BIRD, Paradiso en kunstenaar Berend Strik

CORONA: Een jaar later

    Lisa, sasha, phil

Het is alweer een jaar geleden dat ik vanuit Brazilië terug kwam naar Nederland vanwege Corona. Ik maak de suggestie aan Jeroen en Niels om iedereen die ik een jaar geleden heb bezocht om te kijken hoe ze met COVID omgingen nu weer te bezoeken en te zien hoe het hen vergaan is in het afgelopen jaar.

(Ziehier het bericht van een jaar geleden.)

Vlak na aankomst vorig jaar vierde ik samen met Philip Powel buiten op 1,5 meter afstand de verjaardag van vriendin Lisa Boersen. Een jaar later gaan we weer naar haar toe en alsof er niets veranderd is vieren we haar volgende verjaardag. Het regent pijpenstelen dus feestje op de binnenplaats buiten gaat het niet worden. De afgelopen 6 maanden mocht je maar met 1 gast binnen zijn en hadden we Lisa’s verjaardag dus niet kunnen vieren maar vanaf 28 april mag je weer samenkomen met 3 mensen (of gezinsunits) 1,5 meter in acht nemend, hoera. We trotseren het koude regenachtige weer we vieren haar verjaardag dus een paar dagen later, gewoon binnen bij haar in huis en brengen wederom bubbels en aardbeien en Lisa maakt kaas quesadillas. We staan er even bij stil wat is er nou eigenlijk veranderd in een jaar?

Hoe is het gegaan met ons en met BIRD en Paradiso?

Ik ben nog steeds aan het werk aan mijn boek. Ik heb een titel: Entangled Species: Conversations on Contemporary Art in the Caribbean. De eerste draft heb ik naar de redacteur gestuurd en ik loop nu gespannen rond in afwachting van de feedback. De planning is dat het boek in november te koop zal zijn.

Lisa werkt na de reorganisatie vanwege COVID nog steeds bij Paradiso. Maar de afgelopen 6 maanden, was ze deels met onbetaald verlof bij Paradiso en verantwoordelijk –samen met Carel Kuyl- voor de 10 miljoen extra steun aan de omroep voor culturele makers die niet langer in de theaters terecht komen, dit loopt af in Juni. Ondertussen mag Paradiso vanaf mei gaan testen met concerten voor 250 bezoekers.

Bij BIRD kregen ze steun voor de vaste medewerkers en steun voor een verbouwing gedurende de zes maanden van lockdown en mag vanaf nu het terras weer open en kunnen we daar op gepaste afstand weer aan de drank en pizza’s! Philip heeft zich teruggetrokken als directeur van BIRD. Hij is nog wel aandeelhouder en werkt voorlopig nog op uurbasis als adviseur.

Samen met de andere aandeelhouders en de werknemers van BIRD roteren ze in het nieuwe café MAVIS wat open zou gaan maar waar ze nu take-away broodjes en take-away koffie verkopen. Zijn nieuwe creatieve uitdagingen zijn een part-time functie bij het HipHopHuis als programmeur en hij is co-oprichter samen met Ferry Zijderveld en Dimitri Madimin van Ruyzdael van een conceptbureau in Amsterdam. Ze brachten o.a. Writers on Wax, The Sound of Graffiti uit en een videoclip door kunstenaar filmmaker Pablo van Wetten.

Bordello Roses:

En daarnaast bezint hij zich op hoe verder…

Berend Strik

Net als in het artikel van vorig jaar ga ik ook weer op studiobezoek bij kunstenaar Berend Strik. Hoe zou het hem vergaan zijn in het afgelopen jaar? Hij staat te wachten in het zonnetje als ik aan kom fietsen. Als ik binnenkom staat de lunch net als een jaar geleden al klaar.

Lunch bij Berend Strik in de studio

Studio Strik

Strik vertelt dat de tentoonstellingen die vorig jaar in de planning stonden niet door gegaan zijn. Wel maakt het hij het geplande boek, Berend Strik – Deciphering the Artist’s Mind, voor bij de tentoonstellingen. Trots geeft hij me een exemplaar, hij is niet voor niets trots! Het design is van Irma Boom en de teksten zijn van Marja Bloem in conversatie met Strik. Het boek is een uitgave van het Mercatorfonds met distributie door Yale University Press. Als extra omdat de tentoonstellingen niet doorgingen maakte hij een gelimiteerde editie van het boek gesigneerd door Irma Boom in een box met een klein kunstwerk van en gesigneerd door Strik (euro 800 per stuk).

(foto’s Berend Strik)

Strik ging afgelopen maart naar de UniArte residentie in Curaçao voor 3 weken. Strik ontmoette UniArte oprichter, kunstenaar Sharelly Emanuelson, 2 jaar geleden toen ze in Nederland was voor de Thami Mnyele Award en later voor het werk waar ze de Publieks Volkskrantprijs won. Het klikte en ze bleven in contact met elkaar.


Enkele uit de dagelijkse tekeningen serie gemaakt in Curaçao

Hij had geluk tussen lockdown’s in kon hij toch naar Curaçao, Emanuelson zit al maanden in lockdowns in Curaçao. Deze zijn heftiger als bij ons, je moet echt binnen blijven en mag op basis van naam en kenteken 2x per week met de auto boodschappen gaan halen in de supermarkt. Voor de rest is het afgelopen jaar vooral veel binnen blijven voor de bewoners van het eiland wat mentaal zwaar is.

Ik vond het zelf het eerste half jaar onder COVID hier in Nederland al zwaar en voelde me een soort zombie die niet vooruit te branden was maar ik kon nog naar buiten toe en naar de markt of supermarkt. Financieel is het ook een ander verhaal want het eiland kent geen stimulus regelingen heeft zoals TOZO of TONK etc. Professionele kunstenaars op de eilanden mogen gelukkig wel net als wij hier in Nederland aanvragen voor de COVID ondersteuning bij het Mondriaanfonds, een broodnodige overbrugging!

Maar Strik kon dus nu vluchten niet vol zijn tussen twee totale lockdowns door dus nog wel naar Curacao op residentie bij UniArte. Vorig jaar al liet ik enkele tekeningen zien van Strik voor zijn serie waar hij iedere dag een tekening maakt. Dit is hij blijven doen en zo heeft hij dus ook een serie tekeningen gemaakt in Curaçao.

Work hard.. play hard… in COVID-tijd: een duikje doen ipv een coctail op een terras! (foto Berend Strik)

Strik en Emanuelson zijn gevraagd om samen een kunstwerk te maken voor het Amsterdam Museum. Manchado hun gezamenlijke werk wordt een geluidsinstallatie dat onderdeel zal zijn van de tentoonstelling rond het plaatsen van de Gouden Koets in het museum in juni 2021. Het werk zal geïnstalleerd –en dus te horen zijn- in dialoog met de Gouden Koets op de binnenplaats van het museum. Het vertrekpunt van het werk is hun verwondering/nieuwsgierigheid die hen in dialoog brengt en de ongemakkelijkheid bespreekbaar te maken. Kunnen ze de blinde vlekken van het verleden rondom de gouden koets, visueel ontsluieren, en zichtbaar maken?

Pasafino paarden in Curaçao (foto’s Sharelly Emanuelson)

Een van de paarden sporten die regelmatig in Curaçaos geoefend wordt is het trainen van het Pasofino paard om in een serie dribbelpasjes een route af te leggen. Op speciaal ontworpen vloerdelen laten de eigenaren het paard op de lengte van het houten vlot een prachtig geluid van dribbelpasjes horen. Wat bijzonder is, is het geluid van de dribbelpasjes dat heel ritmisch is. De geluiden van de –in het museum- “afwezige” paarden met het ritme van de vaak vergeten overzeese gebieden zullen de instrumenten worden voor het maken van de geluidsinstallatie.

De ritmische galop van de Pasofino paarden wordt dus ingezet als muziekinstrument om de koets op het plein te begeleiden maar ook om associaties te maken met de blinde vlekken te maken. De geluidsinstallatie zal een mix worden geïnspireerd door Antilliaanse, Europese, Nederlandse en Amerikaanse muziek die Emanuelson en Strik selecteren samen met muziek producers, DJ ISKI en Sorandy Sint Jacobs uit Curaçao. De keuze wordt beïnvloed door hun levenservaring en mening over onze geschiedenis.

Strik, Emanuelson, DJ ISKI en Sorandy Sint Jacobs continueren het werk op zoom (foto: Sharelly Emanuelson)

18 juni 2021 – 27 februari 2022
Tentoonstelling Gouden Koets
Amsterdam Museum
Nieuwezijds Voorburgwal 359
1012 RM Amsterdam

About Sasha Dees 345 Articles
Verbinder. Wereldburger; Onafhankelijk curator en producent; Focus op Internationaal, Innovatief, Inclusief en Interdisciplinair. Schrijft o.a. voor Trendbeheer, Africanah en ARC Magazine. www.sashadees.com

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*