaan.

    En hoe zit het dan met Alice? Wat zou je kinderzieltjes met zo’n beeld duidelijk willen maken? Is het van belang dat kinderen op de hoogte worden gebracht van een mogelijke aanslag op een sprookjesfiguur? Wil je dat kinderen daarover nadenken? Waarom niet ook kabouter-buttplug ernaast zetten?

  3. @RM. begrijp me goed. dat ik mee doe aan het project/ expositie bij villa zebra betekent niet automatisch dat ik ook achter de presentatie en aanpak/ uitvoering van villa zebra sta. ze hebben mij benaderd. ik vond kunst voor kinderen een goed initiatief. en deed daarom mee.

    wat dead alice een kinderzieltje moet zeggen? ik denk net zo veel en net zo weinig dan mijn ander werk ook. dead alice en ander werk van mij is net zo goed geschikt voor kinderen dan voor mensen van boven de 80, voor mensen met een niet europees paspoort, met rood haar etc.

    of villa zebra nou kunst op een kindvriendelijke manier toont? ik zal het niet weten. dat is aan de curatoren van villa zebra. maar ook vooral aan de ouders die met hun kind daarnaar toe gaan.
    ik persoonlijk ben ervan overtuigt dat kinderen best wel meer aan kunnen.
    kort: neem je kind gewoon mee naar een gewoon museum. lijkt mij nog steeds het beste.

  4. @RM: Van plaatsvervangende schaamte was geen sprake. Ik was blij verrast dat er een museum was gericht op kinderen waar ‘echte kunst’ te zien was en geen ‘creatieve frobeltjes voor kids’.

    In Boijmans hadden de kinderen vast geen Onno Poiesz mogen beklimmen en het is heel fijn dat er een plek is waar je niet achter je kinderen aan hoeft te rennen en ‘sst sst’ en ‘niet aanraken hoor’ hoeft te blijven fluisteren.

    Ik ben het wel eens met Anne dat kinderen veel meer aankunnen dan gedacht en een Kabouter Buttplug kunnen ze echt wel hebben.

    Dat er wat creatief met de presentaties en combinaties werd omgesprongen zorgt er ook voor dat ik me weer eens bewust werd van de conventies die wij onszelf aanpraten.
    Het is misschien wat raar om beelden aan elkaar gekoppeld te zien die zo nooit bedacht zijn, maar ook wel weer aardig om zo af en toe een dergelijke benadering mee te maken (hoewel ik nog steeds niet weet of de makers er echt blij mee zijn)

    De doelgroep is van 4 tm 10 en voor de oudere bezoekertjes hebben de opdrachtjes en verhaaltjes wellicht meer functie. Mijn kroost van 4 en 5 mistte dat, maar ze vonden dat zelf volgens mij geen gemis, ze hadden het nogal naar de zin. Ik weet zeker dat als ik over een paar maanden vraag: “Gaan jullie weer mee naar het kindermuseum?”, dat hun kinderadertjes direct weer vol blije adrenaline stromen.

  5. EvdL, het was dan ook een momentopname, destijds toen ik er was, maar ik vond het nogal een fantasieloze tentoonstelling en ik begreep helemaal waarom mijn zoon- bijna 5 in het jaar waarover ik spreek- er niets aan vond.
    DE vraag blijft- ook in een kindermuseum- wat dan Echte Kunst is en wat niet. Op mij kwam het over als vluchtig in elkaar geflanste werkjes waar weinig verbeeldingskracht in zat. Vandaar mijn plaatsvervangende schaamte.
    Hoe het nu is; geen idee, maar waarom kun je dat beeld niet in de hal van Boymans zetten en dan WEL er kinderen op laten klimmen? En dan blijft er dat beeld van ALice met een blauwe bloedplas. Ik begrijp dat je als volwassene gefascineerd kan zijn door sprookjesfiguren en die als metafoor gebruikt om de verloren onschuld uit te beelden maar ik vraag mij af hoe vroeg je daarmee moet beginnen bij kinderen. Dat is dan misschien meer vanuit pedagogisch oogpunt dan vanuit het zo genaamde ‘kunstperspectief’. Dan spreek je toch ook eerder tegen je kinderen over kabouter lolly? Of zou jij de volwassen lezing prefereren?

  6. @Anne,

    Mijn excuus, ik had over je reactie heen gekeken, in alle vroegte. Maar wat je schrijft geeft denk ik wel een beetje het probleem van Villa Zebra aan, zoals ook het verslag van EvdL dat doet, met zijn kritische opmerkingen; het doet aan als een losse verzameling beelden die kennelijk toevallig bij elkaar in een mapje zaten waarbij niet echt is nagedacht over welke boodschap het wil uitdragen behalve dan dat het ‘Kunst’ zou zijn waar de grote mensen plezier aan beleven. Aan de kinderen uit te zoeken -met detectivejas en hoed- wat dat dan precies is. Maar dat een beeld op een veel te hoge sokkel staat zegt ook wel iets over het beperkte inlevingsvermogen.

    En EvdL: ik krijg het idee dat je een beetje terugkrabbelt waar het jouw eigen kritische beschouwing betreft. Als je je kinderen meeneemt naar een echt museum kun je ze toch ook meegeven dat ze niet de hele tijd gillend door de zalen moeten rennen, alles daarbij aanrakend?
    De aanwezigheid van kinderen in een museum brengt juist zoveel extra levendigheid. Dat is juist een verademing tussen al dat veel te serieus kijkend publiek.
    Wie was het ook weer die zei; “het mooiste van een museum is het uitzicht” ?

  7. Ik krabbel niet, ik type.
    Mijn oudste vond Alice erg intrigerend (en dat terwijl ze haar jeugdige onschuld nog bezit.)

  8. Er is juist wel aan kinderhoogte gedacht… Max en Marcel dienen van onder gezien te worden. In het Boymans zouden ze op een nog hogere sokkel horen.

  9. Bovendien zijn de combinaties van groepen beelden bij elkaar allemaal door kinderen bedacht. Groepen 8 van verschillende scholen die daarvoor een hele dag in Villa Zebra hebben doorgebracht.

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*