Tuinb(r)oeken

Soms krijgt Galerie een uitnodiging die hij niet kan negeren. Als het maar op loopafstand is. Afgelopen zondag ging het gebeuren. De hond moest wel eerst zwemmen. Zij doet dat bij voorkeur in het Essenburghpark. Dat is een hondvriendelijk stiltepark op loopafstand. Het is ook een goed bewaard geheim. Vrij van zwerfafval en sportieve activiteit. Niet verder vertellen dus. Kijk dat kroos…

Books Are Bridges Art Book Fest – Sunday 17 July 2022 12.00-17.00 at the clubhouse of Streven naar Verbetering Roel Langerakweg 33, 3041 JK Rotterdam

Een verslag van Galerie Sissingh

De auto kan gelukkig vrij in de schaduw parkeren op de RFC-weg. Loopafstand wil niet zeggen dat we ook gaan lopen. Dat is net een brug te ver. Uitstoot wordt gecompenseerd door minder te douchen. Het is ook maar een kort ritje. Een man zonder auto is als een kind zonder fiets…

Te voet verder naar de lokatie. Volkstuinvereniging Streven naar Verbetering. Sinds 1938. Daar kom je niet zomaar binnen. De tuinen zijn bijzonder gewild. Er is een wachtlijst voor de wachtlijst. Maar in de toekomst, als de dierentuin wordt opgedoekt krijgt SNV haar eerder geconfisqeerde grond weer terug. Alle dieren worden vrijgelaten in het land van herkomst. Dieren die willen blijven mogen blijven en krijgen excuses van de regering. Blijdorp zelf blijft in die plannen een arboretum wat het nu ook al is. We gaan op zoek naar de kantine…

Kijk dat logo stralen als een gevleugelde zonnegod. We zijn er bijna. Books are Bridges : Art Book Fest. U had het kunnen weten. Het was immers aangekondigd in de Havenloods. De metafoor laat zich niet makkelijk herleiden. Werd al voor de oorlog in Australië gebruikt ter propaganda van een kinderboekenweek. Past natuurlijk naadloos in het hedendaags pleidooi voor verbinding. Het logo verbeeldt in één beweging zowel boek als brug als tent als dak. Zie hoe het rijmt met het kantinedak…

Er is binnen en er is buiten. Genoeg plek voor iedere deelnemer. Geen geruzie of gedoe en dat in de kunstwereld. We gaan naar binnen. Initiatiefnemer Karin de Jong (Printroom), onvolprezen en onvermoeibaar beijveraar van het kunstenaarsboek, spreekt. Ze wil ons weer naar buiten voor de lezing. Wij blijven nog even in de verrassend koele kantine. De hond is welkom en heeft al meerdere harten gestolen. De sfeer is gemoedelijk. Kijk die fraai vormgegen menukaart op de muur. Leest als Rotterdamse found poetry. Bamiblok saté speciaal. U denkt wellicht dat hier wel wat verbetering mogelijk is. U kunt ook denken dat de zo gevreesde gentrificatie nog even buiten de deur wordt gehouden. Ook de gierende inflatie lijkt de volkstuinenclave niet te raken…

Boeken en overige drukwerken liggen uitgestald op tafels. Dat is in deze niche van de kunstwereld nu eenmaal zo. U hoeft echt niet helemaal naar Kassel om zulks te ervaren. En Printroom introduceerde ook al jaren geleden de laagdrempelige Risoprint techniek in ons taalgebied. We maken een rondje met de klok mee. De toekomst van de kunst is vrouwelijk, zoveel is wel duidelijk. Het beeld spreekt boekdelen…

Met Antoine Lefebvre van de gelijknamige Éditions heb ik een korte gedachtenwisseling. Hij is een soort metakunstboekenkunstenaar. Schrijft ook de geschiedenis van het genre. Maar maakte ook een stevig fotoboek tijdens een résidence in Japan. Hon no hon no hon. Het ligt rechtsboven op de tafel. Vormgeving inclusief papierkeuze ontleend aan Sol LeWitt. Ik herinner mij dat ik nog ergens een boekje van de oude meester heb liggen. Hij herkent mijn beschrijving maar we kunnen allebei niet op de titel komen. Kijk die schoenen…

Tijd om naar buiten te gaan. Ook hier dezelfde kalme ingetogen sfeer. Niet die overdreven gespeelde uitbundigheid van het galeriecircuit. De diversiteit van publiek, jong en oud, mens en dier, draagt zeker bij aan de bijzondere ambiance. Ik blijf even hangen bij Nienke Terpsma (FGA). Onvermijdelijk onderwerp van gesprek : de wooncrisis. In ons blok is net een voormalig klushuis voor een ruime 800K door een kluspionier van de hand gedaan. Schandalig en verwerpelijk natuurlijk. Op weg naar de notaris heeft de oorspronkelijke eigenaar wel heel hard gehuild. FGA heeft de afgelopen jaren op de lokale kunstradio veel energie besteed aan het in kaart brengen van de wooncrisis. En aan het zoeken van een nieuw onderkomen, want in geouwehoer kan je niet wonen. Dus als u nog wat weet…

Even krijg ik een déjà vu van de jaren zeventig. Toen was het ook altijd zomer. Die man met strohoed links in beeld, zag ik die niet eerder in 1973 op een popfestival ergens in Zuid-Engeland? Dan moet hij nu wel over de honderd zijn. Hij is in ieder geval met de tijd meegegaan. Basaler nog dan Riso is de thermische printer die tegenwoordig veelal gebruikt wordt voor de kassabon. The medium is an art form…

Het is sowieso McLuhan’s feestje. Kijk, de eeuwig jonge Annette Behrens (Toffe Peren) koopt een cassettebandje en rekent af met de smartphone. Bonnetje printen bij de buurman. The medium is the rear-view mirror…

U begrijpt dat er in één verslag onmogelijk recht gedaan kan worden aan alle circa dertig participanten. De veelheid en vooral ook de verscheidenheid in het aanbod noopt tot een selectie. Dat betekent uiteraard geen waardeoordeel. In de keuze van mijn parcours laat ik mij behalve door (reacties op) de hond leiden door onbewuste Wahlverwandschaften. Had ik al vermeld dat de toekomst van de kunst een vrouw is?…

De lezing. Aan het woord komen Alauda Publications en Papiermakerij De Hoop, aangevuld door kundig gespreksmoderator Karin de Jong. Ziet u die tegel rechtsvoor? Dat is het kroos uit het eerste bedrijf dat hier weer opduikt. Marieke de Hoop (met schort) maakt er papier mee…

Dat papier maken is kinderlijk eenvoudig. Iedereen kan het leren en behalve met kroos kan het ook met katoenvezels. Voor de klussers onder ons: er is een betrekkelijk nieuw isolatiemateriaal op de markt gemaakt van hergebruikte spijkerbroek. Duurder dan glaswol maar vanwege tactiliteit en vrolijke uitstraling veruit favoriet bij het betere aannemersbedrijf. Je kan het ook inlijsten en boven de bank hangen. Art is easy…

Esther Krop (Alauda) sprak eerder over het boek Paper. Dat is een i.s.m. Printroom gemaakte publicatie in de NETbook serie. Het boek is zo vers van de pers dat het op internet niet te vinden is. Maar dat kan ook een bewust vertragende strategie zijn. De virtuele winkel van Printroom is trouwens niet met een veilige verbinding te bereiken. Voor de speculanten onder u: koop dat boek, want net als met huizen weet je nooit wat de toekomstige gek er voor geeft. Kijk die slapende Stafford. Die kan je beter niet wakker maken…

Waar Karin is, is Ewoud en vice versa. Ewoud is na zijn bijna-dood ervaring gelukkig weer helemaal de oude. Kijk dat flesje. We zijn allebei post-galerie kunstenaars, al was hij eerder vertrokken dan ik. Als galeriekunstenaar zit je klem tussen je verlangen naar onafhankelijkheid en de angst buiten de boot vallen. Ben Schot (Sea Urchin Editions) verklaarde mij ooit de zelfmoord van Mike Kelley uit de ondraaglijke druk die de overstap naar een nieuwe galerie met zich mee had gebracht. Dat in combinatie met de levenslange consumptie van inferieure whisky om de terugkeer van het verdrongene in goede banen te leiden. De galerie is helaas de dichtgetimmerde route geworden om in een (museum)collectie terecht te komen en hopelijk wat met je werk te kunnen verdienen. Je moet dan wel je ziel aan de duivel verkopen…

We gaan weer naar binnen. Kijk die casual dresscode. Het zou zomaar de stadscamping kunnen zijn. De voetbalsupporter verkiest een Art Book Fest boven de open dag van Feyenoord…

De hond brengt mij naar de tafel van Pantofle Books. Chantal Rens trekt mij routineus mee in haar hilarisch universum en overlaadt mij met allerlei bedrukte merchandise, van bierviltje tot plaksticker. Ik voel mij bijna verplicht tot het opbiechten dat drukwerk al heel lang niet meer door mij in huis wordt gehaald. Wie als ik vaak moest verhuizen weet dat een doos met boeken al snel niet meer te tillen is en boeken wegdoen doe je niet snel, zelfs niet als het openslaan ervan leidt tot het triggeren van hysterische niesbuien vanwege de verregaande staat van papierverval. Toch is het me in een overmoedig moment gelukt bij mijn hopelijk laatste verhuizing een afgewogen selectie te maken en is de papierberg in huis tot een overzichtelijke hoeveelheid gereduceerd. Sinds die tijd lees en zie ik alles op mijn Koreaanse Wunderblock. Let u vooral op de vakkundig geboetseerde drol bovenop de stapel in goudbruin pakpapier gewikkelde boeken. Wim T Schippers heeft niet voor niets geleefd. Chantal Rens is een leuk mens…

Tijd om op te krassen. Op weg naar de auto zie ik dat bij de buren de stemming er goed inzit. Bridges are temples. Wist u dat de Grieken hun pilaren een kek kleurtje gaven? Even Wim Pijbes bellen…

De Penone ligt er wat verweesd bij vandaag. Ook dode bomen hebben af en toe aandacht nodig. Books are trees…

Eenmaal weer thuis leeg ik mijn zakken en bekijk de verschillende items. Het moet een vrolijke boel zijn in huize Rens. Ik vergat te vragen hoe de rollen tussen haar en manlief bij het creatieve proces zijn verdeeld. Een duif die Richard heet. André van Duijn heeft niet voor niets geleefd…

Ook ga ik naarstig op zoek naar het in het zevende bedrijf vermelde boekwerkje van Sol LeWitt. Ik kreeg het ooit begin jaren tachtig kado toen ik nog niet uit mijn esthetische sluimering was gewekt. Ik vond het dan ook een raar flutboekje met die malle Victoriaanse typografie maar liet dat natuurlijk niet merken. Waarschijnlijk kwam het bij De Slegte vandaan want niemand had geld in die tijd. Even was ik bang dat ik het mogelijk tijdens een eerdere vergeten désherbage van het boekenbestand had weggedaan. Maar daar had ik het: Sunrise and Sunset in Praiano. Eigenlijk is het nog steeds een flutboekje maar wel een conceptueel flutboekje dus op eBay en Amazon loopt het lekker. Mocht u nog iemand kennen?…

Dat was het wel zo’n beetje. Nog een hele klus trouwens, een verslag schrijven voor TB. Respect jongens. Karin bedankt voor de uitnodiging. Volgend jaar kom ik zeker weer buurten. Goedbedoeld advies voor de deelnemers: neem een voorbeeld aan Nienke en blijf staan achter die tafel. En volg het voorbeeld van Chantal en neem zelf het initiatief voor een gesprek en lul je klant vervolgens onder de tafel. Wijlen Adriaan van der Have (Torch) was daar een meester in kon zo de meest vreselijke kunstfotografie naar het museum loodsen. Die tafels mogen sowieso wel wat hoger. Goedbedoeld advies voor de galeriehouders: doe eens normaal en neem een voorbeeld aan Printroom…

About [Redactie] 9028 Articles
Berichten in Trendbeheer kort en ingezonden verslagen van gelegenheidscorrespondenten.

2 Comments

  1. Mes compliments heer Sissingh; werkelijk schitterend artikel. Diverse online media zouden diverse disclaimers bijplaatsen: WAARSCHUWING LONG READ of ook Leestijd: 4 minuten (hartkloppingen, paniek bij de naarstige scroller, Xanax, Valdispert, wiskey met ritalin)

    Mij past beter de disclaimer MUST READ

  2. merci bien buurman…ook voor de pilletjes…dubbele dosis werkt nog beter…whisky or whiskey that is the question…van duin of duijn…à la prochaine

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*