Pulchri werkt na de tentoonstelling Cows in a Puddle en een presentatie van jonge leden tijdens Art The Hague voort aan het Jaar van de Jonge Kunst. Tot en met 1 november leidt dat met de tentoonstelling Weight of Air tot niet minder dan een transformatie.
“”De ruimte ademt geschiedenis, maar vraagt tegelijk om iets nieuws, iets wat beweegt,” aldus Bo Oskamp. Deze tentoonstelling is precies dat: een adem in beeld, een storm van vragen.”
Niet eerder zagen we een tentoonstelling bij Pulchri die het lukte om het formaat, de geschiedenis en de uitstraling van de zalen naar de achtergrond te dwingen. Zes jonge kunstenaars laten hun werk shinen, in de Mesdagzaal, Weissenbruchzaal en Hardenbergzaal.
De lijst van deelnemers leest als een wereldtentoonstelling voor discipline-vervaging. Naast het werk van de curatoren Bo Oskamp (Amstelveen, 2000) en Alexandra Pavlovskaya Lokchine (Rusland, 2002) is er ook werk te zien van yietnu (duo uit China, 1996), Gilad Ashery (Jerusalem, 1993), Mauricio van der Maesen de Sombreff (Uruguay) en Lou Delius (Frankrijk, Zwitzerland en Bénin).
Het werk van Bo Oskamp in de Weissenbruchzaal is een doolhof van doeken die door de ruimte bewegen. Contragewichten lijken op de dwarrelingen die ontstaan als gesmolten kaarsvet in water gegooid wordt, maar dan van lood. Bezoekers verschijnen en verdwijnen tijdens het lopen door de ruimte.
Ingebed in de ruimtes zijn twee transparante kolommen van Gilad Ashery, die sloom over ventilatoren bewegen. Eenmaal hangend boven de ventilator vliegen veertjes op en dwarrelen weer langzaam naar beneden en bewegen de kolommen weer weg van de stromende lucht.
In de Hardenbergzaal staat een opstelling van Mauricio van der Maesen de Sombreff, een wir-war van transparante buizen, slangen, statieven, kabels en een computerschermpje. De installatie produceert een zacht zuchten, ademtochten, rust in de ruimte. Het geheel is dramatisch verlicht met spots, die zich deels achter gaas bevinden. Daardoor ontstaat op de vloer een grid, dat het geconcentreerde zuchtende geluid van een theatraal decor voorziet.
Het werk van Avlexandra Pavlovskaya Lokchine in De Mesdagzaal kan niet anders dan sacraal genoemd worden. De gipsen vorm met de suggestie van een engel, een heilige of Maria, meters hoog op een ijle sokkel, doet terugdenken aan kerkbezoeken, lang geleden.
In de projectie van yietnu in dezelfde zaal komt de tekst “their bodies become mountains” langs. Dat is een prima kwalificatie van de tentoonstelling. Met die jonge kunst komt het wel goed, zo blijkt uit dit mooie en noodzakelijke initiatief. Nu nog oude leden die ook naar de tentoonstellingen van de jonge kunst komen kijken. Daar kan nog wel wat extra aandacht aan besteed worden.
Schilderkundig Genootschap Pulchri Studio
Lange Voorhout 15
2514 EA Den Haag
Tot en met zaterdag 1 november 2025
Finissage en filmprogramma zaterdag 1 november van 15.00 tot 16.30 uur
Leave a Reply