- Esther Tielemans, Jose Davila, Anish Kapoor
Een zorgvuldig georchestreerd divers geheel waarbij grote namen worden gelardeerd met van alles onverwachts. Meer onbekendere namen, toppers van toen, verse waar, waar van elders. Hoe fijn kan het zijn als door zorgvuldige plaatsing alles op zijn plaats valt en er beeldend iets gebeurt. In contrast, in overeenkomst, in ruimtelijkheid. Er is in zien te beleven. Momentum is weer eens een fijne collectietentoonstelling in Voorlinden.
voorlinden.nl/tentoonstelling/momentum
De tentoonstellingen waar het bestaande wordt bekrachtigd zijn me of meer om het even, het zijn affiches om bezoekers mee te trekken. Kusama, Bourgouis, Kiefer, God verhoede ons Gormley. Van de dodelijke marketingmix Fundatie meets Kunsthal krijgen we jeuk en uitslag, waar het onverwachte zomaar positief kan treffen.
Ook met de collectietentoonstellingen kan Voorlinden zich onderscheiden. Ze hebben veel/alles, zijn niet gebonden aan ongeschreven institutionele richtlijnen staatskundige smaak. Gewoon even een dwars blik waren goed plaatsen. Met het lef van de keuzes van Suzanne Swarts en de aangename mix die hier meer is dan de delen en die zich onderscheidt van de standaard gecureerde tentoonstelling pakt Momentum heerlijk uit.
Over Louise Bourgeois en Anselm Kiefer bij Voorlinden, grote namen sec, volgen separate postjes beloof ik mezelf. Want beide zijn absoluut interessant en de eindzaal van Bourgeois is superb. Eigenlijk allemaal must see. Kijken of ik er een treintje van kan maken.
Een neonwerk is uit zichzelf aanstellerig attractief, (pointless) one-liner met schijnbare glans slechts. Hier een woord. Zoveel hedendaags komt er mee weg, same same but (not) different. Saaid Afif pijlhangt Essence.
Hans-Peter Feldmann, Jac Leirner, Sam Taylor-Johnson
En een hoog gehangen gouden keu van James Lee Byars spant een fijne ruimte op.
Jac Leirner: stopcontact, draadje, lamp. Supervet in alle eenvoud.
Luc Tuymans door Alicia Kwade.
(Haakje open:
Op de vorige collectietentoonstelling Less is More stond dit van haar hand op precies dezelfde plaats toen niet verslagen in een vlaag van luiheid mijnerzijds klaarblijkelijk. Dat werk vond ik geweldig op zijn plek, haast niet te fotograferen. Het werk dat er nu staat is overigens eveneens goed.
haakje sluiten.)
Mona Hatoum eveneens in reprise – op dezelfde plek?
En – denk ik dan… zou er ook een andere Tuymans daar gehangen hebben? Dat weet ik niet meer. [Kennelijk niet, de bovenstaande hervonden foto van Kwade tussen de haakjes bezien.]
Ryan Gander, de Damian Hirst van het pseudo-conceptualisme. De Disney Classic Chaplin pratende muis. Waar is Catalan als je hem nodig hebt. Vast in de lift. Toch fijn dat er niet een banaan op de muur getapet zit.
Damn fine Imi Knoebel
Sue Williams hoe goed is dat. Superb gedetailleerd net niet steeds. Maakt heel veel beelden in je hoofd.
Nils Völker ademt.
Deze zaal Knoebel, Völker, Williams is primary. Klassiek, hedendaags en uitdagend.
In de laatste zaal – niet an sich gefotografeerd – een Andreas Gursky. Merkel, Kohl, een roker voor Barnet Newmann. Alles wat ik tegen het grootschalige en kunstverwijzende en gefotosjop van Gursky kan hebben in één keer weggevaagd door deze onbegrijpelijke foto als schilderij.
- Pistoletto gespiegeld
Een genot om te zien/doorheen te lopen. Nog tot 20 september. Volgende week beeldverslag Bourgeois (top!) en Kiefer (wat vinden we daar nou van?)
Leave a Reply