- Athi-Patra, heet The Night of the Long Knoves
‘s Middags stap ik op de fiets om te ontdekken wat er te zien is tijdens Amsterdam Art Weekend en Kunstvlaai. Tijdens het trappen begin ik te twijfelen en vraag me af waar moet ik beginnen. Er is zoveel te doen. Gedachteloos fiets ik richting Amsterdam Centraal, stap op de pont en zo beland ik in de expositie RE[AS]SISTING NARRATIVES bij Framer Framed.
(Een bericht van Najiba Brakkee)
Het beeld dat me direct raakt is van kunstenaar Athi-Patra en heet The Night of the Long Knoves (onderdeel van de performance-serie The Future White Woman of Azania). Het werk laat je gedachten lekker stromen, waardoor allerlei vragen omtrent de post-apartheidstijdperk van Zuid-Afrika naar boven borrelen.
Op naar de volgende verrassing. Inmiddels heb ik een programma gescoord en dat is geen overbodige luxe. Als kunst-aficionado kun je je geluk op in Amsterdam, want de stad heeft een hoop te bieden. Wat een rijkdom. Ik besluit om naar de Appel te gaan. Daar is een onder andere een boeiende presentatie over het werk van Michael Gibbs te zien. Ik heb niet veel tijd, maar ik ga toch, je weet maar nooit! En inderdaad wat een boeiende tentoonstelling, dit verdient mijn volledige aandacht. Volgende keer ga ik terug om het nog eens te zien, maar dan in alle rust.
- Kunst blijft een raadsel.
Als volgende op mijn lijstje staat P/////AKT.
Ik spring op mijn fiets en om daar de installatie van Riet Wijnen te gaan bekijken. Opnieuw een voltreffer. Gaat dat zien!
Een goede vriend vertelde me over een nieuw kunstbeurs die is geopend in de voormalige Diamantbeurs aan het Weesperplein. Curator Anne van der Zwaag nam een paar maanden geleden het initiatief om deze expositie te organiseren in het gebouw met betonnen vloer en beschadigde muren. De kunstbeurs is een pop-uptentoonstelling en wordt Big Art genoemd. In 2018 wordt hier het centrum voor creatieve industrie geopend, onder de naam Capital C. Nieuwsgierig als ik ben, fiets ik erheen. Eenmaal binnen word ik blij verrast; wat een prachtige rauwe ruimte is dit en wat staan de werken er mooi in. Helemaal omdat het buiten al een beetje donker is. Hierdoor ontstaat een sprookjesachtige sfeer, hetgeen de werken van de vijftig hedendaagse kunstenaars en ontwerpers een extra dimensie geven. Een ware belevenis om naar te kijken.
De fantasiefiguren en de zweeftent van Pieter W. Postma passen mooi in de ruimte en bij het muurvullende schilderij van Jan van der Ploeg. Lekker contrastrijk en veel kleur bij elkaar. Een genot!
Het werk van Jan van der Ploeg, maar dan van dichtbij.
In de torenkamer zie ik een bezoeker in het object van Maarten Baas klimmen. Het lijkt wel een moderne scène uit Alice in Wonderland.
Lillian Vlaun
Detail werk van Maze de Boer.
De dag wordt afgesloten in Paleis van Mieris, waar de expositie South Specific te zien is. Het leuke is dat dit gebouw ook een karkas is, maar dan ingevuld door een groep minder bekende kunstenaars en met minder budget. Een prettige tegenstelling met hetgeen ik hiervoor heb gezien. Er zijn diverse schilderijen en installaties te zien en er wordt ook nog een liedje gezongen door een man met gitaar.
Absorbables, Lidewij Sloot.
Het werk absorbeert licht, geluid en nog veel meer.
Memorial for a dead planet, Barbara Dubbeldam.
In de installatie van Dubbeldam zitten erg veel mooie teksten verwerkt.
Ocean Breeze, Maarten Schuurman.
De raketstoel waar je lekker languit in kan liggen om naar de zee te kijken.
Het geurpotje. De geur kun je alleen ruiken als je in de bovenstaande stoel zit en naar de oceaan kijkt. En ja, je ruikt inderdaad de zee.
Aan het einde van het dagje cultuursnuiven ben ik moe, maar voldaan. En ik verwonder me nogmaals over de artistieke rijkdommen die op zo’n toch relatief klein oppervlakte te zien zijn.
O ja, dit alles is in ieder geval tot en met zondag 27 november te zien.
Leave a Reply