Ja natuurlijk – de titel is ongemakkelijk, tendentieus haast. Los van de misschien opzettelijke associatie met NCRV’s Ja Natuurlijk jeukt vooral de ondertitel – Hoe kunst de wereld redt. Deze insteek riekt programmatisch en te verwachten valt dat kunstwerken bedoelingen gaan illustreren.
Een bonte stoet grote en grootse werken van grote en grotere kunstenaars komt voorbij. Het is in aanzet een breed opgezette publieksvoorstelling met een doel: “de manier waarop we nu omgaan met onze planeet moet veranderen. […] Ja Natuurlijk gaat voor verandering van perceptie en mindset.” Toe maar. Die grootse opzet is aardig – zulks doe je ja natuurlijk niet en het dan toch doen en voor elkaar krijgen: een dikke plus voor de moeite.
De tentoon lijkt laagdrempelig en toegankelijk en ik verwachtte volksdrommen. Toen ik een suppoost vroeg naar de onverklaarbare rust zei deze: “De tentoon is veels te moeilijk. Mensen gaan niet lezen. Als je niet leest is het voor de meeste mensen te obscuur. De mond tot mond reclame is summier. Het zingt niet rond.”
Blind als ik ben had ik dat niet verwacht. Ik had er rekening mee gehouden dat het waarschijnlijk niet helemaal een tentoonstelling op mijn lijf geschreven zou zijn, eerder een instaptentoon moeilijke kunst makkelijk gebracht. Als bakken geld, tijd en moeite – het kost wat, zo’m megafestatie – rust in plaats van ruis levert stuikt er iets. En dat is jammer. Maar wellicht is het de laatste maand wat aangetrokken.
Hoe kunst de wereld redt – wie dat buurtend komt meewinkelen voelt zich eenmaal weer buiten bekocht. Plat aangeharkte marketingblabber schept verwachtingen die niet worden ingelost ja natuurlijk niet. Groots staat broederlijk naast grotesk – er is veel te zien voor iedereen en ik denk dat de tentoon meer bezoekers verdient.
Misschien – ook erg – is het boek beter.
De website is niet zo fraai maar biedt veel achtergrondinformatie. Je leest er prachtig wat er van de werken verwacht wordt.
Nog tot 23 augustus.
Noot vooraf: de kunstwerken staan letterlijk in de spotlights – in het schemerduister en uitgelicht als betrof het een RAW Artfair zolder – wat droog fotograferen niet altijd even gemakkelijk maakt. Plus: onderstaand is slechts een selectieve greep uit veul meer. Gaat dat vooral zelf zien kortom.
Marc Dion – Mobile Wilderness Unit, achtergrond Jim Holyoak en Matt Shane.
Grote namen ontbreken niet. Hier de grootmeester van de edelkitsch Anselm Kiefer – The Secret Life of Plants
Otobong Nkanga – Kolanut Tales
Hoogtepunt: Paddenstoelenmuur Zeger Reyers
Absoluut hoogtepunt Yvonne Dröge Wendel.
Vergelijkbaar maar toch minder is het werk van de vloerkunstenaar DESSO, her en der door het gebouw verspreid.
Smeltend vet van Raul Ortega Ayala. (Wie herinnert zich de prachtinstallatie van zijn hand nog op de grote Stroom Foodprint tentoonstelling: het indrukwekkende Living Remains.)
Mooi werk Egied Simons
Het plastieken rif van Maarten Vanden Eynde lijkt nog immer te groeien.
Reuze aardige lamp Eliasson.
Urban Futures Hans Scholten vond ik meesterlijk. Gaat URL-loos door het leven??
Tinkebell met een serie jagend kindje Amy. Killing is cool uit Amerika.
Mooie installatie Desso
Buiten gaat het lustig door
Het kunstenaarsduo Maria Isabel Gaudinez en Alfredo Juan Aquilizan ism de bekende duitsche kunstenaar Lidl
Zeldzaam fraaie Atelier van Lieshout. Sawmill/Cheesemaker.
Houten platform voor lezingen en discussies Marjetica Potrč / OOZE
Arbor Morgana Egied Simons
Moet ook gebeuren
Zo kan het ook.
Sommige werken bederven het een beetje voor anderen, zoals Tea Makipaa’s eendimensionale Petrol Engine Memorial Park.
Ja Natuurlijk is met aanhangende activiteiten – zie website – nog tot te zien tot 23 augustus.
Dag Niels,
Dank voor je mooie recensie! Je vergelijking met Raw Art is goed gezien. Het is namelijk dezelfde lichtadviseur die de finishing touch gaf: Paul van Laak. Mag best wel eens in het zonnetje worden gezet.
Inmiddels is het aantal bezoekers flink aangetrokken. Drommen mensen in het weekend. Voornaamste reden voor langzame start: mensen hebben de tijd. De tentoonstelling duurt nog to 23 augustus. Vooral dat wordt rondgezongen.
Dat je moet lezen is een verbazing ]naar de andere schok meegetrokken. Mijn advies: go with the flow en laat alle vormen van hokjesdenken voor een keertje los. Een wereld gaat voor je open.
Laatste nieuws: ja Natuurlijk wordt in de USA besproken als een landmark tentoonstelling en in de pers een ‘kleine dOCUMENTA’genoemd. Niet verkeerd voor Nederland.
Ha Ine,
het was ik (Jeroen Bosch) die bovenstaand schreef; dank voor je complimenten – je leest op geheel eigen wijze.
De grootschalige insteek vind ik fascinerend. Over het geheel heb ik zoals je ook kunt lezen wat enerzijds anderzijds.
Maar er komt meer langs eerdaags (Marjetica Potrč / OOZE, TAAKJ, de toren van Oud)
het gaat toch steeds om het zelfde. Wat is echt en wat is nep. Eigenlijk weten wij dat niet meer omdat onze wereld en daarom ons wereldbeeld constant wordt gedeformeerd. Ik vergelijk met knippen en plakken. De ene kunstenaar wil laten zien: laat onze natuur met rust; de andere wil laten zien dat je een koppeling kunt maken tussen onze consumptiemaatschappij en natuur. Dat kan door vanuit de maatschappijkritische invalshoek kijken door natuurlijk liefst met grote gebaren om maar de aandacht te trekken dat die consumptiemaatschappij een grote illusie is. Maar met diezelfde illusie zal die maatschappijkritische kunstenaar tot het overdreven toe mn dmv beeldtaal de natuur via beeldcommunicatie de kijker proberen wakker te schudden of enigszins te prikkelen om stellingname te nemen voor instandhouding van die natuur. Of dat de kunstenaar daarin slaagt is of hij middels zijn beelden die aandacht kan krijgen die hijwenst. Of die aandacht dwingend of vrijblijvend bij kijker overkomt zal hem niet boeien. Want iemand die maatschappijkritisch is zal zijn beelden altijd van ondergeschikte rol zijn. Want de boodschap behoort direct over te komen. Vergelijk het misschien een beetje denigrerend maar niet zo bedoeld met reclameblokken die door hun repeterend vermogen op je netvlies worden ingebrand. Zo gaat een maatschappijkritische kunstenaar ook met zijn beeldtaal om zijn kijkers te bereiken. Positieve of negatieve aandacht speelt dan geenrol van betekenis het blijft een soort van shootercomputergame. Door at random (in de wilde weg) schieten zul je een kijker ‘raken’. En dat is weer doelgericht werken om de ‘gunst’ van de kijker, die zich min of slachtoffer waant. Maar ook een kijker is net als kunstenaar maar een mens die het zeker leuk vindt aandacht te krijgen. Wees dan als schutter zeer selectief en zuinig met je patronen. Over de top werk averechts. Terug wat betreft die maatschappijkritische kunstenaar. Door zijn statement en activiteiten zal meestal vrij snel een andere kunster zijn werk weerleggen! Die mensen noem ik maar kunstkritische kunstenaars! Maar dat is een andere verhaal.
Hoe kritisch die kunstenaar is omtrent is is af te lezen aan zijn inkoninkomen die hij aan zijn kunst verdient. Want maatschappijkritisch is niet per definitie armoede. Al kan zo’n kunstenaar jou dat doet geloven. Blijkt ook maatschappijkritisch zoals duurzaamheid, co2 twee kanten van het gelijk te hebben. Want in een economische maatschappij draait in eerste alles om geld. Maar kunst hoort evenals cultuur en natuur bij de mens. Het kan ons met elkaar verbinden om op deze planeet uit eindelijk ons eigen geluk te kunnen vinden! Want het geheel is altijd meer dan de som der delen.