Ai Weiwei staat in de boeken aan het einde van mijn eindejaarslijst als een van de hoogtepunten van 2023, maar kwam niet voorbij in de kolommen vreemd genoeg. Iets met last van drukte, meer te doen, danwel als kunstenaar als overbekend verondersteld. Dat laatste klopt zeker maar deze tentoonstelling staat als een huis. Ik was er tweede kerstdag nota bene, tegelijk met 5000 gezinnetjes op vertier, druk als op een IKEA op een tweede pinksterdag, zelfs dat mocht de pret niet drukken. Het overzicht in de Kunsthal omvat dertig jaar en is verbluffend breed, divers en relevant en ik zag er van alles dat ik niet van Weiwei kende en wat ik wel van hem kende valt mooi op zijn plaats, wordt alleen maar rijker en grootser ingebed in een oeuvre.
Een paar opmerkingen, de tentoonstelling loopt nog maar tot 3 maart. Niet te missen/verplichte kost als je het het mij vraagt.
Ook mooi kon het op één dag: Kiefer / Voorlinden dan Weiwei /Kunsthal hier (of omgekeerd) East meets West, dubbele dadendrang, grootser kun je haast niet verschillen.
kunsthal.nl/nl/plan-je-bezoek/tentoonstellingen/ai-weiwei
Ai Weiwei is meer dan alleen oude vazen overschilderen…
…danwel die laten vallen tot kapot en in scherven en/of de middelvinger opsteken. Ik zag van alles wat ik nog niet kende, hele mooie straffe signatuur waarbij de omarming van Lego als beeldend speeltoneel ook marketingtechnisch wel een heel goede is.
Met Lego kun je alles maken jazeker en me dunkt; maar in de schappen van de kinderwinkel vindt je zulks groot abstract gedonder niet licht.
Zaaloverzicht: het is zo een beetje heel veel dat voluit samen getoond wordt. Aardbevingsleed in naam, in tasjes, in staal. Fijnzinnige monumentale abstracten alsmede meubelmakerij met oude muk. Documenta weet u nog. Dat was met deuren en stoeltjes. Hier boetseren met antieke krukken.
Incluis huisvlijt miljoen handgemaakte porseleinen zonnebloempitten doen het net beter als mega-installatie in de Tate Turbine maar een tiende deel ervan mag denkelijk niet ontbreken vanwege het iconische karakter ervan binnen het oeuvre. Jammer van de hekjes. ‘t Is geen pindakaasvloer waar je zomaar doorheen sopt.
Over aardbevingstranen gesproken: wie herinnert zich Weiwei in het Nai nog, werk naar aanleiding van de aardbeving in Sichuan in 2008, 5.385 leerlingen en studenten kwamen om. De chinese overheid was not amused dat Weiwei onder de dekmantel poogde te loeren. Dat is wel continue en voortdurend: Leven op gespannen voet met de chinese overheid.
Liederlijk is de boom in het centrum met geconfabuleerde hedendaagse versies van de Chinese dierenriem. Ronduit geweldig; potsierlijk en fantasierijk ineen.
En dan gewoon in Lego is het toch anders gehangen dan alleen de mededeling.
Panda to Panda P2P is wel een heel vet werk; pluche gevuld met shredded doumenten van Snowden. Van hem hoor je ook niet dagelijks meer nieuws. Hoe zou het hem vergaan in Rusland?
Je zult maar chinees zijn. De arrestaties zijn veelvuldig en de reeks intimidaties is eindeloos. Meerdere werken in de kunsthal gaan hierover.
Op mijn rolletje trof ik na ontwikkeling ook deze foto. Ik heb werkelijk geen idee: reddingsvesten, grote glazen knikker. Iets met bootvluchtelingen wed ik.
Zoals ook deze ijselijke refugee camp power supply. Eerlijk gestolen van een grieks eiland.
Geintje in de winkel niet bepaald een hoogtepunt.
Bovenstaand is slechts een selecte greep uit veel meer.
De indringende menselijke betrokkenheid is voelbaar in veel werk. Het lijkt allemaal ludiek ingebed maar is maatschappelijk relevant en hij staat met zijn eigen voeten in de klei; niet met die van de buren, als buitenstaander. Met werkelijk grote bewondering vraag ik me af hoe je dit vol kunt houden. In ieder geval geen huisje boompje beestje. Als een schalmeier roeptoeteren. De wereld een beetje proberen te redden. Vieze handen maken. Waarop de ordedienst je weer tot de orde poost te roepen.
Nog tot 3 maart dit niet te missen totaaloverzicht van een relevante kunstenmaker in de Kunsthal. Must see. Wie het niet heeft gezien, moet gaan kijken. Wie het zag: gefeliciteerd.
Leave a Reply