Kunst als commercie

Jeroen Jongeleen

Op de achtergrond: Pointless oneliner van Jeroen Jongeleen

Ron van der Ende schrijft:

“Absolut Potatohead.

I’m not in favour of the branding of public events. In this town we recently had the Volvo Ocean Race and the Bavaria City Race. The names sound silly, with the brand name just adding noise. I don’t like it in sports events, and i’m dead set against it in art events. I only found out just the other day that the show at the CBK I take part in, opening tomorrow, is in fact organised by Absolut Vodka, hence the word Absolut in the title. Had I realised earlier I would have declined, but nobody bothered to ask. Did they think it was completely selfevident artists would not object to be affiliated with a vendor of hard liquor?”

Daar zegt-ie wat. Helemaal onopgemerkt blijft de opmerkelijke vrijage tussen het semi-ambtenaarlijke Centrum Beeldende Kunst en het sap van Absolut dus niet.

artbbq.nl/art

Uit de uitnodiging voor de opening @ CBK 20:00, afterparty in Toko94 23:00:

“ABSOLUT VODKA went from popular vodka to pop art and became an icon, while many artists would follow.

[…]

ABSOLUT one of the most recognizable symbols of the 20th century.”

Absolut als kunst kortom. Absolut onder de kunstenaars Joost Benthem, Ron van der Ende, Evol, Lance de France, Insect, Mark Jenkins, Jeroen Jongeleen, Paul Notzold, Reineke Otten, Alexandre Orion, Owen Phillips, Niels Post, Gyz la Rivière, Thundercut, Esmé Valk en Jeroen de Vries.

Absolut blogspotje:

absolutsearch.blogspot.com

About Jeroen Bosch 4740 Articles
Smaakmakend sinds jaar en dag: onafhankelijk kunstenaar, tentoonstellingmaker, trendbeheerder en oprichter art agent orange, artist run art agency. Eigen werk onder jeroenbosch.com Meer info zie trendbeheer.com/jeroen-bosch

49 Comments

  1. Ron van der Ende heeft een aardige lik boter op zijn hoofd. “Had I realised earlier I would have declined, but nobody bothered to ask”, schrijft hij. Doink?!? Ron, ik vind je een ontzettend goeie kunstenaar, maar dit is wel een slappe houding. Ben je als kunstenaar nooit nieuwsgierig naar het kader waarin je werk wordt getoond; of wie de curator is, of hoe die gefinancierd wordt? En hoezo is het te laat om je terug te trekken? Als je “dead set against” het commercieel ‘branden’ van kunstevents bent (kretologie aan het digitale papier toevertrouwen is gemakkelijk), moet je je conclusies trekken.

  2. Nu is het wel zo dat het CBK voor veel kunstenaars redelijk vertrouwd is. Het is een plek waar je van oudsher eenmaal per jaar wat geld vandaan haalt en/of af en toe een werkje naar toe brengt. Allemaal redelijk gevaarloos en in zekere zin lucratief. Dat je nu ingezet wordt om een drankje te promoten komt voor sommigen dan ook als verrassing. Ik weet buiten Ron in ieder geval van een ander dat die dit zich ook pas realiseerde bij het zien van de uitnodiging.

  3. wow
    Een storm in een glas wodka-water of gaan we hier echt de revival meemaken van die ouwe vertrouwde tegenstelling tussen de commercie en de integriteit van de kunst(enaar)?
    Ben het met Arno eens: dan je handen van de expo trekken en je bijdrage terugroepen.

  4. Me op het allerlaatste moment helemaal terug trekken vond ik te ver gaan, juist omdat het ook deels mijn eigen schuld is. Die potatohead dat ben ik zelf. Ik ben niet tegen sponsoring op zich maar als de titel van een tentoonstelling deels wordt gevormd door een merknaam dan kan ik dat niet serieus nemen. Ik heb hier een echt onvervalst naar gevoel bij omdat ik niet op tijd de juiste keuze heb kunnen maken. Ik dacht mee tewerken aan een project van een enthousiasthe jonge beginnende curator waaraan in ieder geval een reeks goeie mensen gingen meedoen. Ik ga er straks maar naar toe en laat me vollopen met dat spul.
    Morgen: hoofdpijn.

  5. Nou
    de wodka was lekker, de bediening van Absolute Amateuristisch niveau maar dat weerhield de avond ervan te ontsporen tot een liederlijk alcoholisch niveau. De boodschap was duidelijk: feest en alcohol gaan Absoluut samen, met kunst heeft het weinig te maken. Kunstwerken als tafeltjes en stoeltjes voor een party.
    De kunstenaar als onbetaalde werknemer voor het doel van de fabrikant: naamsbekendheid. De meisjes waren mooi, lifestyle en kunst en feest een Absoluuut Beklonken Drie-eenheid.

    way to go

  6. Ik kon door de drommen goedgeklede jongeren de bar niet goed bereiken dus heb ik thuis maar een fles polonaise(graan!)wodka uit het vriesvak gehaald.
    Ik heb nog wel de verantwoordelijken gesproken inzake het gebeurde en hen geconfronteerd met mijn bevindingen. Vanwege de recentelijke zelfstandigachtigheid van het CBK had men zich afgevraagd hoe in het vervolg beter een publiek aan te boren zou zijn. Er werd een marketingburo aangesproken met de vraag hoe deze dat nou zouden aanpakken. Dit marketingburo had toevallig net een ‘signaal’ uit stockholm ontvangen van de bewuste drankstoker dat deze iets in Rotterdam wilde doen met kunst, straatcultuur en mode of zo.
    De uiteindelijke manifestatie Absolute Invasion (later plots en zonder overleg of opgaaf van reden door het moederbedrijf te Stockholm omgedoopt tot Absolut Search, waardoor gekozen kunstwerken ineens in een ander kader kwamen te staan) werd op poten gezet als experiment. Het is dus de vraag hoe het CBK dit in de toekomst zal aanpakken. Nu is er in ieder geval sprake van een ‘leermoment’. Er zal binnenkort nog stevig over worden nagepraat. Ik adviseer hen alvast de huid voortaan niet zo goedkoop te verkopen.

  7. Artiesten die gratis rondlopen in een wodka commercial, dat zul je in Amsterdam niet snel zien. Daar is men daar te clever en te arrogant voor.

  8. Het beste vond ik nog wel dat Absolut buttons uitdeelde die je nodig hebt om bij de after party binnen te komen. Hop iedereen trouw button op. Blijkt afterparty gewoon openbaar te zijn en er betaald moet worden voor de drank.

    De kermisklanten kunstenaars als wandelende reclamezuilen ook dat nog! Briljant.

    je kunt wel zeggen dat Absolut goede zaken doet toch.

  9. Zucht…een “leermoment”

    Vreemd om te lezen dat OOK in de kunst met een grote K er een vrij naieve houding heerst tegenover Kommercie (met de grote K)…is dat een soort “schoonheidsideaal” waarin er geen ruimte is om ook maar te vermoeden dat ook de kunst compleet doorwrongen is van commercie? Is dat niet al heel lang zo? Raar dat pas als het er zo duidelijk bovenop ligt, er notie van is…

    Geincorpereerde straatcultuur in zijn volle wonderlijke gedaante…

  10. Jack en E.Rosie kunnen gerust zijn; het gaat er niet om dat kunst en commercie niet samen zouden kunnen of mogen gaan. Ik erger me aan de naïeve, vaak gemakzuchtige of opportunistische houding van kunstenaars in dit soort situaties. Je leest het ook af aan de discussie hierboven. Men víndt wel iets, maar als het er op aan komt, kiest men voor gezelligheid en alles wat daarbij hoort. Een rare vorm van ‘sociale zekerheid’. Het is precies deze houding die de maatschappelijke irrelevantie van kunst(enaars) bevestigt. Het is schrijnend dat je dit juist ook bij zogenaamd maatschappelijk geëngageerde kunstenaars ziet. Het is ontluisterend dat protest/kritiek en commercie met het begrip ‘urban’, of ‘street’ pijnloos verweven raken met elkaar (en daarvan is Absolut Search een goed voorbeeld). En het is eigenlijk heel pijnlijk dat kunst zichzelf hiermee voortdurend marginaliseert.

  11. …of dat kunst zich met kunst marginaliseert.
    Immers zijn er genoeg voorbeelden van kunstenaars die in het wilde weg flirten met commercie. Of zich aan de andere kant in een waan lijken te bevinden dat hun “maatschappij-kritische kunst” ook maar een rimpel zal nalaten buiten de platgeplamuurde galerie-muren.
    De enfant terrible “light”-kunstenaar.

    …zijn woorden als “urban”of “street” niet eigenlijk net zo waardevol, waardeloos, echt of nep, betekinsvol of betekinsloos…als het woord “kunst” anno 2006?

  12. Nou Arno

    Ik vind het fijn dat je zo begaan bent met mijn gemoedsrust maar ik ben het grotendeels met je eens. Natuurlijk kunnen kunst en commercie samen maar het ligt er wel aan hoe dit gebeurt. In Nederland hebben we niet zo’n traditie van sponsoring en weldoenerij zoals in de VS en andere Europese landen en leek het altijd dat kunst in de gemeenschapssfeer gevrijwaard kon blijven van de commercie. Die visie wordt nu losgelaten en hebben we te maken met een nieuwe trend: de commercie doet haar intrede.
    De avond bij het CBK was niet erg fris, Absolut drong zich erg op: de bar met jonglerende Absoluut Alcohol distribueurs was de grootste blikvanger en performance van de avond waardoor effectief het zicht op de kunst verloren raakte. Zo’n opdringerigheid en niet passen met het doel zal op termijn een afkeer oproepen bij het publiek. Het is voor het CBK ook wennen en aftasten hoe je zoiets moet vormgeven denk ik.
    Ik ben heb geen ideologische hekel aan het invoegen van het bedrijfsleven, ik zou alleen willen dat het wat chiquer gebeurde. Gemeenschapsgeld waarmee voorheen instituten als het CBK werg gefinancierd is ook geld van het bedrijfsleven, een mix van particulier en overheid is niet fout.

    Mij hoef je niet te overtuigen: ‘street’ of ‘urban’ zijn in mijn ogen nooit de revolutionaire nieuwe garde geweest zoals in jouw betoog nog doorklinkt.
    Het feit dat de kunst marginaliseert kun je niet opheffen door de oude rolverdeling tussen underground en bourgeoisie, avantgarde en establishment, kapitaal en sociaal, vooruitstrevend en conservatief weer in het leven te roepen.
    Die tegenstellingen bestaan in die zin niet meer. Street en urban zijn niet de synoniemen voor de oude revolutionaire ideologien. Het zijn in zichzelf al enigszins vindingen van commerciele aard, waar de bewoners van de desbetreffende typeringen minder moeite mee hebben dan jij. Maar ik kan me vergissen.
    Ik ga me in ieder geval niet meer ergeren aan het pseudo-geengageerde gehalte van enkele van de deelnemers.

    Ik zie overigens niet zo heel veel kritiek naar buiten, maaar eerder een zorgwekkende navelstaarderij over de eigen identiteit en verwondering over wat er nog maatschappelijk mogelijk is.

  13. Aha…revolutionair…das ook een goeie. Net zo eentje als street of urban…Het lijkt alsof er in de kunst nog steeds hoop bestaat op die revolutionaire comeback…het lijkt op het wachten in een bushokje voor de bus die wel of niet zal komen…het “Elvis leeft”-syndroom?

  14. Oh…en de wat chiquere invoeging van het bedrijfsleven, zal dit voorkomen dat het “niet fris”is? Is het misschien niet ergens helder om sponsoring op te merken d.m.v een of andere met Wodka flessen-jonglerende gladiool in de hoek van de ruimte?Denk aan het alternatief; verborgen sponsoring MET inhoudelijke inmenging bijvoorbeeld…zoals al langer gaande in zowat al die andere hoeken van de maatschappij… Wodka-jongleurs in het CBK: ik was er zelf niet bij, maar had het graag gezien. proost!

  15. Het bedrijfsleven is al lang ingevoegd E. Rosie, in musea als het Boijmans en het Stedelijk.
    Heb je daar erg veel last van ‘verborgen inhoudelijke inmenging’? Vind je het Boijmans onfris?

  16. …nee hoor.Op misschien wat “aanwinsten”in het verleden na : )…maar dit “Absolut-onfris” (ik citeerde daarmee jouw bevindingen) is een ander onfris lijkt me; Hier gaat het over één sponsor. Boijmans/stedelijk/van Abbe etc. hebben naar mijn weten een flinke lijst sponsors, en een vinger in de pap van de gemeente wat de inmenging verdeeld…Dat is zeker iets anders dan één bedrijf die een titel/beweging ( street-urban-etc) claimt… in een kunstruimte notabene. Ikzelf ben tijd terug benaderd voor een buitenproject in Antwerpen, ook gesponsord door Absolut. Daar sloeg het nergens op; het te vervaardigen werk moest in de vorm van een Absolut-fles gegoten worden…en er mocht een hoop niet. Compleet onzinnig. Er was niet eens fatsoenlijk budget. ZELFS dat was geen reden om mee te doen! ; ) Mischien was dat bij het CBK anders?

    Hoe zie jij het “chiquer” gebeuren dan?

  17. Precies zoals het dus hier niet is gegaan en zoals ze het in de musea wel geleerd hebben te doen. En wat dat betreft hebben de kunstenaars en het CBK ook hun verantwoordelijkheid.
    Het steekt ook slecht in elkaar en de bijbehorende flyer is helemaal beneden peil.

    Het gaat er om de kwaliteit te bewaren. Dat heeft het CBK niet gedaan. Het was hun taak om de jongens van Absolut te screenen op hun bedoelingen en werkwijze.
    Daarna de verantwoordelijkheid van de kunstenaars om er op deze manier al dan niet aan mee te werken. Dat een bedrijf een titel/beweging claimt is op zich al grotesk en hilarisch waardoor de ernst van de kwestie misschien ook niet helemaal helder was.
    Ik denk dat het zich uiteindelijk tegen Absolut zelf keert, maar misschien is mijn vertrouwen in de geestelijke gesteldheid van het publiek te groot.

    Maar principieel is er geen bezwaar tegen commercie.

  18. Ik ben het er allemaal best mee eens (maar wel roomboter hoor!), ik ben (nogmaals) helemaal niet tegen commercie alleen wel tegen branding. Een heel gebeuren overnemen en onder de noemer van een of ander merk plaatsen. Dat gaat mij veel te ver. (en het weer werd mogelijk gemaakt door…)
    Ik geloof wel dat de maatschappelijke irrelevantie van kunst(enaars) juist wordt bevestig door een gebrek aan gezelligheid in het kunstcircuit. Kappen met het gezuurpruim, laat het verd. swingen! Hard en chique!
    Jammer dat ik als voorbeeld dien van gemakzucht en opportunisme want daar herken ik mezelf niet in.

  19. Hmmm…wat een grenzeloos vertrouwen in het museum! Is het GEM in Den Haag ook een museum? Daar hebben ze laatst ook een beweging proberen te claimen…en een museale tentoonstelling te presenteren, maar ook daar ging het allesbehalve goed…

    Is het niet een bijna desperate drang om zo goed en zo kwaad aansluiting te vinden bij de “verloren” jeugdige doelgroep? Is niet ook het museum, ook het CBK voor een groot deel verleidt tot de marktwerking van het “Je bent jong en je wilt wat”-denken? Waarin een compleet ander dynamiek/referentie geldt?
    Het gaat denk ik helemaal niet over commercieel of niet…het gaat over wat je wil laten zien, wil vertellen en hoe je dat voor elkaar krijgt. Gesponsord of niet. Wodka-jongleurs of niet. Nou ja…zonder die jongleur dan..alhoewel…

  20. Ik zat gvd met “de Maaskant en ander ongemakken” zelf in het zakkie dat je achteraf meekreeg.
    Waarin precies de tegenovergestelde strekking van hetgeen die avond gebeurde, staat.

  21. Ooit heette de kpn-telecompetitie de holland casino eredivisie. (Of andersom, daar wil ik van af zijn.) Daar was ook wat rumoer over en nu is ieder gewend.

    Nog een geluk dat Absolut de culturele rechten van Rotterdam heeft opgekocht en niet pak hem beet dat Holland Casino.

  22. Leuke discussie, maar wel ontzettend sixties allemaal, die tegenstelling tussen kunst & commercie. En de kunstenaar als een soort Thunderbirds-held van International Rescue. Maar ik vind zo’n debat wel goed eigenlijk: iedereen roept over markt en sponsoring, maar wat betekent dat nou eigenlijk in de praktijk van alledag? Wel even een paar dingen recht zetten: wij (CBK) hebben weldegelijk alle vrijheid gekregen en genomen – Absolute heeft geen content geleverd en daarnaar niet gevraagd. De expo is zeer Nieuwe Binnenweg gericht en niet uitsluitend op de kunstcommunity. En we claimen geen jong en hip publiek en ook geen beweging: die maken al lang en breed deel uit van ons stedelijk netwerk.

  23. Beetje flauw om de discussie als ‘ontzettend sixties’ weg te zetten, Siebe. Ik denk dat niemand hierboven kunst en commercie als tegenstelling ziet, zoals jij suggereert.
    Het blijkt dat voor het CBK een dergelijke samenwerking met een sponsor een experiment is. En ook (waarom anders die lange discussie) dat het veel precisie en helderheid vergt om de juiste balans te vinden. Waarom zet het CBK er dan een “enthousiaste jonge beginnende curator” (zie Ron) op? En wie is dat dan? Waarom kom je er nergens achter wie er verantwoordelijk is voor de ‘content’. Ook niet op de absolutsearch.blogspot: “For Absolut Search we also asked some Rotterdam based artists to participate.” Wie is ‘we’? Of is het een ‘me’, zoals elders op die site?
    En van de wervende tekst op de CBK-site word je ook al niet vrolijk: “Kunstenaars infiltreren al decennia de openbare ruimte, de strategieën hiervan onderzoekend en blootleggend. Maar in deze tijden van agressieve elkaar beconcurrerende reclames lijken kunstinfiltraties klein en voorzichtig. Het is oorlog op straat en met een kunstwerkje ben je er niet. Hoog tijd voor een kunstinvasie”,
    of
    “De uitvalsbasis is de tentoonstellingsruimte aan de Nieuwe Binnenweg: een tentoonstelling met als thema ‘grootstedelijke invasie’. Schepen, ruimtevaartuigen en ander materieel in sculpturen en beelden geven de fascinatie aan met dit grote-mensen-speelgoed dat het ook in films zo goed doet. De hang naar avontuur en vooruitgang, spanning en sensatie die allemaal besloten ligt in stukken staal met zeilen erop of wielen eronder. De kunstenaars in de tentoonstelling tonen niet alleen de middelen van invasie maar gaan ook abstracter in op overnames: groot veel visueel geweld in de kunst, die opvalt en de bezoeker meesleept.”
    Áls ik het al begrijp, klopt er niets van. Jack ‘Pinchhitter’ Segbars help me; you’re the expert and I’m lost!

  24. Ja, daar zit wel wat in. Conceptueel is er van alles mis, daar geef ik je groot gelijk in. “Invasion” is een heel mooi concept waar zeker meer uit te halen viel (denk maar eens aan al die commercials vandaag die het thema ‘invasie’ hebben, van de gekleurde pingpongballetjes tot de vliegende blikjes Grolsch – of in het nieuws, van Sars tot Blauwtongziektes en Soa’s, of op het web, van Trojan Horses tot Spam). Jammer was dan ook dat Absolute op het laatste moment besloot “Invasion” te veranderen in het hopeloze “Search”, waardoor allerlei – in potentie – spannende aanzetten werden gedwarsboomd. Dus de sponsor heeft weldegelijk een rolletje gespeeld in de verwarring. De CBK-tekst vind ik zo slecht nog niet, al blijft ook hier de vraag in hoeverre die gedachte conceptueel werd uitgewerkt (nauwelijks dus). Kortom, er is voldoende voer voor verdere inhoudelijke discussie. Misschien had ik dat zelf moeten doen, maar ik wilde ook het experiment wel aan: iedereen zeurt over meer marktwerking en we krijgen het een beetje aangepraat dat de kunstsector en hopeloos marketingbeleid voert. Nou dacht ik, laat de marktjongens en meisjes dan maar eens zien of ze een betere tentoonstelling kunnen maken en meer/beter publiek weten te trekken. Hoewel ik te expo interessant vind en erg blij ben dat Fleur een aantal kunstenaars naar Rotterdam heeft gehaald die ik hier altijd al wilde zien, heb ik ook geconstateerd dat we het als sector helemaal niet zo slecht doen. Eerdere ‘urban’ tentoonstellingen die BKOR/CBK zelf organiseerde (waaronder Bad Boyz Inc, Hip Hop Immortals en Sneakers. Fresh Still Life) waren zeker zo interessant en bereikten ook het mixed/jonge publiek dat ons voor ogen stond (sterker nog: ze werden zelfs beter bezocht). Critici zouden kunnen stellen dat deze expo’s zo succesvol waren dat merken er niet zonder reden op afgevlogen zijn. Toch vind ik dat de commercie juist thuishoort in deze urban context. Urban is vandaag subversief (zeker niet revolutionair) omdat het droomt van een nieuwe, interculturele mainstream die er nog niet is – de oude is nog te dominant. Die toekomstige mainstream moet echter wel voldoende economie bezitten (je moet er kunnen werken en er je gezin mee kunnen onderhouden), want de droom van een marginaal kunstenaarschap in armoede – de bohemien – is aan slijtage onderhevig en symboliseert wellicht nog teveel de oude samenleving. Maar deze discussie gaat me even te ver. Kortom Arno, je zegt veel waars, maar ik denk dat dit debat ook het kunstdiscours mag verlaten en in andere richtingen kan worden gevoerd.

  25. Hoe kan dit debat het kunstdiscours verlaten? De aanleiding is een tentoonstelling in een Beeldende Kunsten-instituut met kunstwerken aan of rond muren, gemaakt door kunstenaars. Ik denk te horen dat je feitelijk een andere expositie voor ogen had, een waarbij de rol van de Young Urban Entrepreneur waarbij kunst in zijn palet van mogelijkheden inderdaad maar 1 van de middelen is. Als dat jouw visie is op de nieuwe professionele kunstenaar (lifesstylert lijkt mij een betere benaming) zou de expositie niet zo de nadruk hebben moeten leggen op de kwaliteit van het kunstwerk en het palet van verschillende middelen beter hebben moeten vertegenwoordigen. Dus hoe zit het nou?
    Wil er een jonge professionele attitude worden neergezet die geen kunst meer hoeft te maken of wel? Die halfslachtige houding stoort me ook omdat ze in jouw woorden niet inhoudelijk wordt voortgedreven maar omdat er ook jonge pappa’s en mamma’s bij zitten die ook hun brood moeten verdienen, een sociaal-economische motivatie dus.
    Als je een dergelijk beeld voor ogen had, had je een andere expositie moeten maken en niet een expo waarbij kunstwerken (hoe passee dit model in jouw ogen ook is) worden tentoongesteld als weergave van een gesteldheid. Die kunstwerken worden gemaakt door kunstenaars, door een curator in verband bij elkaar gebracht en vervolgens wordt dit hele zaakje aaan Absolut verkocht. Een goede deal voor Absolut die er geen moeite voor heeft hoeven doen behalve het inbrengen van de financiele middelen en er in de communicatie naar buiten alle credits voor mag claimen. Jouw conclusie dat het CBK geen enkele concessie heeft hoeven doen klopt gewoonweg niet. Dan heb je het effect van communicatie van Absolut onderschat. In de flyer wordt de expositie toegeschreven aan de zoekkracht en kunstzinnig vermogen van Absolut en is het zelfstandige curatorschap van het CBK verloren geraakt.

    De individuele kunstenaar die zijn/haar werk in een bepaald licht heeft gemaakt ziet zo de implicaties van het werk veranderd worden door de samenstelling van het geheel en vervolgens wordt dat geheel ook nog eens ingebed in de zeggingskracht van het bedrijfsleven en de pseudo-inhoudelijke waarde die Absolut er inlegt. Veel stappen die genomen moeten worden.
    En dat kan voor een kunstenaar teveel zijn.

    Ik vind het vervelend dat je een soort van tweedeling schetst tussen old school en up to date dat wat hier fout gaat moet verantwoorden. Er klinken stemmen van kunstenaars die serieus met kunst en de zeggingskracht van kunstwerken bezig zijn. Om dat neer te zetten als een gepasseerd station vind ik badinerend.

  26. En toch is het zo, beste Jack. Er kan nu eenmaal een hoop naast en door elkaar bestaan. En tegelijkertijd. “En dat kan voor een kunstenaar teveel zijn”. Inderdaad, maar waar. Wat ik met dat buiten-artistieke discours bedoel is dit. Voor me ligt het recente advies van de Rotterdamse Raad voor Cultuur over economie en creativiteit (“Rotterdam maakt werk van creativiteit”). Er wordt hier ingezet op vier kansrijke sectoren: architectuur, vormgeving, media en muziek. Jammer dat de kunst ontbreekt – zou dat niet een beetje te maken kunnen hebben met een te sterk naar binnen kijken van de kunst? Is er vanuit de kunst geen sterkere brug denkbaar naar de economie? Of in de woorden van Marleen Stikker (directeur van De Waag in Amsterdam): “Waarom willen we ons niet wat hardnekkiger een stuk economie toeeigenen?” Veel opstaan en vallen dus.

  27. Het gaat niet over naar binnen gekeerd zijn. Trek het in het grootst mogelijke verband, maak een expo met alle dwarsverbanden die er maar te vinden zijn. Maar er zijn specifieke grenzen waar de kunst zich in beweegt voor ze in een ander domein overgaat. Interdisciplinariteit bestaat alleen bij de gratie van die disciplines. Voor onderzoek hierna ben ik altijd te porren.

    Maar dat is niet waar het hier om draait. Dit gaat ook niet om je afwenden van economische realiteiten, dit gaat over de ruimte waarborgen zodat de kunst nog kan functioneren. Je maakt het veel te moeilijk.

    Gewoonweg Absolut linksonder op de aankondiging, niet te groot, niet te opdringerig, mede mogelijk gemaakt door:.
    Het gaat over uitvoering. Het gaat over ruimte overhouden waar de kunst kan ademen.

    Kan het niet zo zijn dat kunst een ander domein is dan de toegepaste uitingen waar jij naar refereert, met andere implicaties in de relatie tussen financiering en produktie?
    Je gooit alles makkelijk op 1 hoop. Toegepaste kunst vindt al de weg in de commercie. En als kunstenaars voor die optie kiezen moeten ze dat vooral doen, maar jij beslist nu die keuze voor hen.

    Heb je toevallig de expo bij Blaak 10 gezien?
    Allemaal ontwerpers oud-studenten van de WdK die blij zijn eens ‘vrij’ werk te kunnen laten zien, los van de opdrachtsfeer.

    En heeft dat rapport waar jij naar verwijst niet als grondslag dat creativiteit als smeermiddel wordt gebruikt om de economische motor aan te jagen? Is dat niet gewoon een strategie om economisch gewin te optimaliseren in een wereld waarin ‘creativiteit’, verkleint wordt tot uiteindelijk het verleuken van consumptiegoederen? Wordt hierin de creativiteit voorop gesteld of is de creativiteit instrumenteel voor produktieverhoging?

    En misschien is het goed om daar weerstand aan te bieden, dat is in ieder geval een keuze waarover individueel besloten moet worden. Is het niet gewoonweg een probleem van het instituut dat op zoek is naar fondsen?
    Het instituut heeft in ieder geval wel de verantwoordelijkheid om de kunstenaars die het vertegenwoordigt, te verwittigen van de strekking en constructie van de expositie waarin ze geplaatst worden zodat ze zelf kunnen nadenken en besluiten over deelname eraan.

  28. Als jullie nu eens allemaal lekker kunst gaan maken, jezus wat een oeverloos gedoe.

  29. Typisch des kunstenaars, het moet niet te moeilijk worden of te lang duren… dan gaan we weer kunst maken..

    Je hebt gelijk Siebe, de kunst is veel te veel naar binnen gekeerd..

  30. ..het werd eigenlijk net interessant! Een kijkje in de “naarbinnengekeerde” kunst-keuken…

    Kan dit naarbinnengekeerde niet ook een qualiteit van een bepaalde “discipline”zijn? Is dit niet ook al eens de afgelopen jaren (zeker in Rotterdam) in de politiek naar boven gekomen? Gevecht tegen de achterkamertjes, roep om transparantie etc.? De politiek die zich opeens met mediatrainingen en glimlachen moest bezighouden in plaats van dossiers bewerken? Hebben bepaalde disciplines niet ook baat bij een bepaalde afzondering en verdieping? Of leidt dit (“naarbinnengekeerde kunst”) tot een grote mate aan navelstaarderij en verwijdering van relevantie?

    In deze AbsolutCBK “discipline”; die van de street-urban-yoyo-kunst lijkt me de relevantie vooral op/met de straat te maken te hebben…ook hier is sprake van discipline-vervaging…er leek juist op straat altijd een gevecht met commercie in plaats van een omarming.
    Iets waar enkele deelnemende kunstenaars inmiddels een hele ander opvatting over hebben…of niet eens over nadenken. Maar Absolut wel. Die kunnen met een 7-mijlslaarzen mentaliteit ineens alle vliegen in een klap binnenhalen…Zowel “streetcredibility” als “kunstminnend”. Ze zijn wat dat betreft veel gewiekster. Dit zouden zowel de curatoren als de kunstenaars moeten beseffen…overwegen, en benutten of verwerpen lijkt me…

    Tis allemaal wel complex…en zeker niet “allemaal de schuld van” lijkt me zo. Zowle pro als contra.

    Maar toch.

  31. Fleur Kolk curated together with Young Urbans the show Absolut Wodka:

    YoungUrbans is a Rotterdam based agency, which generates ideas and creates concepts to connect commerce and culture. YoungUrbans maintains narrow links with an extremely interesting network of tastemakers, we know what’s going on and are able to effectively inform, create and execute.

    Being the superglue, we realize clicks between brands and consumers, encouraging creativity and advantage for both:

    brands…
    we work from the brands origin
    we facilitate meaningful things
    we stimulate brand endorsement
    we create new fans

    consumers…
    we respect them
    we listen to them
    we offer them advantages
    we inspire them

  32. Kan me helemaal in Jack’s verzuchting vinden. En ben het goeddeels met hem eens. Heel goed dat Siebe zo open de discussie ingaat. Misschien dat dit voor CBK/Siebe een goede reflectie op hun proefproject vormt.

    Vandaag kreeg ik dit persbericht:
    13 september 2006
    Vandaag verschijnt Boekman (68) over:
    Kunst & commercie.
    Het herfstnummer van Boekman (tijdschrift voor kunst, cultuur en beleid) onderzoekt de financiële zelfredzaamheid van de kunstwereld. Welke mogelijkheden zijn er voor kunstenaars om in het eigen onderhoud te voorzien en hoe maak je van een kunstbedrijf een financieel gezonde onderneming? Betekent dit een knieval voor het grote publiek of blijft de artistieke integriteit vooropstaan?
    Waarom maken filmers commercials, geven dichters workshops voor damesbladen en maken kunstenaars een schilderij in de kleur van het bankstel? En, is de creatieve industrie wat overblijft als de Chinezen de rest gaan doen?
    Kijk voor de volledige inhoudsopgave op: http://www.boekman.nl
    Meer informatie en recensie-exemplaren: m.hendriks@boekman.nl

  33. Het is inderdaad goed dat Siebe als verantwoordelijke voor de expositie Absolut hier de discussie aangaat.

    Nooit gedacht dat ik het ooit nog eens zou zijn met Arnold Heertje, citaat uit Boekman 68: “In zijn optiek kunnen de productie en consumptie van kunst niet aan de commercie worden overgelaten:

  34. er ging wat mis:

    Tot slot gooit uitgerekend een econoom, Arnold Heertje, in deze Boekman de knuppel in het hoenderhok. In zijn optiek kunnen de productie en consumptie van kunst niet aan de commercie worden overgelaten: ‘De institutie van het marktmechanisme is ongeschikt zorg te dragen voor het doorgeven van cultureel erfgoed aan het nageslacht.’ Ondanks de economische potentie van de kunstwereld pleit dit wel degelijk voor centralistisch optreden van de overheid, ook in de toekomst.

  35. Wacht even….hier was wel een heel snelle overgang van kunst naar cultureel erfgoed. Nu lijkt het alsof de functie van kunst bestaat uit het doorgeven van cultureel erfgoed aan het nageslacht en dat lijkt me niet de bedoeling.

  36. Hallo jack, e-rosie en de rest,

    Ik heb me even in jullie discussie verdiept. Het grappig is dat ik studente aan de hogeschool inholland rotterdam bezig ben met het schrijven van een scriptie over de commerciele grenzen bij musea. Een best pittig onderwerp en door het lezen van deze discussie kom ik er wat meer over te weten. Het is een hele zoektocht. De discussie over de commercie bij musea is volgens mij losgebarsten…

  37. Ik blijf trouwens de sculptuur-plastiek-model-schilderijen van Ron fascinerend vinden. Ook mede vanwege het feit dat het mij toeschijnt dat je alles met zo een geniale vondst kunt onderwerpen aan een eigen fascinatie.
    De schedel of de ingetankte haai van Hirst zouden zeker commercieel zeer waarschijnlijk een groot succes kunnen zijn.
    Wat mij brengt op de volgende vraag: Ron; doe je ook verzoekjes ?
    Met groet,
    Rogier

  38. Janneke Wesseling heeft een heel goed stukje geschreven in haar boek “Het museum dat niet bestond”. Door commercie verlies de kunst haar vermogen tot reflectie.

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*