Afgelopen week was er de tiende editie van Amsterdam Art Week. Ik besluit om als eerst te fietsen naar De Rijksakademie om Open Studio’s 2022 van de ruim 45 residenten te bekijken. Het is een mooie soft power editie. Opvallend was de rustige sfeer op de academie, hieronder een paar van mijn hoogtepunten.
Tewa Barnosa
In de zolderruimte is de presentatie van Russische Polina Medvedeva te zien. Medvedeva is geboren in Rusland en op haar 13de naar Nederland verhuisd. Vanuit haar Russische achtergrond onderzoekt ze de tegenstrijdigheden tussen twee culturen. Ze probeert een manier te vinden om hiermee om te gaan.
Tussen de blootliggende balken en in de duisternis staan verschillende objecten opgesteld. De wasmachine valt op: die is kapot en voorzien van koperen plaatjes waarin luchtbubbels zichtbaar zijn. Tijdens ons gesprek vertelt ze me dat, toen ze nog in Rusland woonde, haar ouders net voordat er een crisis uitbrak, een wasmachine kochten. Het is een vreemd moment voor grote aankoop. Maar de waarde van de wasmachine zou vanwege de grondstoffen tijdens de crisis gaan stijgen. Zo hadden ze middelen om die periode door te komen.
De presentatie van Surinaamse Razia Barsatie bestaat uit verschillende objecten die de vermenging van smakelijke massala en de indringende geur kurkuma verbeelden in onalledaagse vormen. Op de muur zijn er tekeningen te ontdekken van naakte vrouwen.
Barsatie legt me uit dat de geuren verwijzen naar het bevrijden van cultureel bepaalde machtsstructuren wat betreft seksualiteit, schaamte en het lichaam.
Zodra je de studio van Keniaanse Agnes Waruguru binnenloopt wordt je gelijk blij van alle pasteltinten en de geurende bloemen die tentoongesteld staan. Ze voeren je mee naar de twee werelden waar ze is opgegroeid: Kenia en Nederland. Zo worden de rozen uit een Keniaanse kwekerij verkocht op Nederlandse markten.
De prachtige kleurrijke schilderijen van de Haïtiaanse Tessa Mars. Zodra je ze nauwlettend gaat bekijken zie je verwijzingen naar overlevingsstrategieën, verzet, healing en empowerment.
Werker Collective
- Selman Selma
Gallery Madé van Krimpen toont het werk Silverfish van Duran Lantink.
CBK Zuidoost presenteert het schilderij Holy Guacamole van Carmen Schabracq. De titel is net zo swingend als het schilderij.
Vervolgens fiets ik naar Galerie Slewe waar altijd mooie abstracte werken te zien zijn. Nu is er een duo-tentoonstelling van de twee bevriende kunstenaars Adam Barker Mill en Alan Johnston over hun gezamenlijke fascinatie voor licht te zien.
Adam Barker Mill
Alan Johnston
Inmiddels heb ik een programma gescoord en dat is geen overbodige luxe. Het kunstcircuit is de afgelopen tien jaar flink gegroeid, door de hele stad zijn er ruim 65 instellingen te bezoeken. Als kunst-aficionado kun je je geluk op. Wat een rijkdom. Ik besluit om naar de projectruimte Marwan te gaan. Op het moment is er een solotentoonstelling van Jason Hendrik Hansma – Untitled te zien.
De volgende stop is de Oude Kerk. Met een stap in de kerk wordt ik overrompeld door de site-specifieke solotentoonstelling Path van Antonio Oba. Oba speelt met de betekenis van religieuze iconen en rituelen, en versmelting van culturele tradities. Het mooie aan het werk is dat er een tijdlijn in te lezen is. Zo verwijst het naar vroeger, nu en de toekomst.
Daarna staat Hama Gallery op m’n lijstje. Opgericht in 2020 door Nina Hama, een jonge Koerdische dame die opgegroeid is in Nederland. Via haar ooms die kunstenaars zijn, heeft ze al vroeg kennis gemaakt met de kunstwereld en meegeholpen met allerlei werkzaamheden rondom de kunstenaarspraktijk. Vanuit deze ervaringen is ze haar eigen galerie gestart, inclusief gastatelier. Op het moment dat ik haar bezoek is er de solotentoonstelling Old Answers, New Questions van Marlou Fernanda te zien. Het werk verbeeldt een ontwikkelingsproces over langzaam loskomen van pijn.
De laatste stop van vandaag is De Appel. Mariana Lanari heeft met ruim 16000 objecten uit het archief , de tentoonstelling Catching Up in the Archive in de aula gemaakt. Belangrijke leidraad voor de tentoonstelling is het boek Onderzoekingen van een Hond van Franz Kafka uit 1922.
Alle tentoonstellingen zijn nog te bezoeken.
Leave a Reply