Niels Post is beeldend kunstenaar en actief als mede-oprichter van Trendbeheer.com. Hij is opgeleid aan de AKI in Enschede en het San Francisco Art Institute. Zijn werk is wereldwijd te zien geweest op videofestivals, tentoonstellingen en als zelfinitiatief in de openbare ruimte.
Spam, computer gegenereerde tekst die niemand wil maar die overal opduikt, vormt de laatste jaren het basismateriaal van zijn beroepspraktijk. Post gebruikt het voor interventies op leegstaande winkelramen, wandsculpturen en ruimtevullende installaties.
De Top 5 exposities in 2010: Op 1) Thomas Demand met zijn expositie Nationalgalerie bij Museum Boijmans van Beuningen. Ook al is het maar een remake van de oorspronkelijke expositie in Berlijn, het blijft een [Meer…]
Ai Weiwei in het Groninger Museum. Uw correspondente uit New York is in Nederland en heeft de afgelopen twee weken enkele tentoonstellingen gezien en het hele land doorgereisd.
niels, mooie foto’s maar wat vond je er nou van? (of betekenen 15 foto’s dat-ie een 10 krijgt?)
Toen ik nog vies was van computers had Struycken toch iets magisch, van mij krijgt hij een dikke negen!
Van mij krijgt verslaggever Niels ook een 9.
Niels vond het kut met peren
@GJ: Daar ben ik nu al een paar dagen over aan het nadenken. De schilderijen vind ik goed. Maar door de presentatie van de openbare ruimte opdrachten heb je het gevoel dat je door een 3d documentatiemap loopt.
Die o.r. werken worden als scrollbare panorama projectie gepresenteerd en blijven daardoor hangen tussen installatie en documentatie (de o.r. werken zelf zijn goed).
Het geeft stof tot nadenken over de manier waarop kunst in de o.r. gepresenteerd wordt in een museum en of dat überhaupt wel moet of iets toevoegt.
Zou het met openbare ruimtekunst niet hetzelfde zijn als met performances: je kunt er elders/later alleen maar een documentair beeld van geven?
Maar er is toch van ieder kunstwerk ‘elders of later’ slechts een documentair beeld te geven? Óf je ziet het echte werk, óf je ziet de foto’s.
Een middencategorie tussen echt en documentatie is de reproductie of fascismile, wat dan in performance-termen weer zoiets zal zijn als een ‘re-enactment.’
Interessant is dat bij kunst in de publieke ruimte deze ‘middencategorie’ niet mogelijk is omdat het juist de omgeving, de openbare ruimte is, die het werk noodzakelijk dient te omkleden en dus in een niet-openbare ruimte alleen maar middels documentatie getoond kan worden.
Nog een schepje extra interessant wordt het te beseffen dat sommige kunstwerken in de publieke ruimte pas als kunst worden ervaren juist door de foto’s ervan in het museum te hangen.
Ik denk echter niet dat Struycken tot deze laastste categorie gerekend dient te worden.
Hoe dan ook, als je er dan naar toe wilt in Groningen, rij dan ook eens naar Arnhem. Daar kun je een prachtig kruispunt/ parkeerplek van de hand van deze man zien! Deze tentoonstelling stond ook op mijn lijstje ik ga zeker even bekijken, bedankt voor de tip Niels!
niels, mooie foto’s maar wat vond je er nou van? (of betekenen 15 foto’s dat-ie een 10 krijgt?)
Toen ik nog vies was van computers had Struycken toch iets magisch, van mij krijgt hij een dikke negen!
Van mij krijgt verslaggever Niels ook een 9.
Niels vond het kut met peren
@GJ: Daar ben ik nu al een paar dagen over aan het nadenken. De schilderijen vind ik goed. Maar door de presentatie van de openbare ruimte opdrachten heb je het gevoel dat je door een 3d documentatiemap loopt.
Die o.r. werken worden als scrollbare panorama projectie gepresenteerd en blijven daardoor hangen tussen installatie en documentatie (de o.r. werken zelf zijn goed).
Het geeft stof tot nadenken over de manier waarop kunst in de o.r. gepresenteerd wordt in een museum en of dat überhaupt wel moet of iets toevoegt.
Zou het met openbare ruimtekunst niet hetzelfde zijn als met performances: je kunt er elders/later alleen maar een documentair beeld van geven?
Maar er is toch van ieder kunstwerk ‘elders of later’ slechts een documentair beeld te geven? Óf je ziet het echte werk, óf je ziet de foto’s.
Een middencategorie tussen echt en documentatie is de reproductie of fascismile, wat dan in performance-termen weer zoiets zal zijn als een ‘re-enactment.’
Interessant is dat bij kunst in de publieke ruimte deze ‘middencategorie’ niet mogelijk is omdat het juist de omgeving, de openbare ruimte is, die het werk noodzakelijk dient te omkleden en dus in een niet-openbare ruimte alleen maar middels documentatie getoond kan worden.
Nog een schepje extra interessant wordt het te beseffen dat sommige kunstwerken in de publieke ruimte pas als kunst worden ervaren juist door de foto’s ervan in het museum te hangen.
Ik denk echter niet dat Struycken tot deze laastste categorie gerekend dient te worden.
Hoe dan ook, als je er dan naar toe wilt in Groningen, rij dan ook eens naar Arnhem. Daar kun je een prachtig kruispunt/ parkeerplek van de hand van deze man zien! Deze tentoonstelling stond ook op mijn lijstje ik ga zeker even bekijken, bedankt voor de tip Niels!
http://www.8weekly.nl/index.php?art=5747
peter is koning, heb les van hem gehad, r.e.s.p.e.c.t