Hiroshi Sugimoto @ Pace Gallery
Zaterdag 26 November, 20 graden in Manhattan, het weekend van Thanksgiving en een mooie dag om rond te banjeren in de galeriewijk Chelsea. Drie uur de tijd en ik begin mijn ronde op de 25e straat en ‘I want to work my way down’.
(een bericht van Jo-Anneke van der Molen)
Sommige galeries zijn dicht vanwege Art Basel Miami aankomende week. Toch is het behoorlijk druk in Chelsea en kom ik meer mensen tegen die met deze heerlijke dag op adem willen komen met inspirerend werk. Mijn naam zet ik in gastenboeken onder de namen van andere kunstenaars en galeriehouders.
Over het algemeen zag ik veel oude bekenden zoals Hiroshi Sugimoto bij Pace Gallery, mooie sculpturen waarin hij zijn foto’s heeft verwerkt. De spiritualiteit in zijn werk maken de objecten erg persoonlijk en geven een gevoel van oneindigheid.
Daarnaast was Nan Goldin te zien bij Matthew Marks Gallery. Een overweldigende maar goed gebalanceerde combinatie van foto’s van haar hele cariere, die ze geplaatst heeft naast werken van oude meesters uit het Louvre, waardoor een nieuwe communicatie ontstaat over liefde en verlangen.
Ook Jim Hodges is een, meer Amerikaanse, oude bekende die de zalen van Gladstone heeft overgenomen. Zijn reflecterende werk doet denken aan een vervreemdend universum terwijl het toch een politieke onderlaag heeft.
Het werk van Roberto Matta, ook bij Pace Gallery begreep ik niet zo goed, groot werk in een geweldige galerie, het moet wel goed zijn, maar ik heb meer uitleg nodig.
De Marlborough Gallery loop ik meestal aan voorbij, maar nu hadden ze het werk van Rashaad Newsome, een African-American kunstenaar bij wie ik een keer op atelierbezoek ben geweest met een MoMA groep. Interessant om te zien hoe het vanuit het atelier in de galerie hangt. Mooie collages, energiek en vol kritiek op de jongerencultuur.
Metro Pictures heeft vaak meer experimentele tentoonstellingen, conceptueel en soms ongrijpbaar. Claire Fontaine’s werk is wel begrijpbaar, tijdsbepalend en experimenteel. Een video in combinatie met een installatie van schilderijen, tassen met lege blikjes en een stellage wat me deed denken aan het Nederlandse paviljoen tijdens de Biënnale van Venetië.
Verder zie ik twee gecureerde groepstentoonstellingen. De een erg conceptueel met Japanse kunstenaars bij Marianne Boesky en de ander heel oppervlakkig met als overduidelijk thema de gloeilamp bij Pace Gallery.
When Vibrations Become Forms @ Marianne Boesky Gallery
Burning, Bright: A Short History of the Light Bulb @ Pace Gallery
Bij enkele galeries loop ik langs vanwege tijdnood. Paula Cooper heeft werk van Mark Di Suvero van wie dit jaar veel beelden te zien waren op Governors Island. Ik kan er niet zoveel mee.
Daarnaast had Tanya Bonakdar werk van Uta Barth, erg interessante prints, hebben iets weg van de schilderijen van Luc Tuymans.
Gelukkig was ik nog net op tijd voor de ongelofelijke foto’s van Andreas Gursky bij Gagosian. Tijdens de auctions van drie weken geleden is er een werk van hem voor 4 miljoen dollar verkocht. Het is dan ook een verademing om zijn werk te mogen aanschouwen. Had ik maar een paar miljoen.
Leave a Reply