Rosa Johanna (1991) is een rijzende ster in het Nederlandse kunstlandschap. Ze studeerde in 2015 af aan de Gerrit Rietveld Academie en werd het daaropvolgende jaar, samen met Lotte van der Woude, derde bij de verkiezing voor de Theodora Niemeijer Prijs van het Van Abbemuseum. In 2017 werd ze genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst en in 2018 werd ze genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs, ontving ze een Werkbijdrage Jong Talent van het Mondriaan Fonds en werd ze wederom genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst. Voorwaar een indrukwekkend cv. Maar wat maakt het werk van Rosa Johanna zo bijzonder?
In mijn queeste naar het geheim van Rosa Johanna beland ik al gauw in de studio van Rosa, in Amsterdam-Oost, een ruimte die vol staat met abstracte schilderijen van verschillende formaten. Ze zijn opgebouwd uit rasters, waarop in uiteenlopende kleurpaletten met dunne acrylverf rechthoekjes op een canvasdoek zijn ingekleurd. De lijnen die zij handmatig aanbrengt, vormen onregelmatigheden die vooral van dichtbij te zien zijn, hetgeen het werk persoonlijk maakt. Terwijl ik ernaar kijk, word ik bevangen door een gelukzalig gevoel van nostalgie. Een bijzondere gewaarwording.
Haar werken komen intuïtief tot stand. De basis van haar praktijk is schilderkunst, waarin de hang naar de klassieke abstracte schilderkunst is te herkennen. Een schilderij is nooit af en moet altijd in beweging zijn. Voor de tentoonstelling bij Eenwerk heeft zij een grijs wollen textielobject gemaakt, dat de titel How To Do Things Without Words (2019) draagt. Het bovengenoemde handschrift is hierin duidelijk is terug te lezen.
- (foto Peter Cox)
Zodra ik op het bankje voor het object in de ruimte van Eenwerk ga zitten, valt een poëtische stilte over mij. Kijkend naar het werk, merk ik op dat er verschillende associaties van emoties en gedachtes bij mij worden opgeroepen. Hierdoor zie ik van wit tot zwart een verscheidenheid aan verschillende grijsnuances op een doek aan mij voorbij gaan. Honderd tinten grijs. Het heeft een therapeutische uitwerking op mij. De chaos in mijn hoofd wordt hierdoor systematisch geordend. Opnieuw onderga ik de sensatie die het werk van Rosa Johanna zo uitzonderlijk maakt.
Plots herinner ik mij dat Rosa in haar atelier bezig was met het maken van een soortgelijk schilderij, waarin alle kleurtonen een diepte en hoogte aangeven. Achteraf blijkt het een schets te zijn voor het tentoongestelde object, dat opgebouwd is uit verschillende lagen, waardoor er talloze grijsnuances ontstaan, die versterkt worden door het licht dat erop schijnt. Hoewel het object mechanisch tot stand is gekomen, blijft het persoonlijke gevoel hetzelfde als bij de handgemaakte werken. De kronkelende lijnen vormen een rasterachtige structuur en lopen niet altijd door tot aan de randen, waardoor ze zich als het ware loszingen uit de strakke rechthoek en er een ondefinieerbare luchtige ruimte ontstaat. Terwijl ik ernaar kijk, word ik langzaam meegevoerd naar een denkbeeldig landschap, waar ik verschillende soorten geluk ervaar. Geluk, bedenk ik me, is een abstracte emotie, die door een ieder anders wordt ingevuld. Maar een ding is wel zeker: we hebben hier inderdaad te maken met een bijzonder artistiek talent.
How To Do Things Without Word (2019) is tot en met 16 maart 2019 te zien bij Eenwerk, Koninginneweg 176 in Amsterdam.
tof
Op de foto zie je alleen een wandkleed, geen kunst. Preisvergleich zegt dat dit voor de BTW nog een lastige wordt. Laag tarief of hoog tarief, that’s the question. Zeg maar een grijs gebied…