Boijmans vijf jaar dicht

Boijmans vijf jaar dicht en dat wordt groots gevierd met Smakken Maar een gratis tentoonstelling vol lekkers en een heuse quiz. U moogt stemmen. Niet op de mooiste kunstenaar of op het mooiste kunstwerk, maar op de grootste ijdele ledigganger. De Boijmans incompetentieprijs gaat naar de hoofdverantwoordelijke figurant in de dramatische klucht Verbouw Eens Een Museum. Hoe moeilijk kan het zijn.

Wordt het De Ambtenaar Horen Zien Zwijgen of toch Francien Houben de architect waar niet mee gesproken wordt? Wordt het Ex omdat die toch al weg is en als zodanig op te tuigen is als de ideale zondebok? Of huidig directeur Ina Klaassen omdat die niets zichtbaars doet? Aboutaleb hangt de burgemeestersketting aan de wilgen. Dit dossier is het mijne niet, verbijt hij grimmig tegen niemand in het bijzonder. Laten we het uitfaseren.

Aan het eind van de tentoonstellingsperiode wordt de winnaar van de Boijmans incompetentieprijs ingesmeerd met pek en veren en op een brandende wagen de gemeentegrens over gereden. De Boijmans incompetentieprijs wordt mede mogelijk gemaakt door Stichting Droom en Daad.

Christo kan wel inpakken.

Het uiterst kwetsbare werk Let op! Kunst! van Richard Net Dood Serra is beschermd tegen kwaadaardige asbestnevels waar het museum zo bekend om staat.

Echt mooi. Die zijn ze vergeten op te ruimen, zomaar over het hoofd gezien. Mark Manders.

Ik schreef gratis tentoonstelling maar dat is niet zo. De museumjaarkaart is niet geldig. Zal er mee te maken hebben dat een museum open moet zijn en niet dicht. Voor tien euro mag u de bouwput in. Het is geen bouwput, want er wordt niet gebouwd. En voorlopig zijn ze dat niet van plan ook.

Veel werk van de graffitikunstenaar met het herkenbare groene pijltje.

Wie heeft er met zijn vieze vingers aan het escaperooster gezeten?!

Melanie Bonajo in de Bodon-zaal.

Lekker monumentaal. En waar je maar kijkt: geen asbest te bekennen. Ik zeg: laat de stucadoor maar komen.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Een dodelijke combinatie van incompetentie, onverschilligheid en lamlendigheid is een recept voor mislukking.

Eerst jaren van geen onderhoud plegen. De boel planloos laten verslonzen. Dan het opschroeven van het ambitieniveau. Als Amsterdam een badkuip heeft, dan willen wij een badkamer. Zoiets. Op geen enkel moment doortastend opereren. Tot het is een dossier geworden waar niemand nog zijn handen aan wil branden.
En zo staat de hut leeg en is er nog geen begin van een plan. Voor hoeveel miljoen per jaar? Welke lijken vallen er nog uit de kast?

En dit allemaal losgelaten is het genieten van de kunst, Gijs Frieling machtig mooi.

Huiveren bij al de kunst die niet te zien is maar wel aanwezig. Hoeveel tentoonstellingen ik er zag en die ik haast herzie als nabeeld in de huidige ruïnes. Toch twintig pagina’s archief.
Als ik er één moet kiezen: Kippenberger’s The Happy End of Franz Kafka’s Amerika in 1994.

De zestien punten van Ex (zonder melding van conflict Droom & Daad/Museum/Gemeente aangaande twee leden Droom & Daad in de zeven leden tellende Raad van Toezicht en Droom op Zuid):

trendbeheer.com/2023/04/11/voormalig-boijmans-directeur-sjarel-ex-over-de-verbouwingsperikelen