- Buitengemeen gloedvolle openingswoorden van Phillipe Van Cauteren, directeur S.M.A.K.
Een oppervlakkige beschouwer zou bij binnenkomst zomaar kunnen denken dat groots is uitgepakt met een solo van de bekende Vlaming Ante van Ark of is het toch de Nederlander Charl Timmermans? – zo natuurlijk oogt alles, als vanzelfsprekend haast. Ogenschijnlijk verweven dubbelspel van twee grootmeesters spant een grootse ruimte op waarbinnen een onverhoeds visueel beeldend spel plaatsvindt.
Beide kunstenaars verschillen enorm, de een werkt eerder tekenachtig, de ander zet meer fundamenteel in. Zo bij elkaar, hier in Emergent, gebeurt van alles, iets tamelijk bijzonders – een dubbele solo als daadwerkelijke dialoog. De beide heren hebben in een week hangen, werken, wikken en wegen iets uitzonderlijks weten neer te zetten. Elke ruimte naar eigen hand. Dit moet je gaan zien.
Nu zeg ik vaker ‘dit moet je gaan zien’ maar dat geldt hier eens temeer, niet alleen voor de werken zelf; de tentoonstelling, de werken, de kunstenaars – magistraal goed allemaal, maar het één-twee van de dialoogvorm is niet in fotografische verwijzing te vatten. Om de hoek of tegenover, in elke zaal hangt steeds werk van beiden waar ik in de kiek steeds slechts een van de twee werken kan tonen.
Hier is nog het beste te zien wat ik bedoel met verwevenheid, dubbelspel in eigenheid: Zwiefall, Ante Timmermans en Charl van Ark. Naamgever van de tentoonstelling. Alsof het zo hoort. Je zou het als één werk kunnen zien en als zodanig wordt het ook aangeboden.
In aanloop naar de opening stak ik mijn liefde voor het werk van Charl van Ark niet onder stoelen of banken. Herlees nav mijn atelierbezoek “Het is abstract beeldend werk dat veeleer is dan dat het verwijzend is. Er zit geen omslachtig extra in dat wat je ziet. Het is schilderkunst pur sang, zelfbewust, zelfverwijzend.”
Over Ante Timmermans dan:
Blijk ik dit heel slecht gefotografeerd te hebben. In werkelijkheid moddervet. Een van de drie reusachtige panelen bij de ingang. Gelaagd: gekerfd, geschilderd, vol sporen van handelingen, tekst zichtbaar, Ohn. Heel rijk, eenheid in veelheid.
Heel anders dan dit enkele zalen verder – staat haast schraals tegenover de exuberante rijkheid vol detail van de vorige. Moeilijk te zien op foto wellicht (klik voor groter) waarom ik dit zo’n waanzinnig goed schilderij vind. Niets meer dan een paar potloodhalen, zwarte tegenvorm, verfspatters. De huid van het hout is zichtbaar. Waanzinnig terloops, zo gemaakt, als in een ogenblik, wat een lef. Geen spat teveel, geen spat te weinig. Het klopt enorm.
Links Charl, rechts Ante.
Links Charl, rechts Ante.
En omgekeerd.
Fetisjisme haast; Poetik des Raumes 2008 van Charl van Ark.
Nieuw werk 2019 Charl Auf dem Weg zu den Möven III
Incluis prachtige details
Bovenstaand vormt slechts een greep uit het gebodene.
Vreemd genoeg een van de makkelijkste tentoonstellingen die ik in tijden zag. Je hoeft alleen maar te kijken. Gewoon zoals het hoort eigenlijk. Zwiefall is radicaal. Modieuze prietpraat om het gebodene cachet te geven is nergens nodig. Hoe heerlijk is dat. Inspirerend, eigen, grote klasse.
Nog te zien tot 5 januari.
emergent.be/nl/Artistiek/Tentoonstelling/Id/302/Ante-Timmermans-Charl-van-Ark-ZWIEFALL
(Een woord over Emergent, wellicht minder bekend: Emergent is een tentoonstellingsplek in een geheel verbouwd oud pand in het centrum van Veurne. Particulier initiatief, met privaat geld opgezet door een groep liefhebbers. Check de eerdere projecten. Ik ken eigenlijk geen vergelijk. Het is geen particulier museum zoals die met bosjes uit de grond schieten, maar een onafhankelijk gecurateerde projectspace. Je kunt denken aan Garage Rotterdam en Parts Project in Den Haag in Nederland.)
Artcouch: “Een verrassend harmonieuze tentoonstelling. ”
https://www.theartcouch.be/events/emergent-ante-charl/