It’s Unfair!

unfairamsterdam.nl

Na het verscheiden van de Art Amsterdam in 2012 leek niemand in Amsterdam meer zin te hebben in een kunsterige kunstbeurs. De Art Rotterdam leek die formule al met succes ingepikt te hebben.

In plaats daarvan werden in Amsterdam een tweetal specialistenkunstbeurzen opgezet.

De ladenkasten worden inmiddels al drie jaar leeg getrokken voor de Amsterdam Drawing Art Fair en Unseen richt zich een even lange tijd op de kunstfotografie.

De focus op een specifieke discipline maakt het geheel iets frisser dan voorheen, maar verder blijft alles bij hetzelfde.

De commerciële galeries bezetten de keurig bemeten standjes in de hoop de standhuur terug te verdienen aan de klanten die te beroerd zijn om de galerieruimte te bezoeken of die het gewoon veel cooler vinden om iets op een beurs te kopen in plaats van uit de stockruimte van de te klein behuisde galerie.

Vorig jaar was er echter plots een ander initiatief.

Drie dappere jonge kunstenaars, Adam Nillissen, Peter van der Es en Boris de Beyer, verzetten zich tegen de hegemonie van de geldende norm en namen het heft in eigen handen.

Waarom wachten totdat een verblijf op de Rijksakademie tot de mogelijkheden behoort, zodat de galeries en curatoren eindelijk ook eens gaan kijken of er wat bij zit?

Skip that shit en just do it yourself werd het devies.

Unfair was geboren.

Waar Unseen het blokbusterfonds leeg trok om de massa naar de Westergasfabriek te trekken, daar gingen de drie kunstmusketiers de oneffen paden op van de alternatieve geldstromen en wisten een indrukwekkend bedrag bij elkaar te sprokkelen voor een eerste editie.

Unfair bracht een selectie van dertig kunstenaars die aan hadden getoond het leven na de kunstacademie goed en talentvol aan te kunnen en die tegelijkertijd voorbij de beperkte reikwijdte van de Rijksakademietendensen wist te kruipen.

Unfair werd een opmerkelijk succes met de zelfredzame jonge kunstenaar aan het roer, die zich niet liet ontmoedigen door crisis of bezuinigingen.

Hebberig geworden door het succes van de eerste editie gaan onze drie kunstkrijgsheren dit jaar voor een tweede veldslag. Meer en groter is beter en dus mochten er deze keer veertig kunstenaars meedoen.

Werd bij de eerste editie nog een bandbreedte gehanteerd van maximaal vijf jaar geleden afgestudeerd, nu mochten ook de kunstenaars meedoen die tien jaar geleden de academiedeuren achter zich sloten.

Om het geheel selectief in elkaar te kneden werd uw reporter gevraagd voor organisatorische hand en spandiensten. Met de frisse wind van het jaar er voor nog in het achterhoofd aarzelde deze geen moment.

Bij Unfair geen opbouwteams die keurige hokjes of partjes optrekken terwijl de galeristen de amuses serveren in de hoop al voor de opening de tent leeg te verkopen.

Bij Unfair werken de organisatoren en de kunstenaars zelf zich uit de naad om de muurjes in elkaar getimmerd en wit geklad te krijgen.

En waar de stands van de gemiddelde kunstbeurs voornamelijk de belegenheid van het concept illustreren, daar weet Unfair opeens met scheve hoeken en schuingezaagde schotten een frisse dynamiek op te wekken.

Het doet je afvragen waarom al die beurzen met het grote geld daar nou nooit opgekomen zijn.

Woensdag 17 september gaan om 17 uur de deuren open.

De participerende kunstenaars zijn verplicht nieuw werk te tonen, dus wees niet bevreesd voor uitgemeste stockruimtes en bijbehorende de ja vu’s.

Het lijkt me een beurs om te bezoeken voordat het pad leidt naar de krabbels van Amsterdam Drawing of door het diafragma van Unseen.

Ik zie u op Unfair!