De werken van Charl van Ark bestaan uit onooglijk detail en eindeloze kruisverwijzing. De detaillering toont zich in het echt – de werken zijn stapelingen van ‘fouten’: krasjes, deuken, gaten, vlekken. De kruisverwijzingen zijn onderling, herhaling van zetten en voor wie het weet ook naar buiten: bronbestand foto van (atelier, plek) danwel dat atelier of die plek zelf. Het heeft een hoge mate van reflexiviteit en zelfverwijzing. Eenmaal een beetje vertrouwd met het oeuvre kun je de diversiteit proeven; gecontroleerd toeval.
Een werk met tekst wordt bijna altijd strip, illustratie. En ontsnapt daar soms aan als het klopt. Van mij hoeft de expliciete taligheid in de vorm van titel als tekstelement op het werk (joods licht) niet zozeer. Tekst neemt snel over en leidt af van beeldende eigenheid. Waar het hierboven helemaal op zijn plek is.
Hier wordt het echt gek – lijken wel sporen van wichelarij, het in elkaar passen.
Altijd mooi – de achterkanten van de doeken/panelen maken evenzeer deel uit van het verhaal.
Die geheel eigen kruisverwijzing gaat niet alleen naar buiten, heeft een lichamelijke component. Hand – hart. Misschien is het fetish-aspect wat lang not done was (en is) net wat te verborgen. Waar dat dit werk juist zo buitengemeen tegendraads abstract maakt.
In de projectruimte van Phoebus een selectie kleiner werk, dat geen geheel wil worden, het is een verzameling eerder dan een expositie. Maar must see en visit desalnietemin woor wie wil proeven aan een groots en weerbarstig oeuvre van een van de meest interessante (en onderschatte) Nederlandse kunstenaars.
Nog tot 3 mei.
Prachtig werk. Niet van de straat (maar toch ook weer wel).
Zie ook : Art Rotterdam 2013. Looking for Charl van Ark https://youtu.be/wxea4-6FHQM
Meer Van Ark t/m 17 juni a.s. bij Nouvelles Images in Den Haag: https://youtu.be/0l5K9jMAB3w