Een beetje de omgekeerde wereld. Normaliter moppert den leraar over den student – alles van het net geplukt en zo en tegenwoordig alles AI en zo DOE ZELF EENS IETS. Nu kregen wij een mailtje van de studenten van de AKI die not amused blijken over de inspanningen van de directeur van het instituut, die online en in druk op zijn minst de indruk wekt van grote stappen snel thuis.
“Zeg ChatGTP,” zou het zo gegaan zijn, in huize Nicoline Loeper, Directeur AKI Academy of Art & Design, ArtEZ University of the Arts, “doe eens even een kekke tekst over studentjes er moet in iets van technologie iets van AI […]”
En dan krijg je (U vraagt, ChatGTP levert):
“We live in a world divided between technological optimism – which promises that the human body can be endlessly perfected through science – and the fear of complete takeover by machines through automation and artificial intelligence. ”
akifinals.nl/introduction-2023
Gratuite slappe zever zoals je kunt verwachten in een algemene tekst die vooral ceremonieel is. Je moet toch iets schijnbaar inhoudelijks te berde brengen zo aan het eind van het jaar.
Kortom, zoiets als bovenstaand diepgaands doet het altijd goed:
“Today, the world seems dramatically split between technological optimism – which promises that the human body can be endlessly perfected through science – and the dread of a complete takeover by machines via automation and artificial intelligence.”
The Milk of Dreams, Text by Cecilia Alemani, curator of the 59th International Art Exhibition, Biennale van Venetië.
universes.art/de/biennale-venedig/2022/the-milk-of-dreams
Over een tijd heb je hier geen last meer van, dan is alles automatisch gegenereerd. Voor nu zal de directeur of door het stof moeten (iets met “daar heb ik geen actieve herinnering aan” of “gele buurman heeft aan mijn computer gezeten” of “een test-stukje dat ik onverhoopt vergeten ben te deleten.”) of gewoon moeten opzouten, ergens anders directeur worden.
Ik vind het allemaal niet zo erg maar tegelijk ook HEEL ERG. Echt dom, om je teksten niet diepgaand door de scanner te rossen alvorens ze te delen. Dat kan gewoon niet.
“We hopen dat dit jaarboek maakt dat je je laat prikkelen, uitdagen en inspireren door het kunstenaarschap van onze alumni. Maar vooral ook: dat je ervan geniet!”
Op zich ook generatief maar wellicht welgemeend. Dat je er van geniet.
Dat de studenten zulks niet pikken, dat is fijn en goed.
“We chose to remain anonymous because we do not feel safe to have an open conversation at AKI with the Director about this situation. We are afraid of the repercussions.
Please respect our privacy and help us.”
“We chose to remain anonymous because we do not feel safe to have an open conversation at AKI with the Director about this situation. We are afraid of the repercussions.
‘We do not feel safe’ ? Verwende kunsttrutjes, gewoon je bek opendoen; bang voor je eigen hachje? ‘t lijken wel ambtenaren…
Ja bizar hé, als je telt is het woord veilig trending overal in het onderwijs.
@Peter & Jeroen
Interessant.
Ik kan het citaat ‘We chose to remain anonymous because we do not feel safe to have an open conversation at AKI with the Director about this situation. We are afraid of the repercussions.’ niet goed plaatsen. Wat is de bron?
Is dat werkelijk zo door de studenten van de AKI gezegd? Als dat zo is, dan zijn ze geen knip voor hun neus waard.
@GK: De bron is de mail met het persbericht dat we zondag ontvingen.
Lijkt sowieso niet erg lekker te gaan op de Aki https://www.1twente.nl/artikel/1977027/kunstenaar-cas-klaver-twee-jaar-verbannen-van-het-aki-terrein
Wel grappig dat Twentse artikel, blijkbaar zijn zowel het instituut als de studenten fijn mee aan het gaan met cancelgedoetjes. De ex-student maakt een button waarmee hij de angst-cultuur op de Aki ‘aankaart’, poepoe! beetje kinderlijk om aandacht vragen, maar oké. Wat ik erger vind, is dat hij meteen van het terrein van de aki is verbannen. Een instituut als de Aki dat ex-studenten gaat cancelen, ook wel erg flauw, geef die jongen een aai over zijn bol en laat hem lekker, nu lijkt het nog alsof hij echt iets wezenlijks heeft gedaan.
Lieve kunsttrutjes, ik vind jullie heel dapper hoor. Niks aantrekken van dat cynische commentaar van die belegen late babyboomers hierboven. En gefeliciteerd met de publicatie in de krant van gisteren waarin de directeur door een wel doortastende kunstredactie aan de tand wordt gevoeld, zoals verwacht eerloos iemand anders de schuld geeft en de boel probeert te redden met een inlegvelletje. Opmerkelijk ook dat ze stelt dat ze de door haarzelf aangebrachte veranderingen in de geplagieerde tekst ’niet expres’ heeft gemaakt. Misschien dat oom George er nu toch werk van gaat maken, want het is wel mysterieus dat een vijfkoppige überdiverse Raad van Bestuur dit zomaar laat passeren.
Ik zeg er meteen bij: welkom in de kunstwereld. Veel beter gaat het echt niet worden. Neem dat maar van oom Bert aan. De kunst is nu eenmaal totaal in de zak genaaid door commerciële en institutionele belanghebbenden die elkaar in een fatale omstrengeling bevechten om de meest lucratieve posities, of dat nu een kunstbeurs, een museum of een akademie betreft. Eigenlijk net als in de echte wereld, maar dan ook nog met een ANBI status. Iedere kunstenaar, anoniem of niet, die de hypocrisie en de endemische corruptie binnen die machtsconstellatie bevraagt wordt of uitgekotst(KIRAC) of geneutraliseerd(Renzo Martens). Daar ben je mooi lekker mee dus. Ik hoop wel dat jullie onder de geuzennaam Kunsttrutjes met veel originele gedachten gezamenlijk afstuderen. Houdt ons op de hoogte.
Over plagiaat en de biennale gesproken.
Nederland werd in Venetie in 2022 vertegenwoordigd door melanie bonajo.
In een interview met Joyce Roodnat voor het nrc verklaart bonajo het volgende: “Ik volgde een therapie bij een seks-coach, dat betekende een grote omslag voor mij. Ik leerde over grenzen aangeven, over intimiteit, over machtsverhoudingen in sociale situaties, en steeds in het besef van het belang daarvan voor het leven in het vrouwelijk spectrum. Dit moet de wereld weten, dacht ik.”
Bonajo vertelt de wereld vanaf het hoogste schavot over de inzichten van iemand anders, “een sexcoach” waar zij “een therapie” heeft gevolgd.
Ten eerste geeft een coach geen therapie. Ten tweede heb ik bonajo persoonlijk meermaals laten weten dat ik het naast vleiend, als ongemakkelijk ervaar om door haar sexcoach te worden genoemd. Ik heb mijzelf ook nooit voorgedaan als (sex)coach of therapeut of mijzelf zo genoemd. Ten derde ben ik gediplomeerd beeldend kunstenaar en als zodanig twee decennia professioneel actief. Dit is uiteraard ook bij collega bonajo bekend. Ten vierde vraag ik me af in hoeverre bonajo in dit interview bekent dat zij mijn werk (“Dit moet de wereld weten!”) heeft gepresenteerd. Ten slotte heb ik op haar verzoek mijn piemel op haar arm getatoeeerd.
Link nrc artikel https://www.nrc.nl/nieuws/2022/04/14/kunstenaar-melanie-bonajo-ik-eis-de-vrouwelijkheid-terug-die-de-kerk-onmogelijk-maakte-a4113235