Meik Brüsch (Kopenhagen, 1987) is in LIAP sinds augustus via het Nordic-Leipzig residentie programma van het Goethe Instituut. Hij is als ik naar zijn studio kom klaar om te pakken, hij gaat eind van de week (31 oktober) na 3 maanden weer terug naar Kopenhagen. Alle kunstenaars die via het Goethe Instituut komen krijgen hier ook een workshop etsen en van de prints die ze maken gaat er dan een in de collectie van LIAP en een in de collectie van het Goethe Instituut.
- Ets voor Goethe, 2020.
Kunstenaars hebben verschillende redenen om in een residentie te werken. Brüsch heeft een kleine studio in Kopenhagen en kwam naar LIAP om te produceren en om groter werk te maken. Brüsch is altijd in zijn studio te vinden, met rustpauzes om een shagje te roken met Sam in de hal. De eerste twee maanden produceerde hij werken om te laten zien in de Rundgang tentoonstelling.
- Rundgang: Regular System of Corresponding Unknows, Triptiek lichtboxen.
- Rundgang: Regular Systems of Corresponding Unknows, Triptiek licht box detail.
- Rundgang, Less Ineffective Search for Clarity, assemblage, 2020.
- Rundgang: Less and Less Ineffective but also more boring search for Clarity assemblage, 2020.
Brüsch had een fascinerende maar ongewone en turbulente jeugd, hij groeide op in het circus. Zijn overgrootvader was een soldaat in de wereldoorlog en vocht in Rusland. Door bar en boos weer liep hij (en vele andere soldaten) terug vanuit Rusland naar Denemarken. Daar begon hij succesvol een fabriek voor niet-detecteerbare landmijnen. Zijn opa rebelleerde en ging bij circus, zijn act was een canon met muizen. De muizen plukte hij dan uit het niets vanachter de oren van kinderen in het publiek. Zijn vrouw (Meik’s oma) was de assistent van een goochelaar en werd avond aan avond doormidden gezaagd. Hun zoon (de vader van Meik) werd zwaardenslikker en zijn vrouw (de moeder van Meik) was smid en pottenbakker. Brüsch was de eerste in de familie met een middelbaar school diploma. Hij geeft aan dat het in deze omgeving opgroeien is die van invloed op zijn werk waar hij ook in heel veel chaos duidelijkheid en orde zoekt, tekenen was zijn uitlaadklep van jongs af aan.
Het werk van Brüsch overvalt, het is vol primaire kleuren, patronen, vormen, lijnen, laag over laag, bijna verstikkend door gebrek aan lucht. Hij werkt met verwarring en hij zegt de verwarring vooral groter te willen maken door met veel chaotische elementen te werken. Het is zijn zoektocht naar helderheid, duiding, categorisering. De verwarring wordt nog eens versterkt door zijn enorme werkdrift en daardoor de hoeveelheid werk. Hij erkent dat het compulsief is, hij heeft moeite te stoppen met werken, een werk los te laten, hij blijft er verbeten aan werken, denkt dat het niet genoeg is, hij refereert zelf naar het Calvinisme en Lutheranisme in Denemarken. Dat herken ik wel die hinderlijke stem in je achterhoofd die blijft zeggen: “ledigheid is des duivels oorkussen”. Zijn chaotische elementen zijn een mix van digitale infrastructuur, de binnenkant van computers of een flipperkast, en vanuit zijn achtergrond als etnograaf kleurgebruik en motieven van autochtone bevolkingsgroepen. Soms levert dat iets ongewilds op, zo vertelt hij dat hij steeds te horen kreeg dat zijn werk zo “Mexicaans” is, en hij gestopt is met de kleur groen te gebruiken, waarna niemand die referentie meer maakte.
- Ternarius, Triptiek, 2020.
- A Certain Amount of Combined Elements, 2020.
- Titel onbekend, 2020.
- Titel onbekend, 2020, detail.
- Basis Genesis Situation, 2020.
Na de Rundgang experimenteerde Brüsch door met grotere formaten. In het eerste grote werk een triptiek Ternarius resulteert dit in een soort mix van diverse kleinere taferelen op een doek, maar daarna gaat ie los op 5 verschillende canvassen en warempel daar zie je in het werk Basic Genesis Situation in alle chaos, als je er wat verder van af staat en niet afgeleid wordt door de ontelbare elementen, ineens heel simpel, duidelijk en helder een vlak met een cirkel.
- Meik Brüsch & ondergetekende (foto: Michelle Eistrup)
Naast deze grote formaten experimenteerde hij met klein formaat papier, die zonder dat hij het doorhad met elkaar ook een groot werk zijn. Waren de eerste pogingen nog dicht bij zijn eerdere werk de latere werken van de laatste maand worden steeds losser, speelser en hebben ruimte om te ademen. Hij begint met een brede kwast als een golf en laat zich daardoor inspireren. Hij ziet ze als vingeroefeningen waar hij zichzelf de vrijheid geeft om zijn drang om door te gaan los te laten en dat ook kan. Hij is zelf ook nieuwsgierig om te zien of dit doorzet naar zijn groter schilderwerk. Hij begint enthousiast te worden over dit nieuwe proces na de opmerking van mijzelf, en anderen voor mij, dat al die kleine werkjes ook goed samen gaan als een groter werk. Je daarbinnen spelen, je ze individueel kan verkopen, nieuwe kan toevoegen en daardoor spelen met de compositie, verschillende formaten kan maken etc. Midden december wordt Brüsch vader, het is zijn eerste kind (geslacht weet hij, niet ze willen zich laten verrassen). Het werken in klein formaat op papier is makkelijker in te passen met de zorg voor een baby. Zijn focus zal een korte boog hebben en hij moet ook meer thuis werken dan hele dagen door brengen in de studio. Toen hij de aanvraag deed voor de residentie met het plan om op grotere formaten te willen gaan werken wist hij nog niet dat hij vader zou worden. De afgelopen 3 maanden zijn vermoedelijk voor de komende tijd de enige dat hij die vrijheid en de ruimte had. Hij heeft daar goed gebruik van gemaakt en zo op de valreep vlak voor het naar huis gaan is er ook hier ineens helderheid in die invloed van komende persoonlijke chaos. Het lijkt erop dat in de nabije toekomst het werken op groot formaat zal bestaan uit heel veel kleintjes.
Meik Brüsch (Kopenhagen, 1987) is een kunstenaar die werkt in mixed media. Hij heeft een bachelor en masters in Europese etnologie. Een profiel van kunstblogger Connie Boe Boss beschrijft Brüsch en stelt dat “hij in elk geval een speciale en andere kunstenaar is en zijn werken enkele diepgaande gedachten over het leven en de mensheid uitdrukken”. Volgens Boss is het werk van Brüsch moeilijk te beschrijven als het niet in het bijzijn van de toeschouwer staat, verder stelt ze dat: “inventiviteit en de vreugde van het proces twee woorden zijn die ik met hem associeer – natuurlijk ook zijn humor en ideologie in de cryptische geest van een gevoelig Multi talent. ” Brüsch wordt gerepresenteerd door Galleri Heike Arndt DK in Berlijn; Blaa Galleri en Galleri KBH Kunst beide in Kopenhagen.
Leave a Reply