De hm..kunstquiz van 2012, de oplossingen

De hm..kunstquiz van 2012 bleek geen makkie

Wellicht was het slim geweest jaarlijkse hoogte- en dieptepunten niet te mixen met de kleinere persoonlijke voorkeuren.

Zo was de opening van het Stedelijk Museum Amsterdam waarschijnlijk vaker geraden als ik gekozen had voor het varkentje van Koons of Osama bin Laden van Marlene Dumas, of simpelweg een badkuip had getekend.

Niet iedereen herkende het prachtwerk ‘White Painting’ van Daan van Golden..

..en klassieker ‘Painting, Smoking, Eating’ van Philip Guston. Wel degelijk de rit naar het Stedelijk waard overigens, want oh hoe mooi!

De hype rond de heropening leek me wat overdreven, maar toen eenmaal de hernieuwde kennismaking met de collectie in de prachtige lichte zalen plaatsvond was er toch overduidelijk sprake van een hoogtepunt. Helemaal vergeten wat een prachtmuseum het eigenlijk is.

Twee mensen dachten hier een verwijzing te zien naar het overlijden van JCJ Vander Heijden, wat op zich in het lijstje best wel een item had mogen zijn natuurlijk.

Deze vond men niet zo moeilijk. Bijna iedereen herkende David Bade en Jasper Krabbé van het nieuwe kunstprogramma Artmen die Jeroen Jongeleen onder handen nemen.

Kunstprogramma’s in Nederland blijven toch wat problematisch. Het ene format volgt het andere op en na de REL-mannen afgeserveerd waren mochten de (z.g.) bad boys Bade en Krabbé het proberen.

De ‘jongens onder elkaar’-observaties waren af en toe tenenkrommend dan wel volledig nietszeggend.
De ‘de presentatoren maken zelf ook een kunstwerk’-momenten waren zelfs pijnlijk gênant.

Maar blijkbaar is een snaar geraakt, want ze mogen nog een seizoen aan de bak.

Ook een naakte Tinkebell bleek niet lastig te raden. Slechts één inzender dacht Hester Scheurwater te herkennen.

Tinkebell verving de gewonde Olof van Winden die in eerste instantie hm3 vulde. Maar deze werd al in 2011 in elkaar geslagen bij protesten tegen cultuurbezuinigingen en was abusievelijk in het overzicht van 2012 terecht gekomen (time flies when you’re having fun..).

Hij had op zich terug kunnen komen in de lijst als vertrekkend directeur bij NIMK, dat dit jaar (gedeeltelijk) werd toegevoegd aan Smart Project Space.

Niemand had door dat het bij hm4 ging om de performance van Zhana Ivanova tijdens de open dagen van de Rijksakademie.

Wellicht was deze verwijzing naar het in zwaar weer verkerend instituut, gecombineerd met de hernieuwde interesse in de performancekunsten, iets te subtiel. Misschien was iedereen de performance inmiddels wel vergeten, dat is ook goed mogelijk.

Een aantal inzenders zagen in de prent de toelating voor de zomerexpo van het gemeentemuseum terug, maar aan dit ‘gooi de amateur in het museum’ project is in dit overzicht geen digitale pennestreek vuilgemaakt.

Wellicht had hier een tekening van waaiende gymnastiektouwen meer herkenning opgeleverd.

Weinigen herkenden het werk van Monica Tormell bij Plan B tijdens de vernieuwde, van Westergasfabriek naar de Zuid As en van warm juni naar koud november verhuisde Kunstvlaai.

Ook Raptor’s Rapture van Allora & Calzadilla tijdens de afgelopen Documenta bleek een lastige; Er waren slechts twee correcte antwoorden.

Eentje was van Rob Knijn, maar die had dan wel weer als voordeel dat hij deelgenoot was van mijn bezoek aan dit werk, waarna we enige tijd in de kroeg hebben gefulmineerd tegen dit gedrocht.

De Documenta was een onvermijdelijk hoogtepunt van 2013, maar binnen hoogtepunten kunnen blijkbaar ook hele lage dieptepunten voorbij komen.

Alsof pretentie geen grenzen kent, zo erg was deze film waarop een gier geïrriteerd moet toehoren hoe een bot van een van zijn voorvaderen door een zogenaamde professional in prehistorische muziekinstrumenten wordt verkracht als halfgare dwarsfluit.

Kijken was hopen dat de gier op een gegeven moment de strot van de dienstdoende muzikante zou openrijten.

Eén inzender zag hier een performance van Tino Seghal in, maar bijna iedereen herkende ‘It all happened in the corner’ van littlewhitehead,..

..die voor de tentoonstelling How Art Things door Charles Saatchi aan Nest was uitgeleend.

Wie de Manifesta bezocht had, wist meestal ook wel te melden dat dit een werk was van Marcel Broodthaers en sommigen wisten de titel te melden: ‘Trois tas de charbon’.

Het was een werk dat als geen ander de Manifesta wist te duiden..

In 2012 werd bij de Avro De Nieuwe Rembrandt gekozen.

Alex Jacobs wist uiteindelijk Puck Verkade en Jan Wattjes achter zich te laten in dit televisiespektakel dat in ieder geval een hoop los maakte en kunst op een andere manier voor het televisievoetlicht wist te brengen.

De carrières van de deelnemers varen er gelukkig wel bij.

En nee, de laatste prent refereerde niet aan de hausse die het Mondriaan Fonds te verwerken kreeg vanwege de laatste mogelijkheid om subsidies oude stijl te verkrijgen.

Het ging hier ook niet om de afwijzing van Stroom door het Mondriaan Fonds, zoals een andere inzender suggereerde. Dat was ook wel raar geweest, want de aanvraag van  Stroom is toegekend, na de overigens problematische formele afwijzing voor de BIS door Halbe Zijlstra.

Het ging hier om het persbericht dat W139 na afwijzing door het Mondriaan Fonds de ether in stuurde en waarin, zoals één inzending melde: “een radicaal concept waarbij subsidies niet meer nodig, zelfs onwenselijk zijn” werd gepresenteerd.

Waarom er dan überhaupt een aanvraag richting Mondriaan Fonds was gestuurd, is nog steeds niet duidelijk.

 

De winnaars!

Twee inzenders wisten zeven goede antwoorden op te lepelen: Niek Hendrix en Rob Knijn.

Niek Hendrix was niet bang extra hard zijn best te doen en scoorde maar liefst 19 bonuspunten. Hiermee verslaat hij Rob Knijn die er slechts elf wist te vergaren.

Niek mag zich de trotse winnaar noemen van de hm..kunstprijsvraag 2012 en wordt de eigenaar van een heuse Jeroen Bosch. Daarnaast krijgt hij ook de rest van het pakket; een abonnement op Kunstbeeld, een VIPkaart voor de Art Rotterdam en het gouden Nestboek.

Rob Knijn moet het, net als Jurjen Semeijn, Kees Koomen en Puck Verkade zonder kunstwerk van Jeroen Bosch doen, maar zij kunnen wel al Kunstbeeld en Nestboek lezend naar de Art Rotterdam

Nous Faes, Jeroen Glas en Marie Civikov mogen thuis genieten van de troostprijs; het gouden Nestboek.