Een bezoek aan de H3H Biënnale in Oosterhout, de tweejaarlijkse kunst in en rond de kloosters in de heilige driehoek in Oosterhout gelijkt wel verkansie.
Noot vooraf: wat is het een feest om al die vrijwilligers deze prachtige expositie te zien mede mogelijk maken. Enthousiast, begeesterd, betrokken, nergens geen sippe saaie muil. De dagen zijn toch lang. En met gepast goede uitleg waar het zo uitkwam en keurige terechtwijzing wanneer ik fout stapte; alle hulde en lof.
Laatste week:
h3hbiennale.nl
Zit ik naar David Claerbout te kijken (zwartwit, licht, schaduw, traag) blijkt het Fiona Tan?! Een van de mooiere werken op deze biënnale is deze fantastisch geïnstalleerde animatie van een archief. Gebaseerd op de Universele Decimale Classificatie in het Mundaneum van Paul Otlet. Het bestaat! Internet van papier en hout! Daar wil ik heen: het Mundeanum in Bergen, België.
Nee dat zijn geen kloeke flessen rosé. Loek Grootjans -oef- ook weer zo goed. In vijf cellen Storage for Distorted Matter (althans dat denk ik) keurig gerangschikte flessen vol iets. En niet het minste iets: Sporen van Pasolini, de restanten van een kus van de weduwe van Broodthaers, de olijven uit de olijfgaard van Leonardo da Vinci, zoutkristallen uit de zee bij Domburg, schoonmaakresten van het graf van Brodski… In de middencel een boek dat ik niet kon aanraken maar wonderschoon waarin de inhoud van de flessen nauwgezet geboekstaaft wordt.
Eigen aan de bijzondere kloosterlijke omgeving en locaties is dat er van alles tussenzit dat geen kunst is. Hier een monument/denkmal voor monniken die omkwamen in de oorlog. Gewoon wat bakstenen op tafel.
Daar valt wat voor te zeggen.
(Veel) David Bade in de kloostertuin.
Nog een topwerk. Nu wel David Claerbout. Zitten ze op een bankje ademloos Junglebook te koekeloeren. Hilarisch, prachtig, een werk dat top af is mét publiek. Aapjes kijken.
Dark optics is des Braeckmans deepfake: Junglebook geheel omgetekent tot een jungle vol doelloos dobberend dierlijk realisme; niks geen dans en zang en moppentapperij met Mowgli, maar lediggang en verveling.
Voor de kunstenaar is het natuurlijk niet te verkroppen, je werk blown by the wind. Storm Poly crasht satelliet Juno van Rick Vermeer. De kapotte boel oogt indrukwekkend zo op insta. Een aanvullende verhalende dimensie in plaats van een kopie van een satelliet op zich. Toch opgeruimd deze laatste week want piepschuim.
Origineel quarantainehuis omgevormd tot muziekhuis Elise ‘t Hart.
Alle drie kloosters zijn vol in gebruik.
Waarlijk opgestaan. Uit de wielen fit naar huis.
Een zwevende zilveren monnikskap aan een draadje; Harry Potter slaat zijn onzichtbaarheidmantel niet goed om. Efteling meets The Invisible Man. Kathrin Schlegel. Je lacht je rot als je de catalogustekst leest. Desgewenst tik ik hem hier over. “Ambivalent en iconografisch complex” Je wil het allemaal niet weten/lezen. Roept u maar.
LOVE gegraven door Ghada Amer.
Nog een geweldig werk. Lifestream Lourdes in brokken gehakt en opgebakken als vers door Paulien Oltheten.
Ann Veronica Janssens is mij vaak te mooi om indruk te maken. Haar glazen sandwiches hier, abstracte lenticulairs glimmen en schitteren dat het een aard heeft, maar zijn nauwelijks meer dan goed geplaatste esthetica.
Pleurants van Folkert de Jong. In klei en cement gebakken levensgrote poppen.
Misschien wel het allermooiste…
Lisette de Greeuw pottebakt borduurwerk van tegels van terracotta.
Wessel Verrijt
Terug bij af: de prachtige boomtenten van Dre Wapenaar bij de ingang. Wat hangen die goed.
Bovenstaand is slechts een greep uit veel meer.
Laatste week! Aanrader van belang! Ik heb (weer) genoten!
h3hbiennale.nl
Leave a Reply