De Volkskrant Beeldende Kunstprijs is in tien jaar uitgegroeid tot de meest sprankelende kunstprijs van Nederland. Misschien minder prestigieus dan de Prix de Rome, maar genomineerden en winnaars bezien fris, divers en “solide graadmeter op hoog artistiek niveau en ijkpunt” zoals de VK zelf stelt; daar is geen woord aan gelogen.
Met winnaars en publiekswinnaars als ondermeer Floris Kaayk, Zoro Feigl, Navid Nuur, Bram de Jonghe een bescheiden line up op de bovenverdieping en op de begane grond nieuw werk van Jay Tan, Anouk Kruithof, Jan Hoek, Taocheng Wang en Alexis Blake.
De opening was stervensdruk, tussen mij en de performance van Alexis Blake stonden een man of zevenhonderd.
Een impressie in twintigtal beelden:
Anouk Kruithof met de boekenkast (Enclosed content chatting away in the colour invisibility) een dikke drieduizendtal gevonden boeken op kleur, gedoodverfd publieksfavoriet…
…maar met een bloemlezing werk…
…en een keur van publicaties aan de wand komen de afzonderlijke kwaliteiten van haar werk minder uit de verf. Dat is jammer want ik heb haar hoog zitten. Ik snap het wel – publicaties spelen een niet te onderschatten rol in haar oeuvre.
De enige(!) man in het gezelschap Jan Hoek mag nog even blijven – zijn solo hier in Schiedam is koud afgelopen, hop, gewoon door in de Volkskrant Beeldende Kunstprijs.
Complex lijkt het werk van Taocheng Wang met van alles…
…en papierwerk en blokjes tomaat.
Alexis Blake is van de performances en de openingsperformance miste ik.
Alexis Blake going strong.
Gelijkt wel een kijkerd van Navid Nuur maar is er een Jay Tan…
…de achterruimte volledig volgetoverd…
…met heel veel dingetjes. No pun intended.
Boven overzicht van tien jaar Volkskrant Beeldende Kunstprijs.
In de veelheid wat kleintjes misschien.
De kleinste Zoro Feigl ever, dat mag wel op de kiek.
Waarin klein groots kan zijn. Oneindige hypnotover van maliënkolder.
Eerste winnaar (2006) Nathalie Bruys. (Huh?, die doet toch geluidskunst?)
Navid Nuur (2010), die is wel heel groot geworden.
Femmy Otten (2013)
En even verder haar man Bram de Jonghe – die 2015 won.
Man wat een geweldige abstractie. Knettervette staalsculptuur met ingebakken mosselen.
Alweer zo’n goede installatie, wat een kunstenaar.
Hier ben ik sprakeloos van. Én zo eenvoudig. Én straffe esthetica. Én narratief zonder slappe zever – staat als een huis.
Guido van der Werve (2007). Bal der giganten.
Sarah van Sonsbeeck.
Nik Christensen
En dan mis ik nog/heb ik hier geen beeld van Eylem Aladogan, Ahmet Ögüt, Floris Kaayk, Levi van Veluw, Tala Madani en Sharon Houkema.
Op zolder relevante knipsels.
Alsmede interview Johan Nieuwenhuize – huh die zag ik toch niet bij de Volkskrant Beeldende Kunstprijs – door Merel Bem.
Stiekem ertussen geplakt misschien.
Merel Bem, Paulien Oltheten.
Nog een woord over de Volkskrant beeldende Kunstprijs – ik vind hem steevast plezierig.
Scouts dit jaar: Heske ten Cate (hoofdredacteur Mister Motley: Anouk Kruithof), Nina Folkersma (onafhankelijk curator: Alexis Blake), Martijn van Nieuwenhuijzen (conservator Stedelijk Museum in Amsterdam: Jan Hoek), Clayde Menso (directeur Amsterdams Fonds voor de Kunst: Taocheng Wang) en Fiona Tan (beeldende kunstenaar: Jay Tan – geen familie).
Nog tot 22 januari.
stedelijkmuseumschiedam.nl/nl/tentoonstellingen/verwacht/9-uncategorised/501-oogst
Leave a Reply