About [Redactie] 9033 Articles
Berichten in Trendbeheer kort en ingezonden verslagen van gelegenheidscorrespondenten.

9 Comments

  1. Die zucht van totale verveling (suppoost/omstander?) is goed, alsof hij al de vierde was die dag.

  2. Volgens mij parafraseert Maximo Caminero de actie van Ai Wei Wei, die is geregistreerd op de 3 foto’s die aan de wand hangen: demonstratief laat die daar een (traditioneel Chinese?) vaas uit zijn handen vallen. Let maar eens op hoe bewust Caminero naar die foto’s kijkt na zijn actie.
    Zijn argument, protest tegen achterstelling van lokale kunstenaars, is nogal mager. Beter had hij het over een kunst-inhoudelijke boeg gegooid: gevoed of geïnspireerd door bijvoorbeeld Marc Bijls’ “Just do it” (baksteen) of Cyprien Gaillards “The Recovery of Discovery” (bierpyramide) interpreteerde hij het werk van Ai Wei Wei als een dwingende uitnodiging tot destructie van (cultureel) kapitaal. Daarbij bekritiseerde hij het zelfingenomen en geëtaleerde activisme van Ai Wei Wei, door met de vaas het louter metaforisch karakter daarvan aan diggelen te smijten. Zoiets…..

  3. Ja zei Wei mbt inspiratief momentum:

    “You cannot stand in front of a classical painting and kill somebody and say that you are inspired by [the artist]. … This doesn’t make any sense.””.

    En “Ai Wei Wei, […], has owned in one way or other the things that he has destroyed”

    http://hyperallergic.com/110081/ai-weiwei-responds-to-vase-dropper/

    Overigens was de heer Bijl ook not amused toen zijn Just do It door zijn werk werd geworpen.

  4. Er schuilt een zekere schoonheid in. Net zoals de Feyenoord hooli’s huishielden in het centrum van Rotterdam in ’99 was de prijs niet de juist behaalde trofee maar de vernietiging van het eigen nest. Eerder dan voortbouwen zoals je schrijft Arno (vruchtbaar zijn), gaat het hier om vernietiging als manifestatie. Dat gaat niet zonder de scherven van het ‘eigene’.

  5. Caminero zet frustratie om in vernietiging. Hij zegt niet te hebben geweten dat de vaas zowel waard was. Dus in alle opzichten wist deze Dominicaans-Amerikaanse kunstenaar niet waarmee hij bezig was. Een verhaal over authentieke woede die met een klap een uitweg zoekt.

  6. @ Arno.
    Het is juist het criterium van het ‘bezit’ en het ‘eigene’ dat Wei aanlegt, dat bekritiseert wordt door Caminero. Wei volgt de rationele van het kapitalisme om het te kunnen bekritiseren: indien ‘eigen’ gemaakt mag ik het symbolisch vernietigen. Daartoe diende de originele Ming-vaas die Wei kapot laat vallen in het bezit te zijn van Wei (de artistieke geste van de zelfbevraging). En voegt het zich naadloos in de artistieke rol binnen het kapitalisme: Wei’s werk absorbeert de surplus-value middels zijn kritiek, zijn werk is miljoenen waard. En manifesteert zich middels de gangbare operationaliteit van de kunst. Kritiek is dus kapitalisme. De nihilistische actie van Caminero doorbreekt deze cyclus.

    De vraag is nu of de actie van Caminero een zinvol geachte kritiek is op de bestaande kunstpraktijk van commodificatie en het zich laat zien als een ‘actie’, of dat het zich begeeft buiten dit register. Absorbeert de ‘kritiek’ zoals wij die nu oefenen het opnieuw binnen de cyclus van artistieke duiding?

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*