Laatste week – werk van de eerste artist in residency van Tale of a Tub, de zuid-afrikaan Igshaan Adams. Tapijten beneden en weerslag van reinigingsperformance tijdens de opening op de eerste verdiep.
Mooi, gebalanceerd, gelaagd en op zijn plek zo in het oude badhuis. Gelukkig niet alleen residue van een performance waar ik niet bij was, maar ook fijne kleden, kleurrijk amorf.
a-tub.org/onsite/please-remember-igshaan-adams
Al te vaak mis ik wat maanden te zien is of wat precies om de hoek zit. Bij musea heb ik het eerste wel eens – Matisse, Rothko waren valreepjes – Tale of a Tub zit op een steenworp afstand maar vooral des weekends gaat ballenbak en legotoren vaak voor op kunst kijken.
De ontvangst was weer even hartelijkst. De context die ik kreeg over Igshaan Adams – moslim, gay, christelijk opgevoed in Zuid Afrika – is weer anders geformuleerd dan de informatie die ik op de site tref: “In zijn praktijk maakt Adams gebruik van de materiële en formele iconografie uit de islam en de ‘gekleurde’ cultuur uit Zuid Afrika, waardoor hij vraagstukken rondom ras, seksualiteit en religie op een meervoudige, fenomenologische manier aankaart.”
Nu ja, zoiets dus.
Herkenbaar “anders”, aangenaam goed geheel. Nog tot 1 november.
a-tub.org/onsite/please-remember-igshaan-adams
Door naar boven. Het Justuskwartier in Spangen alleen al is een bezoekje waard.
Boven bij Wilfried Lenz ondermeer Josef Dabernig; zo op de foto doet grid het wel krek.
Maar aangenaam verrast was ik door de foto’s van Moyra Davey.
Dabernig nog tot 1 november, Moyra Davey onbekend.
Leave a Reply