Hoewel niet zo goed als de tentoonstelling in M in Leuven is dit een geweldige tentoonstelling. Een wat kleinere tentoonstelling die wat meer gericht is op individuele werken en wat minder een overzicht van het gehele oeuvre vormt.
Het is fijn om te zien hoe los Braeckman’s houding is ten opzichte van het medium fotografie. Hij benadert zijn foto’s als individuele fotowerken en beperkt zich niet tot cameratechniek. Ook in zijn donkere kamer en atelier doet hij ingrepen die van grote invloed zijn op het werk: doordrukken, tegenhouden, spiegelen, herfotograferen van foto’s, enzovoort.
Braeckman gebruikt zijn fotoarchief als basismateriaal voor nieuwe werken en presentaties. De foto’s die hij maakt, trekt hij los van plaats en tijd, de titel is slechts een code met een interne logica, zoals bijvoorbeeld “M.V.-K.W.-98-01”.
Het gaat hem niet om het aantonen van een situatie of het innemen van een standpunt, maar, zoals hij in interviews vaker benadrukt, hij wil zijn werk zo vluchtig en open mogelijk houden en daarbij speelt de fysieke impact ervan een grote rol. Op deze manier trekt hij de kijker mee in zijn vaak duistere universum met al dan niet herkenbare fascinaties.
Voor de Appel maakte hij een selectie van bekende en nieuwe werken. Ook is er een prachtige video van zijn hand te zien. Het beeld werd vertraagd, je blijft wachten tot het helemaal stilvalt, hoewel dat moment maar niet lijkt te komen.
Dirk Braeckman is nog tot 31 maart te zien in De Appel.
deappel.nl/exhibitions/e/813/m
M.V.-K.W.-98-01. Speciale gesigneerde editie bij de tentoonstelling oplage 150 voor slechts 40 euro – uitverkocht natuurlijk.
En vergeet niet de video; klokkenspel zonder geluid.
Nog tot 31 maart.
Leave a Reply