Intocht Sail Amsterdam vanaf de NDSM-werf, augustus 2010. Historiserende namaak is cultuur van niks, maar het zorgt soms voor zinsbegoochelende beelden. (‘live CGI’)
Verre van compleet toch ook aan het einde van 2010 weer het traditionele lijstje met memorabele culturele zaken uit het afgelopen jaar: Playlist 2010.
Toneel
Het onbetwiste hoogtepunt van het culturele jaar 2010 is de voorstelling Kinderen van de zon van Toneelgroep Amsterdam, regie Ivo van Hove. (trailer)
Geweldige regie, geweldige acteurs, geweldig toneel. Van grappig naar dodelijke ernst, het spel gaat ongemerkt van register tot register en eindigt in een climax die weken nazindert. Uitblinkers zijn Jacob Derwig, Gijs Scholten van Aschat en vooral de magnifieke Halina Reijn. Voor 6% of 19%, gaat u komend jaar eenmaal naar het toneel, laat het deze voorstelling zijn.
Opmerkelijk was verder Ksztalt (Gombrowicz) van Oostpool met o.a. Lard Adrian en Maria Kraakman en het spel (in verzen) van Chris Nietvelt in Phaedra was ronduit fantastisch. De herneming van Pinters Thuiskomst door de jonge acteurs van FC Bergman was buitengewoon memorabel: alles behalve perfect, maar wel vies, vuig, snel, energiek, grappig, agressief, geil en vooral brutaal. Matteo Simoni in de vrouwenrol was geweldig. (Zie ook dit interview door De DoDo.)
De beste Hamlet was overigens een Duitse, van Vlaamse hand: Hamlet door het Thalia Theater in regie van Luk Perceval.
Beeldende kunst
Doktor Faustus, in W139. In het echt beter.
De beste expositie van het afgelopen jaar was de afscheidstentoonstelling van directeur Gijs Frieling in W139, Doktor Faustus, met op de wanden het werk van Gijs Frieling zelf, Paul Klemann, Natasja Kensmil, Menso Groeneveld, Joris Lindhout, Gijs Assmann, Axel Linderholm, Charlotte Schleiffert en Dick Tuinder. De heropeningstentoonstelling van The Temporary Stedelijk at the Stedelijk Museum is misschien niet zo goed, maar het enkele feit dat dit museum in augustus weer toegankelijk werd is op zichzelf al memorabel.
Het favoriete kunstwerk van 2010 is vermoedelijk gemaakt door Navid Nuur (2) of Willy de Sauter.
Muziek
Het mooiste concert was Cantus in memoriam van Amsterdam Sinfonietta en het volwassen geworden wonderkind Sergei Khachatryan, waarin zowel Cantus in memoriam Benjamin Britten (Arvo Pärt) als Partita for Violin #2 (J.S. Bach) klonken. Het voltooide Sweelinck Monument (de complete vocale werken) door Gesualdo Consort Amsterdam is prachtig en Benjamin Herman is gewoon steengoed.
En, for something completely different, het prettigst om mee te zingen (backingvocals) was dit jaar Hand Me Down Your Love van Hot Chip, het knappe puberchagrijn van The XX maakte altijd weer vrolijk en van de beelden van hard body Lady Gaga is notie genomen.
Dans
De indrukwekkende aanwezigheid van Valentina Campora in het fijne IOVIODIO van Gabriella Maiorino was zéér opmerkelijk.
Literatuur
Drie boeken die in het afgelopen jaar zijn verschenen zijn het best van allemaal: als eerste Prix Goncourt du premier roman 2010 winnaar Laurent Binet met het bijzondere HhhH Himmlers hersens heten Heydrich, en als tweede het knappe Clausewitz van Joost de Vries en als derde De Weldoener van Frans Thomese. Stuk voor stuk aanraders.
Wat verder ter tafel kwam
In November at ik dit jaar het allerlekkerst en het allerpretigst in restaurant De Kas, verder ook zeer het vermelden waard zijn Bordewijk, Fyra en Le Restaurant, maar ook het vriendelijke Noorderlicht en Marius blijven favoriet.
The Economist en De Groene zijn, elk op hun eigen wijze, fijne tijdschriften en Bas Heijne is een van de weinig columnisten die niet overbodig is. Het decor en de enscenering van Die Soldaten (Bernd Alois Zimmermann/DNO) was verbluffend en Monic Hendrickx in Penoza was een redenen om, zowaar, de televisie aan te zetten. Leuk was Amal Mahers opening van Holland Festival, gezien in Oosterpark, en Carlos (Wikipedia) was een fascinerende film.
Vastberaden, maar soepel en met mate, blijft ook in 2011 het devies.
Beste Grüße & Good Luck.
“Bas Heijne is een van de weinig columnisten die niet overbodig is.”
Meen je dat echt?
Jazeker. Ik ben op de hoogte van de aversie tegen hem, maar ik heb al 15 jaar een zwak voor de man. Ik noemde Heijne overigens vooral vanwege columns als Een beetje schelden, een beetje slaan en Waarom wordt de elite haar kunst niet gegund?.
Mathijs Bouman in het FD (voorheen in de Groene) is trouwens ook een goede columnist. Veel meer zou ik er niet kunnen opnoemen.
Hm. Sorry dat ik er nog even op terugkom (wil eindejaarslijstjes niet verpesten) maar vandaag besteedt Heijne 3 NRC-pagina’s aan het channelen van Martin Bosma. Nu snap ik er helemaal niks meer van.
Enfin, een goed nieuwjaar!
Ik ben het wel eens met de stelling dat Bas Heijne zinnige dingen te berde weet te brengen, maar die drie pagina’s afgelopen vrijdag begreep ik niet en ik kreeg ze ook niet uit: daarin heeft jap helemaal gelijk!